miraculous After 4 Years (Fan Fiction)

deel 30

Pov Marinette

"Hey." Hoort ze zacht achter haar.
"Hey." En hij neemt naast haar plaats, ze staren stil voor zich uit.
"Luister het spijt me, van het gedoe. Maar waarom had je Marinette vertelt over wat ik zei." Hij is gelijk straight to the point.
"Het leek me niet eerlijk tegenover Marinette. Ik weet dat ze je als een goede vriend ziet. Dus dan is het niet eerlijk dat je haar zo bespeelt. En verdenkt als een grote schur." Hij knikt zacht en neemt een diepe adem.
"Luister ik bespeel haar niet, ik zou dat nooit kunnen doen daarvoor geef ik te veel om haar. Maar ik heb wel eerder over Gabriel Agreste gelogen. Als hij hawk moth zou zijn dan zou heel mijn leven instorten."
Hij kent Gabriel Agreste dus....
Zou ze hierdoor achter zijn identiteit kunnen komen met deze informatie?
"Gabriel agreste dus. Onze hoogtverdachten."
"En enige logische..."

Pov Adrien

"Marinette?!" Hij zoekt overal naar haar maar vind haar nergens.
Misschien is ze naar Alya toe?
Of met Noah?

Na een uur hoort hij de deur open gaan. Marinette loopt gestrest binnen.
"Marinette? Gaat het goed?"
"Ja het gaat prima." Antwoordt ze snel en kijkt hem doordringend aan.
"Waarom ben je zo gestrest? Waar ben je geweest?"
"Ik en Alya zijn Adrien Agreste gaan zoeken hij is weg..." Ja dat wist hij al.
"Oh en nu?"
"Ik weet waar hij is." Huh? Wat bedoelt ze?
"Hoe bedoel je, je weet waar hij is?"
"Chat ik weet wie je bent. je bent Adrien Agreste."
Hoe? Hoe weet ze het?
"Marinette ik ben Adrien niet." Probeert hij nog maar ze schud nee.
"Het is nu allemaal duidelijk, je problemen met je vader, dat het een ramp zou zijn als Gabriel Agreste hawk moth zou zijn, hoe je wist dat ik een vriendje had en waarom je plots iedere avond kwam toen ik toevallig tegen Adrien had gezegd dat ik hem niet meer wou spreken."
"Marinette, dit is onmogelijk ik kan Adrien niet zijn. Ik ken hem van ooit een keer maar meer niet." Ze knikt.
"Goed bewijs het."
"Hoe moet ik het bewijzen?"
"Ik wil jouw en Adrien tegelijk zien." Shit.
"Marinette kom op ik ben geen Adrien."
"Adrien en jij samen. Als je geen Adrien bent is het simpel dus bewijs het." Ze kijkt hem streng en uitdagend aan.
"Marinette..."
"Jij en Adrien." Hij knikt zacht.
"Top nou ga je mee helpen zoeken naar hem?" Ja als hij nu nee zegt valt hij door de mand.
"Oke."

"Mhm nog steeds geen Adrien." Zegt Marinette op de rug van chat noir.
"Waar zou ie kunnen zijn?"
"Riool misschien nog?"
"Adrien Agreste? In het riool? Daar komt niemand!"
"Jij komt er, wanneer je moet terug veranderen."
"Uhhh oke goed punt." Marinette springt van zijn rug af en gaat zitten op het dak.
"Het is snachts mooi, Parijs is snacht prachtig." Hij kijkt haar aan en knikt simpel.
"Chat, luister ik weet niet zeker of je Adrien bent. Maar als je Adrien bent, je geheim is veilig bij mij. En ik zou niet meer doordringen." Hij aarzelt, Marinette kan het best weten toch? Marinette kent hem het beste van iedereen. Ze heeft nooit opgeschept over dat ik bijna iedere avond op haar balkon zit.
Waarom zou ze dit doorvertellen?
Nee het is te gevaarlijk voor haar, als hawk moth haar akumatizeerd is het over.
"Dankje Marinette het spijt me ik kan het je echt niet vertellen." Ze knikt.
"Weet ik, ik drong te veel aan."
"Oke waar wil je nog kijken voor Adrien?"
"Ik wil naar huis. Als Adrien weg is wilt ie niet gevonden geworden. Ik vertrouw hem. Hij past goed op zich zelf."
Hij knikt.
Ze zegt dit niet omdat ze denkt dat hij veilig is.
Ze weet het, omdat ze weet dat hij Adrien is dit word nog lastig.

okeeeee hey dit is weer veel te lang geleden maar uhm ja ik ga denk niet meer beloven wanneer k post ik beloof t weer optepakken maar heb geen vaste dagen meer waar k me aan ga houden.
ik heb wel meer drang om te schrijven vooral ook omdat er nu een pauze is tussen de serie vanwege s4 die nu is afgelopen maar tja