En 'Derin' den

14- "Çok düşündüm, onu öldüremem "

*Multimedya Aşkım
Bölümün şarkısı = macklemore ve Ryan lewis WİNGS

♡keyifli okumalar♡

Aşkım'dan~~

Hani bir yazar, şair veya ressam ilham bekler ya, olmazsa yapamaz. Bir ruh, bir kalp de sevgi ister, onsuz olmaz.

Hani bir ağaç yaprak döker ya sonbaharda, bütün güzelliği gider. Bir insanda duygularıyla yaşar, üzüntü ve sevinç yoksa hayat neye değer?

▪■▪

Bana zorla sahip olduklarından beri kendimi yarım hissediyordum. Bütün erkekler bana o gözle bakıyordu sanki. Uçan kuştan korkar olmuştum. O an aklıma gelince duvarlar üstüme geliyor, soluduğum hava katılaşıp nefes almamı engelliyordu.

Bir de hamile kaldığımı öğrenmiştim.

Bebeğini aldıran kadınlara katil gözüyle bakarken şimdi bende bunu yapmayı düşünüyordum. Onu doğurmazdım. Ben ona bakamazdım. Kendimi bile koruyamamıştım, minik bir bebeğe sahip çıkamazdım. Onun canını yakardım. Ama 'aldırmak' kelimesi basitmiş gibi görünsede bu onun canını daha çok yakmaz mıydı? Bu şey beni katil yapar mıydı? Artık birşeyler düşünmekten bıkmıştım. Sadece bırakacaktım.

Zaman herşeyin ilacıdır derlerdi. Doğrumu yanlışmı görecektim. Bebeğin içimde büyümesine izin verecektim.

Kim ne derse desin o benimdi, ve ben kararımı vermiştim.

Günlerdir bulunduğum yer olan yatağımın içinden çıktım ve Derini aramak için telefonumu aldım. Nasıl tepki vereceğini bilmiyordum ama bana destek olacaktı, her zaman olmuştu.
"Alo, Derin?"

"Aşkım? Birşey mi oldu?"

"Niye ki seni arayamaz mıyım? "

" Tabi ararsında bu aralar pek şey değildin."

" Neyse ben seninle birşey konuşmak istiyorum. Şimdi mi söyliyim yoksa gelince mi?"

" Ben seni alsam ve dışarı bir yere gitsek. Günlerdir dışarı çıkmıyorsun, sömestr biteli 1 ay oldu ve sen hala okula gelmedin bile. Biraz hava almış olursun." Okul. Benim için artık bitmişti. Bir daha gidebileceğimi sanmıyordum. Zaten karnım şişince gidemeyecektim, şimdi de gitmeme gerek yoktu.

"Tamam. Ne zaman gelirsin?"

"Şimdi çıktım okuldan, bi eve uğrayıp üstümü değiştiriyim gelirim. Sana uyar mı?"

"Uyar. Ben evdeyim zaten. Gelince haber verirsin."

Telefonu yatağıma fırlattım. Anneme anlatmalıydım. Nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum. Ama ona bebeği aldırmayacağımı söylemeliydim. Haftalardır annemle ilaçlarımı içmem konusu dışında hiç konuşmuyordum ve annem yeterince üzülmüş görünüyordu. Kardeşim bile gelip yarım yamalak cümleleriyle neden böyle olduğumu sormuştu. Onu özlemiştim. Annemle konuştuktan sonra onunla ilgilenmeliydim.

Salona girdiğimde annemin orada olmadığını gördüm.

"Kızım, ne oldu?" Her zamanki gibi mutfaktaydı.

" Neden herkez bana yıllardır konuşmuyormuşum gibi davranıyor?" gözlerimi devirdim.

" Özür dilerim kızım. Gel oturalım." annemin oturduğu koltuğun sehpaya oturdum.