I Don't Love You〝Marichat〞

| 3.3 |

Yağmur damlaları yavaşça penceremden akarken kahvemden küçük bir yudum aldım.
Kafamdaki tüm şüpheler sonlanmış gibiydi, mutluydum.
Uzun zamandır beklediğim şeydi aslında.
Sakin bir şekilde ilerliyordu hayatım. Kara kedi ile oldukça mutluydum. Başından beri ondan şüphe duymam koca bir hataydı.
İnsanlar seveceği kişiyi seçemiyordu nede olsa.
Kagami'ye aşık olması onun suçu değildi. Çünkü benden bile haberi olmayan birisinin bana yıllarca karşılık vermesini beklemek benim aptallığımdı.

Yanımdaki sandalye çekildiğinde Kara kedi'nin geldiğini anlamıştım.
Yüzümdeki tebessüm büyürken içime küçük bir huzur yayılmıştı.
Bana heyecanla bakıp konuşmaya başladı.

"Marinette, Kagami Çinden geri dönmüş hemde Luka ile birlikte! Onları evimize davet ettim sorun olmaz değil mi?"

"Evimiz?"

Gülümseyen yüzümle afallamış yüzüne bakıyordum. Verdiği haber ile heyecanlanmıştım. Hem Kagami'yi hemde Luka'yı oldukça özlemiştim.

"Ah senin evin işte ayrıntıya bu kadar takılma Rosa"

"Peki, tabii ki gelebilirler sorun değil."

Rahatlamış bir şekilde geriye yaslandığında aklıma gelen soru ile heyecanla bağdaş kurup ona döndüm. Uzun zamandır merak ettiğim soruyu sordum.

"Kagami demişken ona nasıl aşık olduğunu anlatır mısın kedicik?"

Şaşırmış bir şekilde bana döndüğünde heyecanla ona bakıyordum.

"Ama bu seni üzmez mi?"

"Artık beni sevdiğine göre neden üzüleyim hem merak ediyorum?"

Şaşkınlığı yavaşça sönerken derince nefes alıp pencereye odakladığında bende ona tüm odağımı vermiştim.

"Kagami'nin okuduğu okuldaki bir öğrenci akumalanmıştı. Ve oldukça büyük güçleri olduğu için onu yenmem çok zor olmuştu. Okulun öğrencisi akumalandı haliyle tüm öğrenciler telaş içerisinde olduğu için kargaşa içerisinde canavarı yenmek çok zordu.
Tam akumasını alacakken beni duvara doğru fırlattığı esnada elimden sopam düşmüştü.
Canavar üstüme gelirken sonumun geldiğini düşünüyordum.
Ancak tam o sırada birisi canavarın kafasına benim sopamı atınca canavarın odağı o kişi olmuştu.
O kişi ise Kagami'ydi.
Yere düşen sopamı alıp akumanın olduğu eşyayı kırdığımda canavar yok olmuştu. Kelebeği öldürüp Kagami'ye baktığımda korkmuş bir şekilde bana baktığında ondan etkilenmiştim.
Nede olsa hayatımı kurtarmıştı.
Ona teşekkür etmek için bir adım attığımda benden uzaklaşıp kaçtığında o günden beridir aklıma girmişti zaten.
O zamandan beridir Kagami'nin peşinden gitmiştim ve en sonunda sevgili olabilmiştik. Ama onun hiçbir zaman bana karşılık veremeyeceğini senin sayende anladığımda büyük bir yıkıma uğramıştım.
Ancak onun zaten sevdiği birisi olduğunu öğrendiğimde ona olan duygularım yavaşça söndü.
Benim ilk aşkım Kagami olabilir ancak sen bana hem aşkı hemde sevgiyi hissettiren tek kişisin Marinette. "

Dolan gözlerim ile ona bakarken ona sarıldım.
Hiç bir zaman beni değilde Kagami'yi sevdiği için suçlamamıştım onu.
Benim amacım başından beri belliydi.
Hem Kagami'yi sevdiği kişiye kavuşturmak hemde Kara kedi'nin gerçeklerle yüzleşmesini sağlamaktı.
Beni sevmesi aklımın ucundan geçirmemiştim.
Kara kedi şu dünyaya gelen en güzel insandı.
Onun güzel ve saf sevgisine her insanın ihtiyacı vardı. O kahraman olarak tüm insanların güvenini kazanan kişiydi.
Ona aşık olarak en güzel kararı vermiştim.
Yıllarca beklememe değecek derken doğruyu söylediğimi nerden bilebilirdim ki?
Onun güzel kalbine aşıktım.

