Omega In Team || minsung

•23. Bölüm•

İyi okumalar :D
.
.
.

***

"Jisung şimdiden özür dilerim."

"Niçin?"

"Yalan söylemeyeceğim. "

"Neden yalan söyleyesin ki?"

"Sana hamile olduğun sürece dokunmayacağım ama seni işaretlemek zorundayım."

"Aa.. peki."

"Ve canın çok yanıcak."

"Ne kadar çok?"

"Çoook.."

"O zaman işaretleme ama olmaz. Tamamen senin omegan olmam için gerekli."

"Evet küçük sincabım."

Bacaklarımdan ve belimden tutup kucağına aldı.

"Nereye,beni nereye götürüyorsun."

"Yatağa.."

***
Bu bölüm 3. Kişi bakış açısından yazılmıştır, yani yazarın gözünden.

Aylar sonra beklenen gün geldi. Jisung gece 2'de doğum sancısı ile uyandı. Zaten hazırlıklı oldukları için hastaneye  yetişmişlerdi. Jisung doğumhaneye alınırken Minho hem endişeli hem mutluydu. Doğumhanenin önünde volta atıyordu. Saniyler geçmiyor, dakikalar sanki saatler gibi yavaş yavaş ilerliyordu. Bir kaç saat sonra doğum bitti. Minho ve Jisung küçük yavrularına sonunda kavuştular. Dünyalar güzeli bir kızları olmuştu. Alfa bir kız. Anlamı gibi zarif ve güzel olduğu için ismi Eun mi oldu.
Lee Eun Mi..

Haftalar birbirini kovaladı ve babalarının küçük prensesi tam bir aylık oldu. Büyüdükçe güzelleşiyordu, Jisung gibi. Hiç düşünmedikleri kadar mutlu, hiç ummadıkları kadar huzurluydular.

"Jisung sen neden ağlıyorsun küçük sincabım?"

"Eun mi, bebeğimiz.. ağlıyor ama ben hala neden ağladığını bilmiyorum. Ben çok kötü bir babayım."

"Hayır sakın öyle düşünme, sil şimdi göz yaşlarını. Sana ağlamak hiç yakışmıyor."

"Ama,ama o ağlıyor ve ben ne yapacağımı bilmiyorum."

"Tamam lütfen sen ağlama, lütfen. Bunun üstesinden birlikte gelicez. Sen yeter ki ağlama.."

"Tamam.."

"Altı temiz.."

"Ve az önce süt içti, aç değil."

"Uykusu mu var acaba?"

"Hayır uykusu yok, yemek yemeden önce uyuyordu zaten."

"Hm.. acaba kucak mı istiyor?"

"Evet olabilir, seni istiyor olabilir."

"Aah.. hayır bu da işe yaramadı."

"O zaman ne yapıcaz?"

"Annem sorayım.."

Minho , annesini aradı ve yardim istedi. İkiside bu konuda çok acemiydiler. Tecrübeli birinin yardımına ihtiyaçları vardı.

"Jisung, küçük sincabim!"

"Ne oldu?"

"Gazını çıkarttın mı?"

"Hayır.. o zaman bu yüzden ağlıyor, hemen hallediyorum."

Evet bunun gibi ufak sorunlar haricinde mutluydular. Biribirlerini seviyorlardi. Gayet normal bir aileydiler. Evlendikten ve kızları olduktan sonra bile biribirilerine olan sevgileri hiç azalmadi hatta daha çok bağlandılar.