KALP YARASI

~18.BÖLÜM ~

"Bukettt!!???" Duyduğum sesle dudaklarımda ki Mert geri çekilmişti. Sesin geldiği yere baktığımdaysa annem şok olmuş bir şekilde bize bakıyordu. Elinde ki tepsinin düşmesiyle irkildim.

"Neler oluyor burada?" Dedi şaşkın ve sinirli bir şekilde. Çünki daha yeni beni öpen kişi annemin sevgilisinin oğluydu. Ve bu durum annemi hem şaşkına uğratmış hemde sinirlendirmişti.

Hayal "Bende tam olarak onu soracaktım Buket'e Gül teyze." Dedi imalı bir şekilde kollarını göğsünde birleştirerek.

"Şey ııı ben." Şoktan konuşmayı unutmuştum adeta.
"Neyi açıklamamızı bekliyorsunuz. Gördüğünüz gibi an itibariyle Buket ve ben sevgiliyiz. Bir sorununuz varsa da bu bizi hiç ilgilendirmiyor." Son cümleyi Hayal'in gözünün içine bakarak ve imalı bir şekilde gülerek söylemişti.

"Buket beni deli etme sana bu çocuğun ne kadar ruh hastası olduğunu sabahtan beri anlatıyorum sen kalkmışsın adamın çıkma teklifini kabul ediyorsun. Yolarım şimdi seni burada beni deli etme." Hayal de ki bu siniri ilk defa görüyordum.

"Buket Hayal'in  dedikleri doğrumu?" Dedi annem sinirli bir şekilde.

"Ayy yeter benim kiminle sevgili olup olmayacağımı size soracak değilim yirmi üç yaşındayım. Kendi kararlarımı alacak yaşta yani. Bırakın da kendime geleyim. Lütfen beni yanlız bırakırmısınız?" Dedim yüzümün şuan patlıcan gibi olduğuna yemin edebilirim. Zaten utancımdan yerin dibine girmiştim. Tek kalmaya ihtiyacım vardı.

Hayal "ama..." dedi. Ben lafını keserek, "Hayal lütfen daha sonra." Dedim anlayış bekler bir bakışla.

Yağmur ve Emre çoktan çıkmışlardı.  Annem ise senle görüşeceğiz bakışı atıp çıkmıştı. Ardından Hayal tam bir hayal kırıklığına uğramış bir bakış atıp çıkmıştı. Ama Mert hayla bana bakıyordu.

"Mert sende lütfen düşünmeme izin ver." Dedim çekingen bir sesle.

"Nasıl yani sen kabul etmedin mi?" Dedi şaşkın ve sinirli bir sesle.
"Sana olan duygularım belli ama bu kabul edeceğim anlamına gelmiyor. O yüzden lütfen düşünmeme izin ver. Şuan sağlıklı bir şekilde düşünemiyorum." Dedim kafam eğik parmaklarıyla oynayarak söylemiştim. Yüzüne bakacak cesaretim yoktu çünki.

"Tamam peki nasıl istersen senden bir cevap bekliyor olacağım. Ve doğru kararı kalbinin vereceğine eminim. " Dedi ve bir iki adım atıp yanıma geldi yanağımdan öptü, " Yine gelirim" diyip hızlı adımlarla kapıdan çıkıp gitmişti bile.

Neler oluyordu ben az önce ne yaşamıştım. Mert'in beni sevme olasılığı neredeyse sıfırdı. Adam beni gördüğü her yerde öldürmeye çalışıyordu. Şimdi de gelmiş bana seni seviyorum diyor.
Peki ya bana ne demeli Hayal sonuna kadar haklıydı. Benim bu adamla birlikte olmam demek benim sonum demek. Ama beni ona çeken şey, durmuyordu işte çeken her neyse gün geçtikçe daha da çekiyor ve ben bu girdaba çoktan kapılmıştım. Her ne kadar uzak durmaya çalışsam da olmuyordu. Ben bu aşka esir olmak istemiyordum. O yüzden en iyisi Hayal'i dinlemekti. Nasıl olsa okulda bitmişti. Diploma töreninden sonra bir daha görmeyecektim onu. Annem o adamla evlenirse de hayatından tamamen çıkıp gideceğimi biliyor. Bir süre sonra onlarda ayrılır. Annemle yine mutlu yaşardım.
Komidinin çekmesinden gelen telefon sesinden kendimle konuşmayı bırakıp telefonu aldım. Ama bu benim değildi.

Aaa bu o adamın verdiği telefondu.
Hızlıca açıp "alo!" Dedim.
"Geçmiş olsun kendine gelmişsin.
Kendini toparaldığına göre sana ilk görevini vereceğim. " dedi sert ve emri vaki bir sesle.

"Sağol ya çok ince düşüncelisin. Hem ben o anlaşmadan vazgeçtim. Nereden bilecem senin doğru söylemediğini." Dedim sorgulayıcı bir sesle.
"Sana bir fotoğraf gönderecem bu yeterince doğru söylediğimi kanıtlar bence." Daha birşey demeden telefona fotoğraf gelmişti bir şey demeden direk fotoğrafı açtım. Gördüğüm şeyle gözlerimin dolması bir oldu bu suikastin olduğu gün çekilmişti.  Babam arabasına biniyor ve arkasında maskeli bir adam bir binanın arkasından babamı izliyordu. Kanım çekilmişti adeta.