En 'Derin' den

17- Dokuma cezası

Aşkım'dan ~ ~

Karnımdaki sancı ile uykumdan uyandım. Bu ara sıra oluyordu ve doktor çok büyük bir acı olmadığı sürece sorun yok demişti.
Yataktan doğruldum ve yanımdaki komodinden telefonumu uzanıp saate baktım. 08.13
Bir daha uyumak zor olcaktı. Zaten benim uyuyabilmem için yüzüstü yatmam gerekiyordu ama karnımdaki ufaklık buna izin vermiyordu, bu yüzden uykuya dalmakta biraz uzun sürüyordu.
Kendimi sürüyerek odadan çıktım ve işe gitmek için hazırlanan babama sarıldım.

"Babişim benim." Babam saçlarımı öptü ve sırtımı okşadı.

"Canım kızım. İyi misin?" Başımı sallayarak cevap verdim.

Babam evden çıktığında son birkaç aydır yemeye doymadığım kuru üzüm tabağını aldım ve koltuğa yerleştim.

Her sabah oturup televizyon seyretmek benim hayatım olmuştu. Başka yapcak birşey bulamıyordum.

Daha dün hastaneden çıkmıştım ve böyle birşeyi bir daha yaşamamak için hiç dışarı çıkmayabilirdim.
Bugün günlerden neydi? Pazartesi.
Televizyon izlemeye devam ederken minik ayak sesleri bana doğru yaklaştı.

"Abya, Pepe aç!" Küçük kardeşimi kucağıma aldım ve yanaklarını öptüm.

"Ne açıyım dedin? Bir daha söyle." Sevimli sarı buklelerini yüzünün önünden çekti ve tekrar etti.

" Pepe! Pepe!" Onu koltukta yanıma oturttum ve çizgi film kanalını açtım. Dünyadan soyutlanmış bir dikkatle izleyen kardeşime gülümsedim. Bebek olmak ne güzeldi.
3 yaşındasın ve hayat senin için sadece Pepe.
Bende miniğe uyup Pepe izlerken yatak odasından annemin uykulu sesi duyuldu.

"Sevda! Buraya gel, altını temizliycem!" Anneme aldırmayan kardeşimi dürttüm.

" Kız, anne çağırıyor." Yine dürttüm.

"Hadi len!" Bana kaşlarını çatarak baktı.

"Hayıııy! Git hayıy!"

"Ne demek gitmiycem. O zaman seni ben götürürüm, vuhuuuu!" Hızlıca kucağıma aldım ve onun kıkırtısıyla birlikte karnına bir sancı saplandı.

" Ahh!" Annem odadan koşarak geldi ve Sevdayı kucağımdan alırken bir yandanda ona kızdı.

"Kaç kere dedim abla artık seni kucağına alamaz diye!" Karnımdaki sancı yerini hafif bir ağrıya bırakırken dudağı titreyen kardeşimi öptüm.

"Ben aldım onu. O birşey demedi." Annem daha çok sinirlendi.

" Evin içinde iki tane bebekle uğraşıyorum ya! Sabır ver Allah'ım." Kızmaya devam ederek mutfağa ilerlediğinde Sevdada minik adımları ile onun arkasından gitti.
Bir insan daha ne kadar tatlı olabilirdi ki?

Bende kalktım ve mutfağa girdim. Dün akşamdan kalma bulaşıkları toplayan annemin yanına sokuldum.

"Anne."

"Efendim kızım." Annem ellerini havluya kuruladı ve bana döndü.

" Annecim diyorum ki, bugün dışarı çıkayım. Metin bi yemek yiyelim dedi de." Annem kaşlarını kaldırıp şaşkınlıkla baktı.