Yıldız Mahallesi

19.bölüm

(Multimedya:Sinan Güleryüz feat. Özge Özder - Senle ben)

Senle ben nelere direndik sevgilim.
Ağlatıldık,çok yerildik,az yenildik,sen bilirsin.
Durmadıkça hep güçlendik bundan eminim.
Çok yara aldık,hep sarıldık,hep direndik, çok da yendik.
Çok şükür biz hiç yalnız değildik,bu sefer bilemezsin.

💜🦋💜🦋💜
Canım okurkuşlarım,can içlerim,hepinize merhaba!Yeni yılıız kutlu olsun,kuzularım benim.Şu lanet yıl gitsin de,bir daha dönmesin.2021 ise öyle bir gelsin ki,hepimiz 2020yi unutup daha güzel anılarla yaşayalım bir tanelerim.Hayatta ne dileğiniz varsa,hepsi gerçekleşsin İnşallah.Hepinizi çoooook seviyorum,bunu da biliyorsunuz,kurban olduklarım.😍

Ay,nasılsınız,napıyorsunuz bir tanelerim?Uzun uzun bir aradan sonra yeniden karşınızdayım,hem de yeni bölümle!İnşallah bölümümüzü beğenirsiniz.Bu arada oy ve yorum yapmayı lütfen unutmayın canlarım.

Okurkuşlarım,18.bölümümüz biraz farklı bi bölümdü.Öncelikle,ilk başında olaylar iyi,güzel gitse de,sonradan sizin deyiminizle öldürmelere doyamadığım gariban yavrum Nazlı'm o biri dünyaya göçmüştü sjsjsjsj.Ama neyse ki...
O zaman....İçinizi rahatlatayım.O bölüm gelecekten alıntı değildi.Güzel kızım Nazlının komadayken gördüğü bir rüyaydı.Aslında bunu bölüm içerisinde söyleyecektim,ama burada da kendimi tutamadım sjsnjdjdjd Neyse,neyse.Sizi "pek tutmadan" yeni bölümümüze uğurluyorum o zaman!Beğenmeniz dileğiyle bir tanelerim benim.Başlamadan oy atsanız,süper olurdu hani(bu arada.) 😁

Bu arada ithaf isteyen buraya yazabilir,canlarım.Geçen bölüm bir okurkuşum ithaf istemişti.Bu bölümü ona ithaf eliyorum.İnşallah beğenirsin kuzum.😘szr_sena

❣Keyifli okumalar,okurcanlarım🐣

🌟🌟🌟
Sadece çocukken güler insan, diğerleri palavra. Çünkü insan büyüdükçe komikliklere değil, acılara gülmeyi öğrenir aslında.
~Bob Marley

...
Odanın kapısının önünde bir o yana,bir bu yana giden Daniel öğrendiklerini Baran'a nasıl söyleyeceğini düşünüyordu çaresizce.Fakat bir türlü cesaret edemiyordu olanları anlatmaya.Zira nasıl söylesindi ki genç adama 'Nazlı ölmemiş' diye...Bilmiyordu Daniel.

Durdu genç adam.Artık çıkış yolunun olmadığını bildiği için toparlandı.Volta atmayı da bırakıp derin bir nefes aldı hemen Daniel.Ceketinin yakasını düzelterek korkuyla kapısını çaldı Baranın.Arkadan yorgun,bıkkın bir 'gel' sesi gelince ise içeri girdi Daniel.Sonuçta korkunun ecele faydası yoktu değil mi?

2 ay sonra ilk defa Barana baktı genç adam.O günün ardından Baran kendini şirkete kapatmıştı,bazen eve uğruyor,bazen ise içip içip masada uyuya kalıyordu.Bu sırada Danieli ve diğerlerini görmek istemediğinden dolayı hepsini göndermişti.Daniel ise 2 ay önce öğrendiği şeyi şimdi cesaretlenip söylemek için çıkmıştı adamın karşısına.

Gördüğü Baran mıydı,peki?Genç adam tanıyamamıştı çünkü onu.Zira dağılmış bir vaziyetteydi Baran.Bitmiş,tükenmiş bir haldeydi.Koltuğa uzanmış,gömleğinin yakasındaki düğmelerin çoğu yerde,gömleği ise yakası açık bir şekilde adamın üzerindeydi.Saçları çoğalmış,kirli sakalları ise her zamankinden çok ama çok fazla uzamıştı.Masa ve yer bomboş şarap şişeleriyle doluydu...

Gerçekten,bu adam Danielin tanıdığı adam mıydı?Yoksa halüsinasyon falan mı görüyordu?

Genç adam rastladığı görüntüyle afallamıştı.Çünkü karşısında gördüğü sarhoş adam Baran Arslanoğlu değildi.Yıllarca kalkanını hiç bir zaman aşağıya indirmeyen,kaskatı yüz ifadesini değiştirmeyen,hep ciddi,hep sinirli olan Baran değildi.Olamazdı...