Yıldız Mahallesi

14.bölüm

(Multimedya:
Gökhan Türkmen-İhtimaller perisi)

Kapatın şehrin ışıklarını
Günahı düşümde kalsın
Göz görmez olsun
Gönül katlansın.

Bırakın alsın ne varsa
Hayali benimle kalsın
Söz geçmez olsun
Gönlüm katlansın.

♥️🌸♥️🌸♥️🌸♥️🌸♥️🌸♥️🌸♥️🌸
Herkese merhaba!Yine ben ve sınır aşılmadan gelen bölümümüz😁Bu sefer kaza değil ama.Yeni bölümü o kadar istiyordunuz ki,yorumlarda geri sayımlar falan bile yapıyorduk hatta sjsj.Bir tanecik Yazar Hanımımızla beralmeyza
size sürpriz yapmak istedik.İnşallah sürprizimizi ve bölümünüzü beğenirsiniz!Sizleri sevdiğimi unutmayın♥️Ha bu arada,bol-bol oy ve yorum da istiyorum sizlerden,bir tanelerim♥️

kafalar_karisik BrolarCandir karatasz953
Geçen bölüm Sizler istemiştiniz ithafı canlarım💜Bu bölüm benden sizlere gelsin o zaman🌸Başka kimler ithaf istiyorlarsa,yazmaları yeterli💛

Bu bölümümüz biraz duygusal,hüzünlü bir bölüm.İnşallah beğenirsiniz💕

🐣Keyifli okumalar♥️

🌟🌟🌟
Ölmeyecek kadar yaralıyım...
~Tomris Uyar

...
Her kes oturduğu yerden kalkarken ben de gözyaşlarımı silip ayağa kalkmıştım.Tüm tayfa birlikte sinemaya gelmiştik ve film başladığından beri Beste,Kürşat ve benim akıtmadığımız göz yaşı kalmamıştı.Ömer Asaf ve Demir Abi bir yandan Besteni ve beni teselli edip sakinleştirirken, Kürşatı teselli eden olmamıştı.Garibim Kürşat.

Kürşat hırsla ayağa kalkıp bize dönerken gözlerini kısıp Demir Abi ve Ömere bakış atmıştı.Anlaşılan çok kızmıştı mercimek beyinli arkadaşım.

"Lan, film başladığından beri ağlıyoruz.Ömer Besteni,Demir de Nazlıyı sakinleştiriyor.Beni niye teselli etmiyorsunuz,hainler?Ben sizin best kankanız değil miydim?Tü,yazıklar olsun hepinize.Bu melek kanatlı, ponçik kalbimi kırdığınız için hepinizi arkadaşlıktan reddediyorum."

Bu duygulu konuşmanın üzerinden Demir Abi Kürşatın kafasına bir tokat patlatmıştı.Kürşat Demir Abiye gıcık bir bakış atıp kollarını bir birine bağladı.Küsmüştü ponçik kalpli arkadaşım.

Dayanamayarak yanına gidip kollarımı beline sardım.İlk başta trip atmak istese de o da dayanamayıp kolunu omzuma atmış beni yürütüyordu.Diğerleri arkada kalmış Kürşat ile ben ise önden gidiyorduk.

"Görüyorsun değil mi,miniğim?Beni harcıyorlar?Beni beni.Kürşatlarını...Ah,kalbim.Galiba kalp krizi geçiriyorum.Artık ne hale soktularsa,beni."

Gözlerimi devirerek dudaklarını bir birine bastırmış Kürşata çevirdim bakışlarımı.Suratı da ciddiydi bunun yahu.

"Amma da abarttın, oğlum.Anladık,film dramdı da, sen salonda her kesin filmin komik yerine güldüğünde de ağlıyordun,Kürşat.Sonra kızlara hava at, ben hiç bir zaman ağlamam diye.Ama bak söylüyorum, ileride karın olacak kıza tüm yalanlarını söyleyeceğim."

Gülerek ona bakarken yüzündeki ani değişimi gördüğüme yemin edebilirdim.Gözleri büyümüş şaşkınlıkla bana bakıyordu pörtlek göz.Gözlerini kısarak hemen beni kendine çekti ve arkaya döndürdü.