Kırmızı Orman ✔️

"Misafirler"

okurken şarkıyla dinleyin derim✨
in this shirt - the Irrepressibles 🎶

Hande'den:

Bunları anlatırken hepsi gözüm önüne geldi. film gibi... her santimetresine kadar hatırlıyordum... o kadar acı verici ki... neden acı verici şeyler hep akılda kalır ki...

"Neden kafamdan çıkmıyor o anılar... NEDEN"

"Aklından çıkarmanın bir yolu var"

"Ne peki"

"Gel benimle"

Balkonda havuz vardı havuz başına gittik.
Kerem: şimdi ikimizde avazımızın çıktığı kadar bağıracağız. içimizdeki bütün kötü düşüncelerden kurtulacağız. Şimdi üç'e kadar sayıcam sonra aynı anda bağıracağız.

'tamam' anlamında başımı salladım.

"1,2,3"

Öyle bir bağırdık ki bütün otel uyanmış olabilir.

"Herkes uyanıcak ama o kadar iyi geldi ki"

Sabah

Kapı çalıyordu sanki. Gözümü açtım ve Başımı kaldırdım. Omzumda keremin kafası vardı. belli ki balkonda uyuya kalmışız. Evet gerçektende kapı çalıyordu.Uykulu bir sesle;

"Kerem uyan"

"hııı"

kafasını kaldırdı

"Kapı çalıyor"

Kapıyı açmaya gittim arkamdan keremde geldi.Kapıyı açtığımda karşımızda Ada ve Can vardı.

"ay ağaç olduk kapıda"dedi Ada sinirli şekilde"

"sizin ne işiniz var burda"dedi kerem

Can"kovuyor musun bizi"

"yok da siz niye geldiniz ki "dedim

Can "Aslı haber verdi. sizinde işiniz bitmiş bizimde bitti birlikte orlando( florida,ABD)'ya gidicekmişiz."

"ne güzel adayla takılırım,hadi geçin içeri"dedim

yarım saat sonra adalar odalarına geçmişti. Ada hazırlanınca ikimiz dolaşmaya gidicektik.Onu beklerken biraz hava almak için balkona gidiyordum ki keremin odasında bir şey dikkatimi çekti.

o... o muydu.
Kitaplığın yanına gittim.
Gerçektende oydu...

'Kırmızı Orman'

Küçükken birlikte okuduğumuz kitap. Bu anın gerçek olduğuna inanamıyorum. Elime aldım,Bir toz tanesi bile yoktu üzerinde...

sanki 0 kadar yıllık kitap yeni alınmış gibiydi...Ne kadar güzel bakmış kitaba...

Kitabın baş karakterleri sisi ve kibritti.Bizde bu yüzden birbirimize öyle sesleniyorduk.
Birlikte her sayfayı önce ezberliyorduk sonra diğer sayfaya geçiyorduk. Her sayfayı ezberlediğimiz için kitabı bitirememiştik.

Neden mi? çünkü her kelimesi bizi anlatıyordu.
İkimizde bilmemize rağmen sır gibi saklıyorduk birbirimizden.

Ben Kitabı kaybettiğimi sanıyordum demek ki Keremdeymiş.
Şaşkınlığımla boş boş bakınırken, boynumda bir nefes hissettim.

Kafamı çevirdiğimde Kerem olduğunu gördüm. Yutkundum ve ;

"Kitabı bitirdin mi ?"dedim merakla

"senden sonra hiç açmadım.Belki okuruz diye getirdim."

Kapı çalınmasıyla konuşmamız bölünmüştü. Ada gelmişti.Adayı alıp hızla dışarı
çıktım.

"Ne oluyor ya !"

"Anlatıcam"

Adaya Her şeyi anlattım

"kitap onun içinde baya değerli demek ki"

"niye değerli olsun ki,hem biz"

"Sadece arkadaşız diyecektin demi kendini kandırıyorsun"

Akşam olmuştu. Yemeğe gidicektik onun için hazırlanıyordum. Aklımda sadece Adanın dedikleri vardı. Tek bir cümleyle aklımı karıştırmıştı. Yemeklerimizi yedikten sonra oteldeki bara gittim. Meyve kokteyli istedim. Kerem yanıma geldi.Kokteyl kafama diktim.

"Yavaş iç"

Keremi dinlemeyip bir tane daha istedim. Keremde istedi. İkimizin de hoşuna gitmişti kaç bardak içtiğimizi bilmiyorduk. Alkollü olduğunu sarhoş olduktan sonra anladım.

"Buğ alkollu muğ?"diye sordum barmene

"Evet"
Sarhoşken yapabileceğimiz bir şey yoktu.Belki ayılmak için balkondaki havuzda yüzerim diye düşünüp Odaya çıkmak için ayaklandım ama doğru düzgün yürüyemedim. Keremle ikimizde zar zor odaya çıktık.
Bir an başım döndü.Kerem beni tutu. O kadar yakındık ki...

O an boşlukla dudaklarımızı birleştirdim...

sizi seviyorum diğer ki bölüm de görüşürüz 💙
DEVAM EDECEK... 🥂