En 'Derin' den

16- 'Cinayet suçundan tutuklusun!'

Multimedya= Harika bir Behram♡
Bölümün şarkısı = Beyonce IF I WERE A BOY
♡keyifli okumalar♡

"Ellerini kaldır ve dizlerinin üzerine çök! "

Evet, üzüntü ve bunalım ile dolu olan hayatıma birileri şaşkınlık ve heyecan pompalıyor ve bunu başka duygulara yer kalmayacak kadar fazla yapıyordu.

Erkek arkadaşım benden 4 yaş büyük ve benimle bu konuda sürekli dalga geçiyor. Sanki garip olan birşey varmış gibi.

Annem bir adamla evli ve o adamın kızına annelik yapıyor. Bu oldukça şaşırtıcı bence.

Abim birden bire okumayı bırakıp yanıma geliyor ve ben neden geldiğini hala bilmiyorum.

Arkadaşım ve abim evlenmeye karar verdi. Bu konu hakkında yorum yapmıyorum bile.

Ve tam şuanda şaşkınlık ve heyecan duygularını doruk noktasında yaşıyorum çünkü ben kaldırımda gayet normal bir şekilde topallayarak yürürken, ciddi manada sadece yürürken, karşıma 2 polis atladı.

"Ellerini kaldır ve dizlerinin üzerine çök! Cinayet suçundan tutuklusun! " Ne? Ne suçundan tutukluymuşum?

" Hemen dediğimi yap ve ellerini kaldır!" Hiçbirşey anlamazken, Polisin dediğin yaptım ve ellerimi kaldırıp dizlerimin üzerine çöktüm.

" Ben, ben birşey yapmadım." Elindeki silahı bana doğrultan polisin yanındaki hızlıca yanıma geldi ve kollarımı sırtımda birleştirerek bileklerime soğuk kelepçeyi geçirdi.

" Ne oluyor? Ben birşey yapmadım! Bırakın beni!" Polis beni arabaya bindirmeye çalışırken sakince konuştu.

" Bizimle karakola gelmek zorundasın. Ahmet Yeşildere cinayetinden tutuklusun." Korku şaşkınlık duygusunu yendi ve bedenimi ele geçirdi. Daha önce adını dahi duymadığım bir adam yüzünden hapse mi girecektim?

" Ben o adamı tanımıyorum bile. Beni bırakın, lütfen." Arabanın arkasındaki orta koltuğa oturtulduğumda iki yanımada polisler oturmuştu.

" Derdini karakolda anlatırsın." Karakola falan gitmek istemiyorum! Ben kimseyi öldürmedim!

Gözlerim doldu ve kalbim hızını daha da arttırdı. 4 duvar arasında hayatım çürüyecekmiydi? Sesim titrerken bir daha yalvardım.

" Ben gerçekten hiçbirşey yapmadım." Yüzümü ellerime gömerek ağlamaya başladığımda arabadaki polisler gülmeye başladılar. Ağlamaya devam ettiğimde arabanın durduğunu hissettim ama başımı kaldırmadım.

Hapishane kenarlarında gençliğim bitecekti ve bu herifler gülüyordu.

Arabanın kapısı açıldı. Yanımdaki polis beni kolumdan tutup dışarı sürüklediğinde yürüyebilmek için gözlerimi açtım.

" Derin, sevgilim?" Başımı hızlıca sağa çevirdim. Behram sırıtarak bana bakarken gözyaşlarımı durduramıyordum.

" Neden gülüyorsun? Beni götürüyorlar! " Berham kahkaha atmaya başladığında etrafıma baktım. Bütün polisler gülüyordu ve biz evimin önündeydik.

"Ne oluyor burda? Niye gülüyorsunuz?" Elinin tersiyle gülmekten gözünden gelen yaşları sildi.

" Şaka bebeğim sadece şaka." Behram benim suratıma sırıtarak bakarken kendimi tutamadım ve havada tok bir ses duyuldu. Sevgilimin başı ağır çekimde sağa doğru eğilirken yüzündeki gülümseme soluverdi.