miraculous After 4 Years (Fan Fiction)

deel 21

Pov Adrien.

Hij ziet Marinette daar zitten, ze loopt op en neer en schud heftig met haar hoofd. Het lijkt alsof ze aan het discuseren is met zichzelf.
Hij kijkt nog even naar hoe ze discuseerd met zichzelf maar stapt dan toch op haar af.
'Hey Marinette." Ze schrikt van hem.
Net zoals vroeger.
"Oh hey Adrien, ik had niemand verwacht nu nog." Ze ziet er gestrest uit vind Adrien.
"Ja ik had jouw ook niet hier buiten nog verwacht, gaat ie wel?" Hij wilt haar aanraken maar ze ontwijkt zn arm.
Wat is er met Mari?
"Het gaat prima, ik had gewoon even wat tijd alleen nodig. Even wat dingen op een rijtje zetten." Hij knikt, hij probeert haar duidelijk te maken dat ze kan gaan zitten maar ze heeft het niet door.
"Kom zitten, daar word je ook rustig van." Ze knikt en gaat zitten.
"Sorry dat ik daarstraks zomaar verdwijnde, ik had even wat tijd voor mezelf nodig." Hij had haar niet hoeven te zoenen van hem, zelfs als hij het zou willen. Hij wilt hun eerste zoen, of nou ja tweede maar dan in andere gedaanten. Niet onder druk doen.
Hij wilt dat het nooit onderdruk is, hij wilt de eerste keer en de volgende keren op een vetrouwde plek en op vertrouwd moment doen. Nooit onderdruk.
"Het maakt niks uit Mari, ik vond dat de andere beetje ver gingen met het mij zoenen." Ze kijkt verschrikt op.
"Oh ja dat heb je ook nog." Mompelt ze.
"Luister Adrien, het heeft niks met jouw te maken het is gewoon, ik heb nu met Noah en ik wil hem niet verraden." Het is niet Noah, hij vond het prima.
"En dan heb je ook nog dat ik bang was dat ik me weer zou verwarren met mijn gevoelens voor jouw." Hij had die reden niet verwacht.
"Het spijt me Marinette als ik je een onderdrukt gevoel heb gegeven, ik wil dat je weet dat ik niet verwachten dat je me zou zoenen. Ik wist dat jij je daar niet prettig bij zou voelen, dus ik verwacht niks van je." Ze kijkt hem onderzoekend aan.
"Wat is er?" Ze zucht.
"Niks ik had heel even een gedachten maar het is een krankzinnigen gedachten." Hij is nu nieuwschierig naar wat die gedachten was.
"Je hebt echt geluk met deze tuin Agreste. Het is een hele mooie, ik kom misschien hem soms wel even lenen." Ze moeten lachen.
"Ja ik heb geluk met mijn tuin, er zijn veel mooie plekkjes, en veel plekken waar verschillende Agreste zich thuis voelen. Dit hier was mijn moeders plek, wanneer ze gefrustreerd, bang, boos, verdrietig, rust nodig had, blij was. Kon je haar altijd hier vinden, ze bracht de meeste uren van de dag hierdoor. Weet je mijn familie brengt al eeuwen hun geliefde waarmee ze denken dat ze trouwen en de rest van hun leven mee doorgaan brengen naar hun plek. Mijn vader bracht mijn moeder naar zijn plek, en mijn moeder vond uiteindelijk ook haar plek." Ze keek Adrien luisterend aan.
"Dat is een mooi verhaal Adrien, heb jij al een persoon naar jouw plek kunnen brengen?" Nee dat heeft hij nog niet, bij Kagami stelde zijn vader het voor maar Adrien heeft zich er nooit zeker bij gevoeld.
Het doel van diegene naar die plek brengen is dat je diegene binnen laat, tot in het kleinste plekje. Die plek betekent veel voor een Agreste.
"Nee nog niet, ik heb nog niet de juiste persoon gevonden, of ik heb dr wel gevonden maar, ik ben niet haar juiste persoon."
"Je bent haar Kagami." Hij kijkt haar verbaasd aan wat bedoeld ze?
"Jii bent haar Kagami, Kagami was niet jouw juiste persoon maar dat zag Kagami wel zo." Het klinkt nu al duidelijker.
"Nogmaals sorry voor dat gedoe met dat berichtje en alles."
Ze schud haar hoofd.
"Het is niet jouw schuld."
"Hoe zit het nou precies met jouw en Noah?" Ze kijkt hem verbaasd aan maar maakt een zwak lachje.
"Hij lijkt op een lul voor jullie hè."
"Nee, nee dat bedoel ik niet, of nou ja misschien beetje." Ze knikt.
"Hij is niet zoals hij zich vandaag heeft gedragen, hij heeft waarschijnlijk een slechte dag gehad. Hij is meestal heel bezorgd en vriendelijk, maar wat hij vandaag heeft weet ik niet. Ik denk dat zijn ouders een heftige ruzie hebben gehad. Zijn ouders hebben laatste tijd veel ruzie, hij doet of het hem niks doet. Maar dat doet het hem wel, meer dan hij zelf door heeft denk ik." Adrien zou haar graag willen geloven maar, hij kent Marinette. Ze wilt altijd het beste zien in mensen zelfs als dat er niet is.

Hij is het levende bewijs, hij heeft haar voor 3 jaar afgewezen en nog steeds was ze er voor hem. En bleef ze hem leuk vinden, en bleef het goede zien in hem.
"Marinette, ik wil niet gemeen klinken. Maar kan je je misschien vergissen in Noah?" Ze kijkt hem serieus aan.
"Adrien, je kent hem niet zoals ik dat doe. Ja er is iets met hem dit is niet de Noah die ik 4 maanden ken. Maar dat hij één lastige dag heeft, betekent niet gelijk dat hij een slecht persoon is." Hij moet denken aan wat Noah zei tegen Chloe, misschien heeft ze gelijk.
Heel misschien.