Barış: kızımızın ismi, mavi olsun mu?
Dicle: olsun, benden sana bir parça olsun.
Dicle'nin artan sancıları nedeniyle hemşire Dicle'yi ameliyat haneye soktu. Barış da Dicle'nin arkasından uzun uzun baktı. Daha sonra da yere çöküp sanki bir çocuk gibi ağlamaya başladı.
**
(3 saat sonra)
Herkes doğumhanenin önünde Dicle'nin ve Mavi'nin çıkmasını bekliyordu. Kimse Barış'ın hıçkıra hıçkıra ağlamasına anlam veremiyordu.Doğumhanenin kapısının açılması ile herkes doktor'un yanına toplandı.
Barış: Dicle nasıl? Peki ya kızım?
Doktor: Dicle hanım da bebek de gayet iyi, ikisini de birazdan odaya alacağız. O zaman görebilirsiniz
Barış: Allah'ım şükürler olsun.
**
Dicle ve Mavi odaya alınmıştı. İkisi de oldukça sağlıklıydı. Dicle daha uynamadığı için odaya sadece Barış'ı almışlardı.
Barış, Dicle'nin yatağının yanında gözü yaşlı bir şekilde uyuyan kızını izliyordu. Dicle gözlerini açar açmaz gülümsemişti. Çünkü Barış'ın doğumdan önceki halini görmek ona iyi gelmemişti. Şimdi ise karşısında dolu gözlerle gülümseyerek kızını izliyordu. Bu onu fazlasıyla mutlu etmişti.
Dicle: Buradayım
Dicle'nin sesini duyan Barış hemen bakışlarını Dicle'ye çevirdi. Sıkı sıkı tuttu hemen ellerini.
Barış: Sevgilimm, uyandın. Buradasın. Şükürler olsun sende kızımız da burada.
Dicle: Açıkcası gitmeyi de düşünmüyorum.
Barış: Seni seviyorum.
Dicle: bende seni, sizi çok seviyorum. Kızım nerede?
Barış: burada bak mışıl mışıl uyuyor.
**
Ertesi gün Dicle ve Barış kızları ile taburcu olmuştu.
Feris: Dicle, Barış kusura bakmayın ama ajans bu aralar çok yoğun bizim gitmemiz lazım.
Dicle: gelmemize gerek yok zaten Feris hanım gidebilirsiniz.
Herkes gitmişti ama Kıraç birşeyler bahane edip gitmemişti. Yavaşça Dicle'nin yanına gitti.
Kıraç: seni tebrik ediyorum kızım. Dediğim onca şeye rağmen pes etmedin, başardın. Hem çok başarılı bir menajer oldun hemde aileni kurdun. Seninle gurur duyuyorum.
Dicle: biliyor musun, bu kelimeleri senden duymayı eskiden çok isterdim, hep bunun hayalini kurardım. Şimdi duyunca bir garip oldum. Teşekkür ederim.
Dicle ve Kıraç gözleri dolu dolu sımsıkı sarıldılar birbirlerine.
**
Barış: evvet sevgili kızım evine, evimize hoşgeldin.
Barış, Dicle ve Mavi eve varmışlardı, Leyla da onların yanında idi. Barışın mutluluğu gözlerinden okunuyordu.
Barış: Ayran, Simit bakın kim geldi. Evimizin yeni üyesi sevgili kızım Mavi. Mavi bak bunlar da bizim canlarımız Ayran ve Simit. Gel sana evi de gezdireyim.
Dicle: sevgilim biraz sakin, otur bı soluklan sonra gezdirirsin.
Leyla: bırak kızım gezdirsin çocuk.
Barış: teşekkürler annecim. Bak kızım burası da bahçemiz.
Barış bahçeye çıkmıştı ama Dicle ve Leyla şaşkınlık ile kala kalmışlardı. Barış, Leyla'ya ilk defa "anne" demişti.
**
Gece geç saatlerde Mavi'nin sesi ile uyanan Barış, kızını kucağına alarak alt kata indirdi ve Mavi'yi uyuturken kendisi de uyuya kaldı.
Evet final den önceki son bölüm ile karşınızdayım. Unutmayın ki her an herşey olabilir. Çok garip bir final yazıyorum. Büyük ihtimalle bana baya sövüceksiniz ama olsun. Yorumlarınızı bekliyorum Pazar günü final bölümünde görüşürüz...
