"- Powinienem był trzymać się od ciebie z daleka. Kobiety, które kocham, umierają".
Ludzie myśleli, że wiedzą o Lavender Storm wszystko. Z kolei Hunter Snow nigdy nie dał im się poznać.
Teraz okazało się, że nikt nie ma pojęcia, kim tak naprawdę jes...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jeśli lubicie książki, wypełnione "awww" momentami, w których zagęszczenie przystojniaków na metr kwadratowy powoduje rumieńce podczas czytania – koniecznie sprawdźcie "Four Tunes of My Heart" od mojej cudownej patronki muchlinamucha. To romans new adult, oparty na motywie "reversed harem" i utrzymany w klimacie kultowych już fanfiction o fance zamieszkującej z popularnym zespołem. Polecam!
🤍🩶🖤
Otóż Snow to zjawisko, jakiego ta szkoła nie widziała od zarania swoich dziejów. I koleś, o którym właściwie nikt nic nie wie poza tym, że przeniósł się do nas rok temu, nie mamy pojęcia skąd ani dlaczego.
A potem trzymał się z daleka od nas wszystkich. Niewiarygodnie wprost skutecznie się izolował. Pojawiał się na większości zajęć, zaliczał je, wychodził i znikał. Jakby zapadał się pod ziemię.
Zero znajomych w szkole, zero interakcji społecznych, zero zaangażowania w życie szkolne. Choć dziewięćdziesiąt procent populacji żeńskiej stawało na głowie, żeby ten stan rzeczy zmienić. I z dziesięć procent populacji męskiej. Facet musiał się podobać także gejom, mogę się założyć!
Na początku wydarzyło się nawet kilka krótkich i zabójczo skutecznych bójek, których podłoża nie znam, ale przeciwnicy Huntera wszyscy padali na ziemię znokautowani jednym, maksymalnie dwoma silnymi ciosami.
I tak skończyły się wszelkie zaczepki i próby wchłonięcia Huntera przez organizm szkolny. On nie potrzebował nas, a my musieliśmy się obejść smakiem.
Hunter Snow 1, Culford High 0.
Potem, jeśli komuś jeszcze w ogóle udawało się zwrócić na siebie jego niechętną uwagę, to zostawał z miejsca obdarzony porcją tak lodowatego sprzeciwu dla swojego istnienia, że w końcu o pojawieniu się Snowa w szkole można się było dowiedzieć po prostu z cicho rozstępującego się na jego widok tłumu na korytarzu. Jakby był radioaktywny.
I może był?!
Na pewno też miał sporo kasy, sądząc po srebrzystym Audi R8 Spyder, którym w tym roku szkolnym zaczął przyjeżdżać do szkoły. Kojarzyłam, że to audi i że kosztuje dwieście tysięcy dolarów, bo zwariowany na punkcie szybkich i drogich samochodów mój najlepszy przyjaciel, Owen Selwyn, zachłystywał się tym faktem od miesiąca z okładem. I w ogóle samym autem. Zatem nawet do mnie ta informacja wreszcie dotarła, jak widać na trwale.
A na parkingu naszej prywatnej i co za tym idzie nietaniej szkoły bynajmniej nie brakowało szpanerskich aut, nie myślcie sobie! Rzeczony Selwyn jeździ czerwonym Chevroletem Corvette Stingray. Jak mnie poinformował sześć razy pod rząd, jest to auto kultowe i za ponad sześćdziesiąt tysięcy dolców. Więc zapewne ten Spyder to naprawdę było coś wielkiego, nawet dla takich Owenów naszego liceum.
☆☆☆
Jak o tym teraz pomyślę, to dociera do mnie, że nic w tym dziwnego, iż to akurat tenże Hunter Snow stanął na mojej drodze w szkolnej stołówce. Dokładnie dzisiaj. Żeby dopełnić tej spektakularnej masakry teksańską piłą mechaniczną, w jaką od kwadransa zamieniło się moje życie.
