miraculous After 4 Years (Fan Fiction)

deel 22

Pov Marinette

Adrien kent Noah niet zoals zij doet.
Hij kent niet zijn lieve kant, zijn bezorgde kant, zijn grappige.
Adrien kijkt haar aan, hij zit diep in gedachten ziet ze.
Waar zou hij aan denken?
Hij kijkt naar haar lippen en kijkt dan weer weg.
"Zullen we maar is weer terug gaan? Het word koud en het is al bijna ochtend. Je hebt best een tijdje rondgelopen." Ze knikt en staat op.

"Nu zal iedereen je geheim weten, er is niemand om je te beschermen. Geen Chat, geen Alya, geen Chloe, geen master Fu, geen Noah. Alleen jij in je eentje."  Ze kijkt om zich heen, maar ziet niemand. Ze kent de stem niet maar toch herkent ze hem ergens van.
"Waar ben ik? Wie ben jij?" Ze hoort een duistere lach.
"Je bent waar je thuis hoort, en wie ik ben? Daar kom je snel genoeg achter. Je hoeft alleen maar je vermoedes te volgen." Iemand pakt dr vast en ze begint te schreeuwen.
"LAAT ME LOS!! HELP! CHAT NOIR! NOAH! IEMAND?!"

"Goedemorgen iedereen!" En Nino springt op iedereen zijn luchtbed.
Noah kijkt naar hem alsof Nino gek is.
Hij is nog steeds niet de oude Noah...
Adrien en Luka staan op en springen mee met Nino.
Ze had het gewoon gedroomd, het was gewoon een enge droom.
"Urgh jongens." Mompeld Chloe en kijkt Marinette's richting op.
"Hey je bent er weer, sorry van gister we hebben je te erg gepusht." Ze schud haar hoofd, Chloe was dronken, iedereen was dronken ze wisten niet goed wat ze zeiden.
"Het is niet jouw schuld, ik koos voor dare dus ik krijg een dare. Ik moet voortaan gewoon onthouden dat in het begin te doen voor dat iedereen dronken is en onzin uitkraamt." En ze moeten lachen.
"Hey slaapkop, jij zit er nog moe uit." Noah kijkt haar aan, en knikt afwezig.
"Hey is er iets? Is er iets thuis? Als je wilt mag je wel een paar dagen bij mij slapen." Hij schud zijn hoofd.
"Het gaat prima." Ze knikt langzaam en staat op.
"Ik ga ontbijt maken, iemand die wilt mee helpen?" Niemand zegt iets en kijkt elkaar aan.
"Niet allemaal tegelijk."
"Ik ga wel mee." Adrien kijkt haar aan en loopt naar de deur.
"Lady's first." En hij houd de deur voor dr open, ze maakt een kleine buiging en loopt naar de keuken.
"Dus lekker geslapen?" Ze knikt en begint pannen te zoeken.
"Heb je nog ergens over gedroomd?" Ze denkt terug aan haar droom.
"Niet echt jij?" Hij knikt.
"Ik had een nachtmerrie." Hij ook?
"Waar ging het over?" Hij denkt na, en is even stil.
"Weet niet meer, of wacht het ging over jouw." Over haar? Ze begrijpt hem niet goed.
"Hoe bedoel je mij?" Hij kijkt haar aan.
"Ik weet het niet jij was in mijn droom volgensmij was je spook Marinette." En hij begint te lachen.
"Oh haha, uhm ik heb even wat lucht nodig, ik ben even naar buiten." Hij knikt en ze loopt weg.

Bankje, bankje, daar.
Ze gaat snel zitten en kijkt voor zich uit.
Wie ik ben? Daar kom je snel genoeg achter. Je hoeft alleen maar je vermoedes te volgen.
Het was nogal een enge droom, maar ze moet er niet teveel achter zoeken denkt ze.

"Hey gaat het weer?" Ze knikt en begint een ei te bakken.
"Adrien!" Ze horen een stem op de gang.
Adrien schrikt en loopt snel naar de gang, Marinette volgt hem en ziet hem net om de hoek stil staan.
"Vader wat doet u al thuis?" Zijn vader kijkt hem boos aan.
"Wat doen al die mensen in mijn huis?! Ik heb hier nooit toestemming voor gegeven, wie zijn die mensen ook." Adrien kijkt verbitterd naar zijn vader. Marinette weet niet goed wat ze moet doen.
"Hallo meneer, uhm we dachten dat het een leuk idee was als we Adrien een nacht gezelschap kwamen houden. Aangezien u weg was." Hij kijkt nu naar Marinette, en kijkt haar onderzoekend aan.
"Adrien wie is dit meisje?" Adrien kijkt zijn vader boos aan.
"Dit is Marinette, ze heeft die hoed ontworpen bij de modeshow? Ze is een goede vriendin van me? U hebt haar al een paar keer ontmoet." Hij kijkt nu weer naar Marinette.
"Ik herinner me haar niet meer, maar daar gaat het nu niet om. Er zijn mensen in mijn huis, ze moeten nu vertrekken." Adrien kijkt zijn vader verbaasd aan.
"Maar vader het is pas 8 uur sochtends, ze hebben nog niet eens ontbeten." Zijn vader steekt zijn hand op.
"Ik wil er niks over horen die mensen zijn in MIJN huis zonder enige toestemming."
"Ze hebben mijn toestemming."
"Jouw toestemming gaat nog niks aan tot je dit huis bezit. En nu die mensen uit mijn huis. Roep ze maar naar beneden dan kunnen ze gelijk weg."
"Maar vader ze hebben spullen bij."
"Ze krijgen 4 minuten om het bij elkaar te rapen en weg te gaan." Marinette rent naar boven.
"Adriens vader is thuis, we moeten binnen 4 minuten buiten staan." Iedereen knikt en ruimt alles op.

"Oke en nu iedereen naar beneden." Iedereen loopt naar beneden Noah loopt voor Marinette.
"Wacht eens." Adriens vader kijkt naar Noah en stopt hem.
"Jongen hoe heet je?"
"Noah, Noah Nickles meneer." Adriens vader knikt en kijkt naar Natalie ze knikt naar hem en hij lacht.
"Oke aangenaam kennis te maken jongen, sorry dat we elkaar in deze omstandigheden ontmoeten. Ik heb zaken gedaan met overgroot vader. Enige man hoe gaat het nu met hem?"
"Hij is oud?" Adriens vader lacht en knikt, Adrien kijkt verward naar Marinette.
"Nou fijne dag nog Noah." En hij loopt weg.
Noah loopt ook weg richting de deur en wacht op Marinette.
"Succes Adrien, als het erg word mag je me best bellen, of naar me toe komen. Jij was er gister ook voor mij." Hij knikt naar haar en daarmee vertrekt ze.
"Dag meneer." Adriens vader geeft dr een klein knikje en sluit de deur achter ze.