☤BUZ KRALİÇESİ☤

♤13.Bölüm♤

^^Keyifli okumalar buz kristallerim ve ateş perilerim!❤ Sizi gerçekten çook özledim ve sürekli değişen ruh halimi ve dağılmış kafamı bir yana bırakıp tekrar başladım gece vardiyasina.
Gözlerimdeki ağrıyı,yazdıklarımın sizde ne hissettirdiğini düşlemeyi,
sürekli aynı yerde oturmaktan tutlan belimdeki sızıyı o kadar özledim ki.♡
Umarım uzakta bir yerlerde tek kişi bile olsa hikayemi sevmiş ve kelimelerim kalbine dokunmuştur.♡
Sevgiyle!!^^

***

～Bazen hayatta olduğun yere çökersin.Rehavetten değil,diğer insanlar yıkılışını görmesin diye...

"Kumsal uyudu mu?"

Eda gerginlikle çatılan kaşlarını kaldırıp Sedef'e döndü.Kulağında ki yüksek tempolu müziğe rağmen onu oldukça net duymuştu.

"Evet."

Yaşlı kadın iç çekerek Kumsal'ın odasına doğru yürüyüp kapı kolunu hafifçe indirdi.Görkemli,büyük odada Kumsal'ın düzenli nefes alışları yankılanıyordu.
Uyuduğundan emin olmak için bir süre daha oyalanıp aynı yavaşlıkta kolu tekrar indirdi ve odadan çıktı.Yarattığı esinti parlak pürüzsüz ödüllerin birinde titremişti.

Geniş odaya doğru süzülüp koltuklardan birine oturdu.

"Kahve."diye mırıldandı Eda.
Mutfaktan çıkıp yeşil fincanı ona uzatırken.

"Sağol bitanem harikasın."

Eda kulaklıklarını çıkarıp koltuğa çöktü.Kendi kahvesinden bir yudum aldıktan sonra Sedef konuşunca başını telefonunundan kaldırdı.

"Haber siteleri şimdiden çalkalanıyor.Bu olay özellikle Türkiye'de patlamış!"

"Biliyorum."dedi soğukkanlıkla Eda.Yarım saat önce tüm haberleri görmüştü zaten.Sonra devam etti.
"Kaosu seven bir milletiz.Ödül töreni bu kadar çok konuşulmamıştı.Belki de kanıtlar az diyedir."

"Ödül töreni mi?" Dedi şaşkınlıkla Sedef.

Eda dudağını ısırıp önemsiz gibi göstermek için gülümsedi.

"Çokta önemli değil aslında.Sadece Rüzgar o gün törene gelmeseydi daha iyi olabilirdi tabii."

"Tahmin etmiştim."dedi endişeyle kadın."Tam olarak neler oldu?"

"Boşver."dedi Eda sıkıntıyla."Ani sinir krizlerinden biri işte.
Sinirlenip salonu terk etti.
Ağladığı geceyi kastediyorum.Son olaydan sonra da iyice belli oldu bazı şeyler.Belkide... psikolojik destek almalı."

"Ah,"dedi Sedef acıyla."Bunu istemiyor Eda.Defalarca söyledik
Kariyerinde bu kadar yükselmişken rehabilitasyonda yatmayı hayatta kabul etmez."

"Ama bu şekilde devam edemez.Hele Rüzgar'la sürekli çatışma halinde olduğunu farz edince..."

"Bence zamana bırakalım.En azından bir süre.Her şey yavaşlayınca kendi ülkesinde inzivaya çekilir.Hem biliyorsun bu yıl babasının mezarını da ziyaret etmedi.Belki bu bir gelişmedir.
Zaman ve değişiklik, ona Rüzgar'a dair olan sinir ve hırsını unutturur."

"Kafasının içindekileri bilemeyiz ama bence bazen hala babasını düşünüyor.Bazı şeyler ona bir şeyler hatırlatıyor da olabilir.
Zaten kolay unutan biri değil.Ben de değilim unutursa kesin hatırlatırım."

Hınzırca gülümserken Sedef de gülümsemesine engel olamadı.

"Bari Rüzgar'ın yarısı kadar akıllı olsanız biriniz.En azından başınız daha az belaya girer."