Yıldız Mahallesi

21.bölüm

(Multimedya: Nazlı Yıldırım🐣)

Herkese merhaba,bir tanelerim!Nasılsınız,napıyorsunuz?Ben geldim.Nihan!Bu sefer arayı pek uzatmadan dedim ki bölüm yazıp yayımlayayım.Ama...Yine biraz gecikti değil mi,okurkuşlarım snjsjsjsjs

Geçen bölüm Nazlı Demire söylediklerinden ve davranışlarından dolayı biraz kınanmıştı.Ben de bu yüzden bu konuya bir açıklık getirmek istedim.Kuzularım,Nazlı çok zor bir süreçten geçti ve hala da geçiyor.

Tanımadığı biri yüzünden uçurumdan düşmesi,2 ay komada kalması,anne olma ihtimalinin düşük olması,yürüyememesi,abi bildiği birinden aşk itirafı alması,annesinin onu anlamaması...Bütün bunları tek seferde yaşamış bir kızın psikolojisinin yerinde olması mümkün değil.Bu yüzden aldığı kararlar,söylediği şeyler,hepsi psikolojisinden dolayı.Bazen ben de bunu unutup Demirime acı çektirdiği için Nazlıyı linçliyorum ama okurkuşlarım JNJDJDJDJ

İthafları da yapıp bölüme geçelim o zaman...Bu bölüm benden size gelsin bir tanelerim!💜
Samielik754 deriiiinSu cnnty7 CerenEce8 azra_ylmr

İthaf isteyenler şuraya yazabilirler ;)

💜İyi okumalar,çiceklerim🌸

🌟🌟🌟
Sen yeter ki içinden de olsa bir,seni seviyorum de; benim kulaklarım çınlasın,kafi.
~Cemal Süreya

...
"Nazlı kızım benim.Babasının Nazlı çiçeği...Prensesim benim,yeter bu kadar ağladığın.Bak,saatlerdir hıçkıra hıçkıra ağlıyorsun.İçini boşalt diye bir şey demiyorum ama benim de içim dağlanıyor be kızım.Gözünden akan her damlayla yüreğime hançer saplıyorlar sanki...Hadi,biraz sakinleş,küçük bebeğim..."

Saatlerdir babamın omzunda ağlıyordum.Durmadan.Yaşadıklarıma,
yaşattıklarıma,her şeye...Rahatlayayım diye ağlıyordum,fakat birazcık bile sakinleşememiştim...

Canım babam...Sessizce saçlarımı okşuyor,onları öpüyordu sakinleşeyim diye.Ben böyle ağladıkça iç çekiyor,kendisini ağlamamak için zor tutuyordu.Benim neye ağladığımı bilmiyordu,lakin yine de sarıp sarmalıyordu beni.Her şeye rağmen...

Gecenin ikisine kadar beni beklemiş,uyumamıştı.Binanın önüne geldiğimde ise beni hemen kucağına almış,eve götürmüştü endişeyle.Ve saatlerdir de beni annemin aksine yalnız bırakmamıştı.

Annem...

Selim amcalar gittikten sonra uyumuştu her halde.Benim ne halde olduğumu az çok biliyordu.Peki ya,buna rağmen nasıl rahat rahat gidip uyumuştu?Bilmiyordum.

Daldığım düşüncelerden ayılıp, durmadan akan göz yaşlarımı elimle kuruttum ve kollarımı babama sardım.Ardından sakinleşmek için dudaklarımı bir birine bastırarak başımı salladım iki yana mırıldanarak.

"Canım yanıyor,baba.Canım çok yanıyor..."

Canım yanıyordu...Benim canım çok yanıyordu.

Babam belime sardığı kollarını canımı acıtmadan sıkarak saçlarıma acılı bir buse bıraktı.Sonra ise
başını başıma yasladı ve ben onun kısık sesini duydum.