Çalan zil bizi ayırdığında yanağımdan öpüp gözyaşımı silen Kara kedi elimden tutup kaldırdı.

"Kagami ve Luka gelmiştir hadi gidelim Mari."

Aşağıya inip kapıyı açtığımızda Kagami büyük gülümsemesi ile elindeki poşeti salladı.

"Biz geldik!"

Üstüne atlayıp sarıldığımda Luka kahkaha atmıştı.

"İyi ki geldiniz o kadar çok özledim ki."

Kagami sıkıca sarılıp kulağıma fısıldadı.

"Buradan gittiğimde ikinizde paramparçaydınız şimdi birlikte olup mutlu olduğunuzu görmek o kadar güzel ki Marinette, cidden değdi ikimizin de beklediği o gecelerin hepsine değdi."

"Ağlatacaksın beni Kagami"

Yüzümü boynuna gömdüğümde Kagami ile birlikte planlar kurduğumuz birbirimize derdimizi anlattığımız o geceler hepsi birer filim şeriti gibi gözümün önünden geçti.
Kagami bu hayatta dik durmamı sağlayan kişiydi.
Belkide onun umut verici sözleri olmasaydı pes etmiştim şimdiye kadar.

Sonunda birbirimizden ayrıldığımızda Kagami Kara kedi'ye sarıldı. Bende çığlık atıp Luka'ya sarıldım.

"Seni çok pis pataklayacağım Luka ne demek bana haber vermeden ortalıktan kaybolursun!"

"Sevdiğimiz kızın peşinden koştuk Mavişim."

Kafasına hafifçe vurduğumda kahkaha atıp geriye çekildi.

"Hadi içeri girelim."

Kara kedi heyecanla Kagami' nin elindeki poşete bakarken gülümsedim.

"Ne aldınız Kagami?"

"Bir paket kruvasan ve makaron."

İkimizde olduğumuz yerde çığlık atarken Kagaminin elindeki poşe alıp içeriye koştuk.
Kara kedi kruvasanları yerken bense makaronları yemeye başladım.

Luka kahkaha atıp karşımızda ki koltuğa otururken Kagami yanına oturdu.

" Nasıl ilerliyor bakalım? "

Kara kedi kruvasanını ağzına atıp başını kaldırdı.

"Gayet güzel ilerliyoruz, Marinette çok utangaç bu yüzden sakin bir ilişkimiz var."

Kızınca ona baktığımda elimdeki makaronu bıraktım.

"Hey, ne istiyorsun benden?"

Kagami munzurca gülümsediğinde bu sefer ona baktım.

"Çok safsın Mari."

Kagamiye doğru yanımdaki yastığı attığımda Kara kedi sırıtıyordu.

"Peki ya sizinki?

" Bizimkisi oldukça hareketli geçiyor aslında. "

Luka Kagami'ye göz kırpınca Kagami yüzünü yastığa gömdü.
Gülümsedim.
Günüm oldukça güzel geçmişti. Hayatıma eklenen her bir mutlu an ile daha fazla huzurlu oluyordum. Şuan lık için sadece hayatı yaşamak istiyordum.
Sonunu düşünmeden bunu yaşamak istiyordum.
Olabilecek tüm kötülüklerin bittiğini düşünmek o kadar güzeldi ki.
Kısa kesmek gerekirse,
Mutluyum.

-✧
10K olduk!!
Okuyan, yorum ve oy veren tüm okurlarıma çok teşekkür ederim ❤️
Sizi seviyorum güzellerim😭