Şizofreni, hastaların gerçek ile gerçek dışı olan olguları birbirinden ayırt edememesine yol açan, sağlıklı düşünce akışı, duygu kontrolü ve normal davranışa engel olan ciddi bir beyin hastalığıdır. ↺
#1 bangtanpink
#2 jennie
#5 liskook
#5 jinsoo
#1...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Neredeyim?''
31 Aralık 2019
Genç gözlerini açtığında havanın en karanlık tonuydu. Yıldızların aydınlatmasına eşlik eden alevler arabanın içini tamamıyla sarmıştı. Siren sesleri bütün caddeyi doldururken o kaldırım kenarındaydı. Gözleri iyice açıldığında yokuşun aşağısındaki yanan arabaya, alevleri söndürmeye çalışan insanlara baktı. Bedeni korkudan titrerken, telaşla yerden kalkıp kanayan diz kapaklarını, yanmış kollarını umursamadan aşağı koşturdu. Annesi arabanın içindeydi.
''Anne!''
Bağırışlarını duyan bir kadın sesin geldiği yöne dönüp hızlıca ona koşturdu. Kollarını gence sarıp saçlarını okşamaya başladı. Genç sakinleşmiyor, daha da fazla bağırarak ağlıyordu. İsyan ediyordu. Kadın ona sarılırken aşağıdaki insanlar korkuyla geriye çekilerek bağırmaya başladı.
''Arabaya patlayacak, kaçın!''
İtfaiye hortumu hazırlarken büyük bir ses doldurdu caddeyi. Araba parçalara ayrıldı, savruldu dört bir yana. Genç annesinin dağılan bedenini gördüğünde şoka girdi. Herkes dehşete kapılmış şekilde arabayı, içindeki dağılan uzuvları izlemeye başladı. Sessizlik hakimdi yılbaşının en talihsiz anının yaşandığı caddede.
***
Jungkook ve Nayeon sarılmaya devam ederken bu görüntüye daha fazla katlanamayacağımı bildiğim için onlardan uzaklaşarak binaya girdim. Arkamdan seslenen Jennie'yi umursamadan sınıfa çıktım.
Tuhaf hissediyordum. Hiç bana ait olmayan birisini kaybetmiş gibiydim. Onun üzerinde bir hakkım yoktu. Onu kıskanamazdım. Eğer onu sanki benimmiş gibi sahiplenseydim, uzaktan bir mal gibi görünürdüm.
Öylesin zaten.
Bak, sınıfın 3. katta atlayıp ölebilirsin. Pencerenin önüne git ve incele. Çok güzel bir manzara değil mi? Rüzgar ne kadar güzel esiyor görmüyor musun? Sana fazla bile böyle huzurlu ölmek. Hadi dinle bizi, git ve atla.
Saçmalama.
Saçmalamıyoruz, gidip atla. Herkes senden kurtulacak.
Onu dinleme.
Beni dinle. Sana atla diyorum aptal! Atla da kurtulalım!
Sakinleş.
Vücudumun terlemeye başladığını gördüğümde sinirle saçlarımı önümden çektim. Sınıftakiler neden bana bakıyordu? Kaşlarımı çatıp ne olduğunu sorarcasına onlara baktığımda hepsi bakışlarını benden çekti.
Çantamı boş olan sıralardan birine fırlattıktan sonra sınıftan çıktım. Kızlar tuvaletine gireceğim sırada birisi bana seslendiği için arkama döndüm. Tanımadığım bir yüz ismimi seslenmişti.
''Lalisa?''
Kaşlarımı kaldırıp önümdeki çocuğa bakarken o bana biraz daha yaklaştı.
Lisa: ''Sen kimsin?'' dedim sağ kaşımı kaldırarak.
Chanyeol: ''Beni boşver şimdi, çok önemli bir sorun var.'' dedi telaşla konuşup kolumu sarstığında.
Gözlerimi kısıp ona baktım ve anlatmasını söyledim.
Chanyeol: ''Jennie'yi tuzağa düşürdüler. Onu aşağıdaki bodruma sokmaya çalışırlarken gördüm!''
Kaşlarımı iyice çatıp ''Ne?'' diyerek bağırdığımda kolumdan tuttu.
Lisa: ''Oraya gidelim, çabuk!'' dediğimde beni çekiştirmeye başladı ve hızlıca aşağı katlara indik.
Karanlık olan bodrumu gördüğümde, özel okula göre neden bu kadar ürkütücü olduğunu sorguladım. Tek başıma gelsem kesinlikle çok korkardım.
Chanyeol: ''Kapının anahtarını dışarıda unutmuşlar, aptallar.'' dediğinde derin bir nefes aldım.
Lisa: ''Ne bekliyorsun, aç hadi!''
Kapıyı açtığında içeri girdim hızlıca fakat içerisi boştu. Karanlık, penceresi olmayan odada göz gezdirirken, ''Hey, o burada değil?'' diyerek arkama döndüm fakat dönmemle kapının kapatılıp kilitlenmesi bir oldu. Dudaklarım aralanmıştı ve öfkeyle kapıya gidip yumruk atmaya başlamıştım.
Lisa: ''Ne yapıyorsun sen? Aç kapıyı!''
Chanyeol: ''Hoşçakal Lalisa.''
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
