miraculous After 4 Years (Fan Fiction)

deel 7

Pov Marinette

"ADRIEN!" Daar liggen dan mijn macaroons.
"Dat wordt weer 2 uur in de keuken staan." Hij kan er niet echt iets aan doen maar alsnog.
"Sorry Marinette, anders kan ik meehelpen?"
"Het lukt me alleen wel." Ik moet ervoor zorgen dat dit project zo kort mogelijk duurt.
"Ga maar vast naar boven ik kom zo even dit opruimen." Hij knikt en loopt weg.
Wat was dat net? Hij deed zo flirterig het doet me denken aan chat.
"Marinette?" Ik draai me om en zie daar hem.
"Ja?" Hij komt binnen en loopt naar me toe.
"Wat is hier gebeurt?" Ik moet lachen.
"Dit was een poging voor je macaroons maar iemand liet ze vallen." Hij moest lachen.
"En jij bent niet die kluns die ze liet vallen?"
"Nee het was mn schoolpartner Adrien je weet wel die jongen waar ik het laatst over had. Nou ik had mn hand verbrand toen ik ze eruit wou halen dus pakte hij ze er uit maar liet ze vallen." Zijn lach verslapte.
"Is hij hier?"
"Oh nee nee niet op die manier we werken samen aan een eind project."
"Waar is hij?" Niet dit alweer.
"Noah luister, Adrien is niks meer dan een vriend ik weet niet eens of ik hem zo nog kan noemen maar in ieder geval het is niks meer." Hij knikt en zijn houding ontspant weer.
"Ik denk dat we een nieuwe afspraak maar moeten maken voor de macaroons?"
"Lijkt me slim of je wilt deze troep. Ik moet nog dingen halen bij de winkel voor opnieuw en heb deze week veel huiswerk zullen we volgende week dinsdag?" Hij knikt en loopt al richting de deur.
"Ik loop wel mee naar beneden." Hij schudden z'n hoofd.
"Ik vind het niks die Adrien in jou kamer alleen ga maar naar hem toe zodat hij geen gekke dingen doet."
"Zoals?"
"Jongens dingen. Ik zie je volgende week en ik bel je vanavond nog wel." Ik knik en hij loopt weg.

"Oke wat zullen we als project doen?" Ik denk na maar kan niks bedenken.
"Wat als we een cafetaria voorbeeld maken met robots?" Het idee klinkt goed maar de uitvoering duurt veel te lang.
"Dat gaat te lang duren en veel te moeilijk." Hij knikte en dacht weer verder na.
"We moeten toch een eigen cafetaria bedenken? En het moet zoveel speciale dingen hebben." Hij knikt.
"Wat nou als we een cafetaria maken speciaal voor tieners en jong volwassenen met allemaal activiteiten?" Hij schudde zijn hoofd.
"Dat bestaat toch al wel ergens?"
"Ergens ja, maar heb jij het hier in Parijs al gezien?" Hij schud zijn hoofd.
"Dat idee is leuk maar ik denk niet dat we daar goed mee kunnen scoren." Wat wilt hij dan doen?
"Oké weet je wat ik heb nog veel te doen voor school dus als we contact houden dan spreken we binnenkort wel weer af." Hij knikt en staat op.
"Marinette?" Ik knik.
"Laat maar." En hij loopt weg.
Wat wou hij nou zeggen?

