Yıldız Mahallesi

15.bölüm

(Multimedya:Demir Aydınoğlu) 

Herkese merhaba!Yıldız mahallesinin yeni bölümü geldi.Bir tanelerim,öncelikle sizlere çok teşekkür ederim.Yıldız Mahallesi 50bin okunmaya ulaştı.İyi ki varsınız,iyi ki yanımdasınız!Canlarım benim♥️

Bu bölüm de sınır dolmadan geldi.Çünkü 50 bin okunmaya özel yeni bölüm istendi ve ben de kıramayıp yeni bölüm yayımladım.İnşallah beğenmeniz dileğiyle.Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, bir tanelerim.Ha,bu arada gerçekten diğer bölüm sınır dolmadan gelmeyecek.Çünkü,bu bölümü de yayımladığımdan itibaren taslakta hazır bölümüm bitti.Bir tane yarım bölümümüz var,onu da tamamlamam gerek canlarım♥️

Elifnisa02 melisadeniz11 merkez6 Feyza_nur_18 zeeynep_psw

İthafı siz istemiştiniz geçen sefer..Bu bölüm sizlere gelsin canlarım💜

☘Keyifli okumalarrr♥️

🌟🌟🌟
Asıl acı anlattıklarımız değil, anlatamadıklarımız.
Asıl acı bize anlatamayacak kadar büyük acılar yaşatmış insanlara gönül vermiş olmamız.
~Cemal Süreya

...
Demirden...

Güzelimin nefesleri düzene girerken uyuduğunu anlamıştım.O kadar ağlamıştı ki kaç saattir,yüreğim dağlanmıştı o anlar.Nasıl kıyarlardı ki ona?Nasıl kıyarlardı ki benim küçük civcivime?

Aklım almıyordu.Peki, bana ne demeli?O anlar neden onun yanında değildim ki ben?Neden neden?!

Affet beni güzelim,affet.O gün yanında olamadığım için.Yaralarını saramadığım için.Her şey için affet be civcivim...

Yutkunarak ona baktım.Küçük elleri göğsümde durmuş,başını boynuma yerleştirmişti.Ellerim yavaşca saçlarına çıkarken usulca okşadım saçlarını.Civcivim ise uyku mahmurluğuyla homurdanırken başını iyice boynuma bastırmıştı.Gözlerim kapanırken zorlukla yeniden yutkunmuştum.

Ah be güzelim.Beni ne hallere soktuğunu bir görebilsen.Benim üzerimde kurduğun hakimiyyetini bir bilebilsen.Keşke keşke ve keşke.

Hayat bazen çok keşke...

Gözlerim açılırken aklıma bir kaç saat önceki anlar gelmişti.Zaten aklımdan çıktığı ve bundan sonra çıkacağı yoktu da,ama neyse.Ben onu ilk defa böyle savunmasız görmüştüm.İlk defa böyle ağlayan görmüştüm ben civcivimi.Yıllar önce kansere yakalandığında bile güçlü durmaya çalışan güzelimdi o benim.

Yıllar önce.Evet, yıllar önce kansere yakalanmıştı.Beyin kanseri...Çok şükür ki çabuk öğrenmiştik ve hemen tedbir görmüştük.İlk öğrendiğimiz an hepimiz donup kalmıştık.Fakat Nazlı hiç bir şey olmamış gibi elindeki telefonuna bakıyordu o an.

Onun bu umursamazlığı her kesi deli ederken beni etmemişti.Neden biliyor musunuz?Çünkü biliyordum asıl yangınların onun içinde olduğunu.Çünkü biliyordum güzelimin sadece yalnız kaldığında düşündüğünü,ağladığını ve umursardığını her şeyi.

O günler o kadar zor geçmişti ki.O kadar uzun geçmişti ki.Ama sonunda o gün gelmişti.Civcivim ameliyyata girmişti.Ömrümün belki de yarısı o saatlerde çürüyüp giderken sonunda çıkmıştı ameliyyattan.