I Don't Love You〝Marichat〞

| 3.9 |

Kapıyı kapatıp sandalyeye doğru ilerledim.
Onu görmeyeli iki ay olmuştu sanırım.
Başta ikimizde sessizdik.
Uzun uzun onu inceledim.
Bana oldukça soğuk davranıyordu.
Kara kedi şüphelense bile ona özel konu olduğunu söyleyip bir şekilde ikimizi yalnız bırakmasını sağladım.

Boğazını temizliyip söze girdi.

"Marinette umarım beni buraya izlemek için çağırmadın."

Gözlerimi ondan çekip yere diktim.

"Alya, ben yapamıyorum. Bu lanet gün geçtikçe büyüyor ve dayanamıyorum.
Daha fazla kalıp yalan söylemek istemiyorum."

Alya gözlerime bakıp ayağa kalktı.

"Ne duruyorsun o zaman?"

─

Sakin bir şekilde salona gittiğimde Kara kedi oturduğu yerden kalkıp hızlıca yanıma geldi.

"Marinette, ne oldu Alya neden gelmiş?"

Ona bakıp gülümsedim.

"Bir şey Kara kedi, Eifel kulesine gitmeye ne dersin?"

"İyisin değil mi?"

"Oraya gidersem daha iyi olacağım."

Kara kediyle birlikte dışarı çıktığımda belimden kavrayıp sopasını uzattı.
Ayaklarımız çoktan yerden kesilirken çatılardan çatılara atlıyorduk.
Boynuna daha sıkı sarılıp kokusunu içime çektim.
Kuleye geldiğimizde batmakta olan güneşin manzarası eşliğinde yerimize oturduk.

"Söze nasıl girilir bilmiyorum ama,
Sana bir kaç şey anlatmak istiyorum Kara kedi."

Başımı omzuna yasladığımda gözlerimi kapattım.
O ise derince nefes alıp beni onayladı.

"Sana olan sevgimi hissedirebildim mi emin değilim.
Ama gerçekten seni çok sevdim Kara kedi.
Yeri geldi vazgeçmek istedim, bazen senden nefret bile ettim.
Ama sonucunda yine sende bitiyorum ben Kara kedi.
Başta normal bir aşk gibi ilerliyordu.
Ama sonra,
Bunun bir takıntıya dönüştüğünü fark etmem uzun sürmedi.
Seni görmediğim zaman çıldırdıyordum resmen.
Tonlarca mektup yazıp yırttım.
Çevremdekiler delirdiğimi zannediyordu.
Bu öyleydi ki yaptığın her hareketi ezberliyordum.
Sırf bu yüzden sana açılamamıştım.
Bunca yıldır normal birisi olarak gördün belkide.
Çünkü sana görmek istediğin Marinette'i gösterdim.
Gerçek benliğimi gösterecek ne zamanım oldu nede cesaretim.
Ama sonumuzun bu şekilde biteceğini hiç hayal etmemiştim biliyor musun? "

Kafamı omzundan kaldırıp yüzüne baktım.
Dolmuş gözleri ile manzaraya bakarken bana döndü.

"Senin ani kararın ile hayatım bir kez daha değişti.
Bunun içinde teşekkür ederim.
Beni sevebildiğin için, bana şans verdiğin için.
Seni mutlu edebilmek için herşeyi yaptım Kara kedi.
Umarım işe yaratmıştır,
Umarım–"

Sözümü yarıda kesip beni öpmesi ile olduğum yerde donup kalırken gözyaşlarım firar etmişti.
Ellerimi boynuna dolayıp sıkıca sarılmaya çalıştım.
Belkide benden nefret edecekti,
Böyle bir sonu düşünmemişti belkide.
Ama olacak buydu. Bazı şeyler mutlu bitmiyordu.

Yavaşça birbirimizden ayrıldığımızda dudaklarımdaki zehirli kelimeleri söyledim.
Yüzüne son kez bakıp ayağa kalktım.
Arkamda bir enkaz bırakırken kalbimin onlarca parçalara ayrıldığını düşünüyordum.

"Kara kedi, ben gidiyorum. Belkide bir daha görüşemeyeceğiz.
Lütfen beni affet. Seni seviyorum..
Üzgünüm sevgilim ama bizim sonumuz böyle bitmeliydi."

—✧