Şizofreni, hastaların gerçek ile gerçek dışı olan olguları birbirinden ayırt edememesine yol açan, sağlıklı düşünce akışı, duygu kontrolü ve normal davranışa engel olan ciddi bir beyin hastalığıdır. ↺
#1 bangtanpink
#2 jennie
#5 liskook
#5 jinsoo
#1...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Yola çıktı ruhum, bir rotası yok.''
???
''Bu söyleyeceklerimi asla aklından çıkarma, mutluluk geçicidir. Sonsuza kadar seninle kalmaz. O yüzden sakın mutlu olduğunda her zaman öyle süreceğini zannetme. Sadece üzülürsün.''
***
Ellerim istemsizce boynuna doladığında bedenim yanıyordu. Çok heyecanlıydım ama Jungkook'un da benden farkı yok gibiydi. Kalbinin ne kadar hızlı attığını hissediyordum. Cennete düşmüş gibiydim. Cennetteki en tatlı meyveyi yemişim gibi hissettiriyordu Jungkook. Hareketlerini çözemesem de, yaptığımın yanlış olmadığına ikna ediyordum kendimi. Belki de öpüştükten sonra çekip gidecekti? Belki sadece kendini tatmin etmek için yapmıştı? Jungkook'tan bahsediyorduk ya. Yapar mı yapar değil mi? Belki yine Taehyung ile iddiaya girmişlerdir. Bu seferki kurban benimdir?
Ondan çekildiğimde gözlerini araladı. Bana baktığında utanarak bakışlarımı okul binasına çevirdim. Bu kadarı benim için yeterdi ve artardı.
Çok romantikti.
Sen basit bir kızsın, istediğini aldı ve gidecek.
Sana aşık oldu.
Jungkook koskoca okulda sana mı aşık olacak? Git önce tipini düzelt fahişe. Ya da öl, ölmeni istiyorum.
Jungkook yalandan öksürüp dikkatimi çekmeye çalıştığında bakışlarım tekrar onun gözlerini buldu. Şuan bulunduğumuz durum çok komik geliyordu. İnsanlar öpüştükten sonra ne yapardı?
Ben istemsizce kıkırdamaya başladığımda o da sırıtmıştı. Bu arada, gülerken çok daha yakışıklı görünüyordu. Bir sanat eseri gibi.
Jungkook: ''Ne düşünüyorsun?'' dedi başını yana yatırarak.
Jungkook iyice keyiflenmiş gibi daha da fazla gülmeye başladığında ben omuzlarımı düşürmüştüm. Zor kız olmalıydım, ulaşılmaz olmalıydım. Ama huylarımdan vazgeçemiyordum. Konu duygularım olduğunda bütün duvarlarım yıkılıyordu.
Bana iyice yaklaşıp iki kolunu açarak sarıldı. O kadar sıkı sarılıyordu ki kemiklerim kırılacak gibiydi. Ellerinden birini saçlarıma getirip okşadığında kendimi kısa bir süreliğine huzurlu hissetmiştim.
