Unlucky Fate with You

KABANATA 20

Camille

Hindi ko alam kung ilang minuto o oras akong nanatili sa tabi ng dagat. I admit that I looked like a crazy woman out there, letting all of her emotions go with the wind.

The sea was the witness tonight... not my room, not the comfort room. I'll treasure this moment since I don't know if I'll be able to do this again.

Pakiramdam ko buong kalawakan ang nakakakita at nakakaramdam sa akin. Saksi sila sa lahat ng iniisip at isinisigaw ng puso ko.

But to be honest, I want to go home now. I need to find the book that we both own. Now that I've finally found her, I should grant her last wish for me that is written at the last page. The small but gold key was with me, it's actually a necklace.

Kailangan ko pang manghalungkat dahil hindi ko na maalala kung saan ko iyon naitago. I can't go there without it.

I can't wait to see what inside that box. She said... it's for me. And I'm sure its special. She's special.

Pinaghalong excitement, lungkot at kaba ang bumabalot sa puso ko ngayon. Habang iniisip ang gagawin. Bumalik ako sa cabin at sa hindi inaasahang pagkakataon ay naroon si Eid, nakalupasay sa harap ng pinto.

Is he drunk? Oh, God!

Patakbo akong lumapit sa kaniya. Agad niya naman akong napansin at bumaling sa'kin, ngumiti ito na parang baliw at kumaway.

“I knew you... would come...” He said while trying to stand up but just failed to do so.

I sighed. Ano naman ang pumasok sa utak nito at nagpakalasing?

Lumapit ako rito upang umalalay at mas nasigurong lasing dahil sa tapang ng amoy ng alak na nagmumula sa kaniya.

This is the first time that I saw him driven by an alcohol. He said he doesn't drink hard liquors but look at him now.

Napailing ako.

People change as the time passed us by. How I wish I could live longer and change my life into a pleasant one as well.

“Saan ang cabin mo? Naka-book ka rin ba dito? Susi?” Sunud-sunod na tanong ko, umaasang makakatanggap ng matinong sagot.

“A-Ano? Kabit? Camille, wala akong k-kabit.” anito ng tuluyan nang nakatayo sa tulong ko. He looked so offended as his brow furrowed.

Oh, gees!

Napangiwi na lang ako dahil ang bigat-bigat nito. Nakaakbay na kasi ito sa akin at amoy ko ang matapang na alak na ininom niya, for sure.

“Gosh! Ano ba'ng pinagsasabi mo?”

Bakit naman kabit ang pumasok sa isip nito? Kasal na rin ba siya?Tss.

Tinulangan ko itong mas makatayo maayos ngunit sadyang lasing na talaga ang lalaki.

I bit my lower lip. Muntikan na kami matumba dahil sa paraan ng pagtayo niya. Parang ibinigay na nito ang lahat ng bigat niya sa'kin.

Sinubukan kong hugutin sa bulsa ko ang keycard. Nahirapan man ay nakuha ko pa rin.

Is it okay kung dito ko siya patutulugin? Saan ako matutulog? Iisa lang kama na mayro'n sa cabin na ito. Should I book for another room?

I sighed.

In the end, I decided to let him stay in my room. Naalala kong may cottage pala sa dinaanan ko kanina, siguro doon na lang ako magpapalipas ng gabi. Hindi rin naman ako makakatulog dito dahil ang lakas ng tugtog.