En 'Derin' den

10- " Harika vücudunu kimseden gizleme."

Bu bölüm bayağı gecikti ama diğer bölümü yazmaya başladım bile :D Yani diğer bölümün bekletmeden gelmesini umuyorum.

Bu bölümün şarkısı Aşkım için : Ravi İncigoz MUTLULUK KAYIP YOLCU bu sefer yazarken bir şarkı dinlemedim ama siz bunu dinleyebilirsiniz, şarkı Aşkım'ın duygularını anlatıyor.
multimedya = Aşkım'ın giydiği elbise
☆~ keyifli okumalar ~☆

Aşk nedir?

Birine karşı arzu beslemek mi? O kişiye sahip olmak istemek mi? Bu kadar basit mi aşk? Değil.

"Aşk" kelimesine öyle basit anlamlar yüklüyorlarki insanlar. Bu aşk değil diyorsun, bu çok daha fazlası. Aslında gerçekten aşk o.

Bana göre aşk sadece beraber olmak değil. Aşık olduğun kişinin iyiliğini istemek, sen iyi olmasanda. Onun mutluluğunu görmek ve o gülünce sevinmek. O üzülünce, canı acıyınca veya sadece ağlayınca onun içindeki kötü herşeyi kendi bedenine almak istemek. Onun çektiği acıyı kendi canın pahasına bitirmeyi istemek.

"Aşk basit birşey değildi. Birkez aşık oldum, ve o aşk hiç bitmedi..."

▪▪▪

Defterimi ıslatan gözyaşıma baktım, abartıyordum. Sevgilisi olmayan bir çocuk istediği kızı öpebilirdi. Üstelik bu kadar yakışıklı bir yüz öpülmeliydi. Sadece yanağından öptü diye avutabilirdim kendimi, ama yinede canım yanardı.

Ben başımı masaya yaslamış ağlarken sınıfın kapısı açıldı, adım sesleri yakınlaştı ve durdu. Ensemde hissettiğim sıcak nefes ile gözlerimi açtım ama kafamı kaldırmadım.

Sıcak nefes daha çok yaklaştı ve Behram'ın yumuşak dudakları tenime değdi. Ensemden boynuma kayan dudakları karşısında ne kadar istemesemde ağlamaklı çıkan sesim ile konuştum.

"Yapma." Boynumdaki sıcaklık aniden uzaklaştı. Başımı yavaşça sıradan kaldırdım, tepkisiz bir şekilde önümde ki beyaz tahtaya bakmaya başladım.

"Neden böyle yapıyorsun? Yapmamam gereken birşeymi yaptım" Evet yaptın.

"Yaptığın şey beni bitiriyor" Hızlı adımlarla önüme geçti ve ellerini yanaklarıma koyarak konuştu.

" Sana ne yaptım ben? Bilmiyorum, bana söyle" Birde soruyor musun Behram? Beni kendine aşık etmen yetmez mi?

"Söyleyemem."

"Söylemelisin." Ellerini yüzümden uzaklaştırdım. O kıza sarıldığı elleriyle benim yüzüme dokunmadan önce yıkamalıydı.

"Sana söyleyemem dedim. Beni zorlama!" Sesimi yükseltmeme karşı benden uzaklaştı. Benden kaçmamalıydı, benden uzaklaşmamalıydı. Ona bu konuda hassas olduğumu söylemiştim. O konuşmadan ben devam ettim;

" Özür dilerim, bağırmak istemedim. Buraya gel." Söylediğim şeyler bana bile garip gelmişti, bunları bir erkeğin söylemesi gerekmezmiydi?

"Okula birlikte girdiğim kız yüzündense, o benim kuzenim. Bu sene burada okuyacak." Kuzenmiydi? Hemde burada mı okuyacaktı. Peki onu niye buraya Behram getirmişti?

Deli gibi merak ederken umursamıyormuş gibi davranarak konuştum;

"Niye onu sen getirdin peki?"