Yıldız Mahallesi

6.bölüm

(Multimedya:Pinhani-Beni sen inandır)

Küçükken çok inanmıştım
Eğer çok istersen
Her şey mümkün
İnanmak zor değil.

Hikayem senle başlardı
Senle devam etsin.
Beni sen inandır.
♡ ♡
♥️İyi okumalar,tatlı okurlar😍

🌟🌟🌟
Şimdi şiir bence senin yüzündür,
Şimdi benim tahtım senin dizindir.
~Sabahattin Ali🥀

...
Şu an hayatımdan bıkmamam için bana bir sebep söyleyin.Lütfen.

Başıma kadar çekdiğimi yorganı üstümden yere atmıştım.Bu bir mucizeydi!Ben ve yatak.Ayrılmaz ikili bir birinden nasıl ayrılabilirdi ki?

Tabii ki de telefonun zil sesi ile değildi.Sabahtan beri bilmem kaçıncı zil sesi sonunda beni uyandırabilmişti.

Hangi hadsiz beni uykumdan kaldırmaya cürret ede bilirdi ki?!Be hey gafiller!Bilmezsiniz mi beni uykumdan uyandırmak bir suçtur.Ve cezası bellidir!

Bu aralar aşırı Muhteşem Yüzyıl bağımlısı olmuştum.Ve bu sözler de onun tesiri altında söylenmiş sözler idi.Hata yaptımsa,aff ola.

'Nazlı!Kendine gel!'

Doğru söylüyordu Abuzettin.Kendime gelmeliydim.Telefonum artık inliyordu 'gerizekalı,beni aç!' diye.

Sonunda telefonumu elime alınca ekrandaki 'Validem' yazısını görünce kendime sövmüştüm.Özür dilerim,valide sultanım.Az önce size büyük bir nezaketsizlik yapmıştım.

"Efendim,valide sultanım."

Arkadan derin nefes sesi gelmişti,daha sonra ise...Söylemeye dilim varmıyordu.

"Kız,Nazlı!Uyanmadın mı sen hala?Tü,sütüm haram olsun sana!Hayırsız evlat,kim alacak seni?!Bu saate kadar uyunulur mu?Üç saattir arıyorum,arıyorum.Açan yok...Bu saatte uyunulursa,tabii açan olmaz.Seni alan battı,vallaha.Yemin ederim,garibim çocuk eve gelicek,Nazlı hanım uyuyor.Ay,ben başımı nerelere vurayım?Söyleyin,kardeşlerim!Susmayın!Ben-"

Gözlerimi büyüterek annemin nefes nefese söylediği acınacaklı lafları dinliyordum.Bu kadın nasıl böyle durmadan konuşabiliyordu,Aman Allahım!Garibim babam neler çekmiştir,Allah bilir.

"Anne!Kendine gel bi'ya!Aa,durmadan konuşuyor.Yok yani korkuyorum,validem nefessizlikten ölecek diye.Hadi söyle bakayım,beni bu saatte bu kadar meşgul etmenin sebebini?Bre gafil,sen bilmezmisin ki,benimle böyle konuşmak yasaktır?!"

Annemin arkadan gelen kahkaha sesiyle ben de gülmüştüm.Bu kadının gerçekten ruh hali değişikti.Az önce kızgın bir boğaydı,şimdi kahkaha atan bir valide.

"Üstüme iyilik sağlık.Çocuğum,sen çok muhteşem yüzyıl falan izleme.Kaptırmışsın kendini,vah vah.Ay neyse!Ben seni niye aramıştım ki hem?Kız Hatice!Niye aramıştım ben bizim veledi?Ha,tamam.Bana bak,yavrum.Biz şimdi Melikelerde gündeyiz.Sen de hemen ayağa kalkıyorsun ve buraya geliyorsun!İtiraz istemiyorum.Aksi halde dolapta gizlediğim muzlu sütlere veda edersin.Ha birde.Buzdolabından dün sardığın sarmaları getiriver gelirken."

Muzlu süt mü dedi o?Hem de gizlediği!Nayır,nolamaz!Canım muzlu sütlerimsiz ben nasıl yaşardım ki?

Çaresizlikle başımı sallayıp ayağa kalktım.Tabii bu sırada anneme cevap vermeyi de unutmamıştım.