KALP YARASI

~2.BÖLÜM~

Taburcu işlemlerinin ardından ben annem ve Hayal eve geçmiştik ama annem çok tedirgindi. Bu hali beni de tedirgin ediyordu. Hayal bir kaç saat yanımda kaldıktan sonra okula dönmek zorunda kaldı. Allah'tan sınavım bitmişti yoksa hayatta kaldıramazdım bu durumu. Annem anlatmaktan kaçıyor gibiydi her ne ise konu. Beni üzecek olan bir durumdu. Yoksa bu kadar oyalamazdı kendini.

"Anne!"dedim meraklı bir sesle.
"Efendim kızım"dedi tedirgin bir sesle.
" Sende bir şeyler var bana anlatmak istermisin" dedim yumuşak bir ses tonuyla. Tedirgin ve çekingen bir halde kısa bir süre sessizligin ardından derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

"Tamam kızım ama lütfen sonuna kadar dinle ve beni de anlamaya çalış olurmu?"
Merakım ve endişem daha da artmıştı.
"Peki anne dinliyorum seni" dedim ciddi bir yüz ifadesiyle.

"Şey kızım baban öleli bir yıl oldu biliyorsun işlerde kötüye gitmeye başladı. Çok yol aradım ama bulamadım. Ta ki karşıma biri çıkana kadar. Bana yardımcı olacağını söyledi." Tepkimi ölçmek için bir kaç saniye bana baktı. Başımı devam etmesi için aşağı ve yukarıya doğru salladım.
"İlk başta sadece iş için konuşuyorduk. Babanın yokluğunda beni en çok toparlayan kişi oydu.
Ama bu arkadaşlık bir süreden sonra sevgi ve aşka dönüştü."

(Bir dakika ne dedi aşk mı dedi? Yok yaa Buket yanlış anlamışsındır.) Şok olmuş bir şekilde kocaman açılan gözlerle  annemi dinliyordum.

"Ne ara aşık olduğumu ben bile anlamadım kızım inan bana. Evliydi zaten bunun farkındaydık ikimizde. Ta ki eşi vefat edene kadar. Şimdi ise benimle evlenmek istiyor. Ama ben senin onayını almak istedim. Hem maddi anlamda da rahatlarız. Biliyorsun sende babandan sonra baya bir zorluk çektik."

Hayal kırıklığı ve şok olmuş bir şekilde anneme bakıyordum. Ne ara unutmuştu da babamı. Yada babamı hiç mi sevmemişti.

"İzin mizin vermiyorum. Daha babamın toprağı kurumadı yaa ne bu acele. Hiç mi babamı sevmedin? Hadi onu da geçtim. Hiç mi saygın yok babama?" Sesimin tonunun yükselişiyle beraber ses tonumda titremeye başlamıştı.

"Eğer o adamla evlenirsen. Beni de öldürmüş olursun anne bunu sakın aklından çıkarma!" Hızla yerimden kalkıp dışarı çıktım. Bunu babama nasıl yapardı hayla aklım almıyordu. Severek evlenmişlerdi. Ben onların birbirlerine nasıl aşık olduklarını dinleyerek büyüdüm. Şimdi de bana gelmiş aşık oldum diyor. Hemde başkasına. Aşk bu kadar mı kötüydü. Biri hayatından çıkar çıkmaz bir başkasına mı gönlü kayar insanın?

Hızla arabama bindim ve gazı kökledim. Bir süre annemi görmesem iyi olacaktı kalbini fena kıracaktım çünki.

Arabayı sahil kenarına çekip öylece gökyüzü ve denizin birleştiği o muazzam uyumu izledim. Her zaman iyi gelmiştir burası bana. Babamla küçükken her hafta sonu gelirdik. Belki de onun için seviyorumdur burayı.

Arabanın sarsılmasıyla kafamı direksiyona çarpmıştım.
Acıyla elimi alnıma götürdüm. Dikiz aynasından baktığımda bir arabanın benim arabama çarptığını gördüm. Ama inen yoktu arabadan. Sinirle arabadan inip bana çarpan arabanın yanına gittim. Cama sinirle vurdum. Camı açan yoktu. Camdan içeriye bakmaya çalıştım ama camdan içerisini göremiyordum. İçeride biri vardı buna emindim. Bir dakkikada uçacak hali yoktu ya.

Elimle kapıyı aç işareti yaptım. Kısa süre sonra araba hızlı bir şekilde geri gidip ana yola çıktı ve gözden kayboldu. Hızla plakayı alıp telefonuma kaydettim. Kaçabileceğini sanıyordu gerizekalı. Polisi arayıp olayı anlatıp, plakayı verdikten sonra yamulan tamponuma son kez göz atıp arabayı Hayal'in evine sürdüm. Bu gece onda kalsam iyi olacaktı.