-Arkadaşlar Kumsal'ın zihnini daha iyi anlayabilmeniz için onun nasıl büyüdüğünü görmenizi istiyorum.Çünkü bir çocuğun nasıl büyüdüğü hayatını belirler.Bu yüzden arada geçmişe dönük kesitler koymayı düşündüm.
Bu vesileyle insanlara karşı olan ön yargılarımız da kırılır ve birbirimizi anlamaya çalışırız.Umarım sever ve onu anlarsınız...
Sevgiyle!✿♡-
***
～Ateşi harlamak...
"Etrafımızı sarıverecek.
Bir boşluk ki asla bitmeyecek.
Herşey bir anda anlamsız gelecek,
İşte biz o gün tükeneceğiz."
Küçük, sıralı yataklarla dolu koridor boyunca yankılanan şarkı sessizliği bozan tek şeydi.
Genç,kısa boylu sarışın bir kadın kolunu tuttuğu kıza cevap beklemeden mırıldanırken hızlı hızlı yürüyordu.
Kızın yüzünü çevreleyen kısacık kesilmiş saçları iki yanından da kabarmıştı.Yüzü yer yer kızarmış,gözleri ağlamaktan şişmişti.Şimdi yüzünde her zamanki duygusuz ifade yerini kaşlarını çatmış öfkeli bir ifadeye bırakmıştı.Kadın topuklu ayakkabı sesiyle karışık müziği dinlerken bir yandan da konuşmaya devam ediyordu.Bir an kızın cevap vermediğini fark edip durdu ve kolunu bıraktı.Kız yaşına göre kısa sayılmazdı ama şimdi o kadar büzüşmüş ve çekingen duruyordu ki insan ona dokunmaya bile korkuyordu.Derin bir nefes alıp kızın yosun yeşili gözlerine baktı.O da gözlerini kaçırmadan ona baktı.Şimdi gözlerinin altı mosmordu.
"Tatlım sessizliğini anlıyorum ama burası artık senin evin olacak ve saçlarını kesmemiz gerekiyordu."
Kız cevap vermedi.Kadın derin bir nefes daha alıp ona doğru daha da eğildi.İnci kolyesi öne sarkmıştı.
"Adın Kumsal'dı değil mi? Gözlerin çok güzel."
Kız cevap vermeden gözlerini kadının kolyesine ve kendisinden uzun saçlarına dikti.
"Çirkin oldum." diye mırıldandı sonunda.
"Tabiki hayır canım."
"Bunu neden yaptınız?" diye sordu.
Gözleri tekrar dolmuştu.Sadece iki haftadır buradaydı ve çevresindeki herşey ona çok tuhaf geliyordu.Burada önceki hayatına dair hiç birşeyi yoktu.Resmen bir gecede onu ve geçmişini silmişlerdi.Babasının evden çıkarıldığını hatırlıyordu...Hareket etmiyordu ama gözleri açıktı.Hayat ışığının söndüğü gözleri ilk defa ona güzel gözükmüştü.Kendisini çekiştirdikleri için daha fazlasını görememişti.Tek bildiği onun öldüğüydü.Artık yoktu.Hep arzuladığı gibi ona kızamayacak,bağıramayacak,dövmeyecek,zihnini zehirleyemeyecekti.Yine de yüzlerce kez kafasında kurduğu hayali gerçekleşince kendini zerre kadar mutlu hissetmemişti.
Sonra birden liseden alınmış bambaşka bir yere gelmişti.Kendini o kadar garip hissediyordu ki hayal ve gerçeği zaman zaman karıştırıyordu.Her günü bir boşlukta süzülür gibiydi.Öyle bir boşluktu ki vücudu dibe çarpıp asla paramparça olamayacağına rağmen sürekli düşüyordu...
"Gerekliydi.Yeni gelen herkese yapılır.Saçlarına bit girmemesi gerek."
"Sende burda yaşıyorsun."dedi.Sesi pürüzlü olmasına rağmen sertti."Ama saçlarını kesmediler."
"Benim durumum farklı."dedi kadın boynunu dikleştirerek."Zamanında çalıştım ki şimdi söz dinlemeyeyim ve kimse saçlarımı kesmesin."
Kumsal kaşlarını çattı.Kadın devam etti.
"Hadi gidelim.İlk derslerin bu gün başlayacak.Sana bir tavsiye; Saçlarının uzaması için ümitlenme hayatım.Çünkü yine kesilecek.Aynı hayal kırıklığına değmez.Kendini bu delikten kurtarmaya bak."
Kumsal acıyla yutkunup gözlerini kaçırdı.Kadın devam etti.
"Fazla aksisin.Seni evlat edinmeleri zor olacak ama elinde büyük bir kozun var.Burada ki en güzel şey sensin.Bunu kullan olur mu? Güzelliğin belkide kurtuluşun olacak."
Kendinden emin bir şekilde doğrulurken inci kolyesi de kendisiyle birlikte hareket etti.Kumsal'ın da arkasından yürümesini umarak önüne dönüp yürümeye başladı.
O zaman bilmiyordu ama herşeyin kaybetmiş bir kız çocuğuna söylenecek en son şey güzelliğinin tek seçeneği olduğuydu.
Çünkü bu babasının içinde yaktığı sönmek üzere olan ateşi tekrar canlandırmıştı.
Aslında Kumsal fark etmese de o gece kaderi yeniden yazılmıştı.
Çünkü bu hayatın kuralıdır;Sizi dibe ittikçe asla gün ışığı göremeyeceksiniz sanar, tümüyle vazgeçersiniz.
Oysa çöktüğünüz toprak yarılıp içinden yepyeni bir dünyada çıkabilir.O zaman bitiş çizgisinden hayata yeniden başlarsınız.
Ve sonunu bilmeden bu kez geriye doğru koşarsınız...
***
Mâi Alev'in kaleminden...❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
☤BUZ KRALİÇESİ☤
Romance"Ateşin parmakları arasına hapsolan buzun hikâyesi. Eğer buz erirse ikisi de ölecek ve eğer erimezse sadece buz ölecek..." Kumsal Özkan yirmi beş yaşında dünyaca ünlü tek Türk mankendir. Onun tüm hayatı iki ülke arasında kıskançlık, hayranlık ve ilg...