"En hoe was t met Adrien?"
"Chloe blijf van mijn dagboek af." Ze zucht en rolt haar ogen.
"Het was prima."
"En? Ga je me nog vertellen wie de mysterieuze jongen is?" Ik zucht en kijk dr aan.
"Je kent hem al meer niet."
"Waarom laat je niks over hem los?"
"Omdat ik weet ook niet hoe het tussen ons zit en ik wil geen hoop of aanmoedigen als we besluiten dat we toch beter zijn als vrienden."
"Ik heb het gevoel alsof je het verzint." Ik begin te lachen.
"Je kan gewoon niet hebben dat ik je een keer niks vertel."
"Dat is zeker waar. Ik wil gewoon bijna zeggen ridiculous utterly ridiculous. Maar ik bespaar het je."
"Hoe gaat het tussen jou en Luka?" Ze had mijn vraag niet verwacht.
"Het gaat prima, wat lieg ik nou het gaat geweldig. We zijn vanmiddag naar het winkel centrum gegaan en raad is! Ik heb een gitaar gekocht hij gaat het me leren zodat ik ook solo kan optreden."
"Ik vind het echt leuk voor jullie en vooral voor jou. Ik weet dat het lastig was toen je moeder je niet meer wou zien en hoe verdrietig je was. Het doet me goed dat je nu weer blij bent."
"Mij ook en ik heb je dit niet vertelt maar mijn moeder heeft me eergister gebeld...." Oh nee.
"Wat zei ze?" Ze slikt en begint tranen te krijgen.
"Ze heeft iets getekend waardoor ik echt niet meer haar dochter ben.... Ze stuurt het me zodat ik het ook kan tekenen."
"Gaat het?" Ze knikt en kijkt me aan.
"Het is haar verlies, ik ben blij dat mijn moeder me verlaten heeft ze was niet goed voor me. En ik ben blij dat ik nu een leukere familie heb dan die ik ooit heb gehad. Je boft maar met je moeder." Ik sta op en geef Chloe een knuffel.
"Chloe ze is ook jouw moeder als je dat wilt voor zover ik weet ziet mijn moeder je al als haar dochter." Ze knikt en duwt me weg.
"Niet te klef doen dupain-cheng." Ik moet lachen en knik.

"Tikki het is raar er is al een maand niemand geakumatizeerd zou hawk moth zich hebben terug getrokken? Of is hij iets groots aan het plannen?"
"Marinette ik weet het niet maar ik ben bang voor het laatste." Ik ook.
"Ik moet chat noir spreken." Ze kijkt me verward aan.
"Als ladybug niet als Marinette." Chat noir komt bijna iedere avond bij me thuis het gaat niet goed bij hem thuis vertelt ie.
"Weet jij nog waar ik het lieveheersbeestje knop heb gelaten? Ik heb de kat hier op mn bureau maar mn knop is weg."
"Ik help wel met zoeken." Ik knik en begin alles overhoop te halen.

"Tikki hoe ga ik nu met chat praten?"
"Ik weet het Marinette! Als je nu gaat kom je hem misschien tegen op de weg naar jouw." Dat klopt chat komt meestal rond elf uur het is nu kwart voor elf.
"Tikki spots on!"

Daar is hij!
"CHAT! CHAT!" Ik probeer hem in te halen maar het lukt niet.
"CHAT BLIJF IS STIL STAAN KOM OP IK MOET MET JE PRATEN!" Hij kijkt om zich heen en ik ren met volle kracht op hem af waardoor ik val recht voor zijn voeten...
"Ik zei toch dat het ging gebeuren dat je voor me ging vallen. Je hoefde het niet zo duidelijk te doen maar."
"Oh hou je mond." Ik heb zijn grapjes gemist. Dat merkte ik toen Adrien een grap maakte.
"Maar wat doe jij buiten?"
"Ik moest met je praten heb je tijd?" Hij kijkt twijfelachtig maar knikt.
"Oke zullen we gewoon hier gaan zitten?" Ik knik en ga zitten.
"Waar wou je het over hebben?"
"Hawk Moth... Hij heeft al een lange tijd niemand geakumatizeerd. Dat kan of iets goeds betekenen of iets slechts."
"En je vreest voor het slechte?" Ik knik.
"Ik denk dat we er niks aan kunnen doen. Als hawk moth niks meer doet geweldig, als hij een groot plan heeft dan kan hij komen. Hij redt het toch nooit." Hij heeft gelijk.
"Dankje, ik vraag me soms af of we hem niet beter kunnen gaan zoeken maar dan bedenk ik me dat het te gevaarlijk is."
"Ja ik ben ook blij dat ik naar je heb geluisterd." Hij glimlacht zenuwachtig.
"Weet je heel zeker dat je naar mn advies hebt geluisterd?"
"Ja natuurlijk ladybug." Ladybug? Geen m'lady meer of bugaboo....