Güller Ve İnsanlar 23

14 6 0
                                    


   Selam arkadaşlar , adım adım finale gidiyoruz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

   Selam arkadaşlar , adım adım finale gidiyoruz. Aslında final yapmak istemem ama bu hikayenin konusu dışına çıkmasını istemiyorum. Bu nedenle daha fazla uzatmanın gereksiz olduğunu düşünüyorum , zaten yazacak çok hikayem var lfmklfhmfçşnm hepsine yetişmek çok zor. Kimseyi de yarı yolda bırakmak istemiyorum çünkü okuduğunuz bir hikayenin yarım bırakılması nasıl bir his çok iyi bilirim :d her neyse.

İYİ OKUMALAR!


   Herşey gün yüzüne çıkmıştı... Yapbozun kayıp parçaları bulunmuştu... Hayatım , bütün hayatım boyunca beni elinde oynatan kuklacı bulunmuştu işte.

Bayan Alita.

   Hala o melek yüzlü kadının bana takıntı yaptığı için bütün hayatımı mahvettiği gerçeğine inanmıyordum. Bu nasıl bir şeydi böyle , bu nasıl bir bencillikti? İnsan kızı yerine koyduğu kişiye böyle oyunlar oynar mıydı? Ama sorun da buradaydı işte! Beni kızı yerine koymuştu , kızı gibi görmüyordu. Delilikti bu yaptığı , onun yüzünden hayatım mahvolmuştu.

   Peki ya Saber , Bay Verchel? Onlar da bu oyunun içinde miydi?

   Karşımdaki adama baktım. Gözlerinin etrafında yaşlandığını belirten çizgiler onu iyice zavallı gösteriyordu. Bu zavallı yüz benim hayatımın mahvolmasına göz yummuştu , hem de sadece para ve kendi kişisel meseleleri için.  Artık yapacağım tek şey cebimdeki ses kaydını polise teslim etmek ve geri kalanını adalete bırakmaktı.

''Bay Leeroy , Bayan Alita ile sonunuz geldi.  Artık kaçabileceğiniz hiçbir yer yok , yaptığınız çok büyük bir suç ve en yakın zamanda hak ettiğiniz cezayı alacağınızı umuyorum.''

   Sessizlik... Tepkisiz bir şekilde kafasını hafif önüne eğmiş , karşısına bakıyordu. Ne düşündüğü veya hisleri umurumda değildi. Korku , endişe , pişmanlık , nefret? Hayır! Umurumda değil , bu duyguların hepsini yıllarca ben hissetmiştim. Kimseye acımaya mecalim yoktu.

    Odanın kapısına doğru ilerledim , tam kapıyı açacakken Bay Leeroy konuşmaya başladı.

''Maria , şuandan sonra diyeceklerim , sana beni polise ihbar etmemen için bir yakarış değil. Sadece söylemek istiyorum , yaptıklarımdan pişman değilim.''

''Heh , senden de pişman olmanı beklemiyordum zaten! Pişman olsan da her şey için çok geç-''

''Unutma! Yaptıklarımın hepsi ailemin daha rahat bir hayata sahip olması içindi. Hayat böyledir Maria , hiç kimse tam olarak iyi ya da kötü bir insan değildir. Ben bunları sana yaptığım için senin gözünde kötü bir insanım... Fakat bazı insanların gözündeyse dünyanın en iyi doktoruyum. Sayısız insanın kalbinin kilidini çözdüm ve onları bir kuş gibi serbest bıraktım , onları iyileştirdim. Senin gibi bir insanla böyle bir durumun içinde kaldığım için hiçbir şey hissetmiyorum. Çünkü sen olmasaydın başkası olacaktı! Elbet herhangi birisi , herhangi tanıdığı veya tanımadığı birisinin hayatını bir gün mahvedecektir. Hayvanlar nasıl hayatta kalmak için birbirlerini avlıyorlarsa , biz insanlar da öyleyiz. Hayatta kalmak için başkasının hayatını çalarız. Tıpkı ışığın olduğu her yerde gölgenin , kazananın olduğu her yerde kaybedenin , mutluluğun olduğu her yerde ise üzüntünün olması gibi bir durum...''

Güller Ve İnsanlar [TAMAMLANDI]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin