En 'Derin' den

7- 'o benim, benim Behram'ım'

Selam gençlik :) Yine birşeyler yazdım, umarım beğenirsiniz.

Bu şarkı Derin'e: Nev YOKUM ben yazarken dinledim sizde okurken dinleyebilirsiniz

Behramın ağzından;

"Saçma! söylediklerin çok saçma! Hangi anne kızının bir sevgilisi olduğunu bilmez söylesene!"

Ah! Bu kadın aptaldı. Aptal, ilgisiz, sorumsuz bir anneydi! Gelmiş benden çocuğunu kendime aşık etmemi ve onunla evlenmemi istiyordu -ben neden bunu istediğini bile bilmiyorum- ve onun bir sevgilisi olduğunu hesaba katmıyordu, ha tabi bilmediğini söylüyordu birde.

"Bilmiyordum tamam mı! Bilseydim sana söylerdim. Ayrıca Derin onu gerçekten seviyor olsaydı haberim olurdu."

Gözlerimi kapatıp dişlerimi sıktım. Sakinleşmeye çalışarak 10'a kadar saydım. Bu bir boka yaramıyordu kahretsin!

"Hey ufaklık, orada mısın? "

"Bana ufaklık deme aptal karı! Yoksa senin o ağzını s*kerim!"

"Yeter artık bana küfredip durma! Bugün düğün günüm ve bunu mahvetmene izin vermem. Şimdi şu lanet telefonu kapatıyorum, çünkü gidip evlenmem gereken bir adam var! Sende gidip Derin'i kendine aşık etmeye bak!"

Güzel! Harika! bulunduğum durum! lanet olsun! Sevgilisi olan bir kızı kendime aşık etmeliyim ha? Doğru anlamışmıyım? Ah!

Telefonumu durduğum bu büyük balkon adı verilen saçma yerden aşağı fırlattım. Aşağıda birbirine gülerek birşeyler anlatan insanlara bağırdım.

" Halimi görüyormusunuz ha!? Bok gibiyim!"

Bana bir deliymişim gibi bakan insanları umursamadan bir hiç uğruna geldiğim düğün salonundan çıkmak üzere merdivenlere yöneldim. Hızlı adımlarla aşağı indim, bir sürü koridorların olduğu bir yere geldiğimde "bahçe çıkışı" yazan koridora girdim ve kendimi dışarı attım. Hava oldukça soğuktu, kar bile yağabilirdi belki.

Bahçe diye yazdıkları yer sadece birkaç çiçek ve 3-4 banktan oluşuyordu. Uzaktaki bankta oturan bir adam vardı. Hayır, genç biriydi. Onu hatırlıyordum, ama tanıyamadım. Bankın arkasında bir kız vardı ama yüzünü göremiyordum, yürüyordu. Durdu ve duvara sırtını yasladı. O Derindi. Banktaki çocukta sevgilisi olmalıydı?

Onları duyabilmek için biraz yaklaştım ve dinlemek için sessizce durdum.

Duyamıyordum.

Duyuyordum, ama anlamam için biraz daha yaklaşmam gerekiyordu. Derin ayakta dururken çocukta banktan hızla kalktı, Derin'e doğru hızlıca yürüdü ve ona iki kez bağırdı, birincisini anlamamıştım ama ikincisini anlamıştım. O na 'Bana cevap ver' demişti. Yoksa Derinle benim aramda birşey olduğunumu sanmıştı? Bu benim işime gelirdi. Sevgilisi Derin'i terk ederdi ve o da gelip bende teselli bulurdu, en kısa yol buydu.

O kadar hararetli konuşuyorlardı ki benim hemen yanlarındaki banka oturduğumu fark etmemişlerdi. Derinin çocuğa 'göstersene bana, kötü sevgiliyi göstersene' dediğini duydum ama çocuğun ne dediğini duyamamıştım.

Sanki bir işe yarayacakmış gibi kafamı onların kavga ettiği tarafa doğru yaklaştırdım.

Çocuk Derin'e yaklaştı ve öpüşmeye başladılar. Yoksa barışmışlarmıydı? yo hayır, öyle gözükmüyordu. Sanki Derin istemiyor gibiydi. Onlar ayaküstü sevişirken birden Derin çocuğun bacakarasına bacağını geçirdi ve çocuk önünü tutarak haykırmaya başladı