Dicle: herşeyi en başından anlatsan yeter aslında.
Barış: peki tmm.
Hala sarılıyorlardı. Dicle Grinin Barış olmasına çok şaşırmıştı.
##
Dicle: evet barış seni dinliyorum.
Barış ve Dicle, Barış sakinleştikten sonra Dicle'nin uzun ısrarları sonucu Dicle'nin evine gitmişlerdi.
Barış: ben seni ilk kez ajansta görmedim Dicle.
Dicle: nasıl yani?
Barış: Antalya da gördüm seni ilk kez. Sahilde. Ağlıyordun. Üstünde mavi bir gömlek, mavi bir bandana, kot pantolon, mavi spor ayakkabı. Sen o gün masmaviydin Dicle. Deniz ve sen. Masmavi. Seni tanımıyordum. Orada ilk kez görmüştüm. Yanına gelmeyi çok isterdim ama rahatsız olursun diye düşündüm. Gelemedim yanına. Ertesi gün yine aynı yere gittim tüm gün bekledim seni gelmedin, ondan sonraki gün ondan da sonraki gün. Bir ay boyunca seni aradım ben Dicle. Sonra benim İstanbul a gelmem gerekti. Ama seni hep aradım ben. Birgün bir kafede gördüm seni. Ama emin olamadım sen misin değil misin? Takip ettim. Yanına Kıraç geldi. O zaman öğrendim ki adın Dicle'imiş. Kıraç'ın senin baban olduğunu biliyorum. Ama merak etme kimseye söylemedim, gerçi söyleyebileceğim biri de yoktu ama neyse. Bundan sonrada söylemem kimseye bu sır benimle mezara kadar gelir merak etme. Sonra oyuncu oldum işte bende. Sen o zamanlar ego da değildin. Ben seni uzaktan sevdim Dicle. Sen benim var olduğumu bile bilmez iken ben seni sevdim. Kedinin adını bile öğrendim ben. Ama dedimya sana korkağın tekiyim diye. O zaman da korkaktım ben Dicle. Seni bulmadan kaybetmekten çok korkutum ben. Ama iki ay önce senin ego da işe başladığını duydum. Dedim artık bir adım atman lazım Barış. Menajerim ile aramı bozdum. İyice araştırma yaptım ego hakkında. En iyi menajer olarak Ferisi seçtim. Ama senin Feris'in asistanı olduğunu bilmiyordum. Sonra işte olaylar gelişti, bugün buradayız.
Dicle: herşey tmm da bugün noldu sana Barış? Neyin var senin?
Barış: annem ile babam beni hiç sevmediler Dicle. 12 olur olmaz attılar beni evden birkaç kez tesadüfen karşılaştık ama hiç konuşmadık. Bugün annem geldi.(ağlamaya başlamıştı Barış)Babam ölmüş. Bir sürü şey anlattı annem. Anlattıkları çok ağır geldi bana Dicle. Dayanamadım. Birine sarılmak istedim. Bir baktım birtek sen varsın yanımda. Beni tek merak eden sendin Dicle.(diclede ağlamaya başlamıştı)
Dicle: ne olursa olsun ben senin yanındayım Gri. Güven bana.
Barış: emin ol bir tek sana güveniyorum. Ama seninde bana güvenmen lazım Diclem.
Kısa bir bölüm farkındayım ama dün ayağımı incittiğim için pek müsait değildim o yüzden kısa oldu, pek bekletmek de istemedim. Umarım beğenmişsinizdir. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi günler...