Omega In Team || minsung

•17. Bölüm•

İyi okumalar..

***
Yanaklarından süzülen göz yaşının yere düşmesini izledim

"Ben, ben ne diyeceğimi bilemiyorum, özür dilerim."

"Senden tek isteğim, omega olduğun için üzülme ve sevdiğin adamdan bir çocuk dünyaya getir."

"Aah.. peki."

Elinin tersi ile göz yaşlarını sildi ve burnunu çekti.

"Bundan kimseye söz etme, Binnie bile.."

"Tamam."

***
Bu bölüm Jisung'un bakış açısından yazılmaya devam edilmiştir.

"Hoşgeldin.."

"Hoşbuldum amirim.."

"Buyur içeri geç, sana önce odanı göstereceğim.."

"Aa.."

Minho amirin evindeyim, yaklaşık 8 buçuk ay burda yaşayacağım, 8 buçuk ay amirimle..Hala burda olduğuma inanamıyorum. Kapıdan içeri adım attım, 8 buçuk ay yaşayacağım evin içine adim attım, amirimin evine..
Ev beyaz renk ağırlıklı olarak düzenlenmişti. Pardon, ev sadece beyaz renkle.. demek istediğim gördüğüm tek renk beyaz. Duvarlar, yerler, halı, koltuk.. Minho amirin renklerden haberi yok sanırım.

"Lütfen kendini evinde gibi hisset, çekinme."

"Hı hı.."

Kapıdan girdikten sonra sağ tarafta uzun ince beyaz bir dolap var, bir iki metre yürüdükten sonra sol tarafta geniş pencereleri olan salon ve sağda ise mutfak var. Salon ve mutfağın arasından geçtip bir iki metrelik holün soluna döndük, dört beş metre sonra sağımızda kalan kapının önünde durduk. Zaten hol burda bitiyordu.

"Sağ taraftaki holün sonunda benim odam,burası ise senin odan, senin için hazırladım."

"Teşekkür ederim."

"Şimdi sen rahat rahat yerleş- istersen yardim.."

"Hayır amirim lütfen kendim yapabilirim."

"Ama kolun ve üstelik hamilesin.."

"Gerek yok, teşekkür ederim."

"İyi peki sen bilirsin. Bir şeye ihtiyacın olursa mutfaktayim."

"Tamam amirim."

Kapıyı açıp odaya girdim. Açıkçası hiç şaşırmadım. Beyaz, her yer bembeyaz.. Kapıyı açınca ilk olarak göze çarpan büyük beyaz yatak. Ardından büyük beyaz gardırop , rüzgarda uçuşan beyaz perdeler, yerdeki beyaz daire halı, tavandaki beyaz avize..Bu duruma alışacağımı umarak odanin ortasına doğru ilerleyip bavulumu açtım ve yavaş yavaş yerleşmeye başladım.

Yerleşmem tam 2 saat sürdü açıkçası tam olarak yerleştiğim söylenemez ama.. Bir ara odayı renklendiremeyi düşündüm ama hemen vazgeçtim. Sonuçta benim evim değil, karışamam.

Odamdan çıkıp beyaz koridordan geçip saga döndüm ve mutfağa ilerledim. Gördüğüm manzara karşısında dudaklarimin kıvrılmasına engel olamadım. Minho amirim mutfakta, beyaz önlük takmış şarkı mırıldanarak tencereyi karıştırıyor.
Tabiki yemek yapmasi beni şaşırtmadı ama, emniyette ve görev sırasında o kadar sert ve asi ki..
Onu bu halde görünce ister istemez şaşırıyorsunuz.

"Daha ne kadar orda dikilip beni izlemeyi sürdüreceksin?"

"Şey.. özür dilerim amirim sadece biraz şaşırdım."