Güller Ve İnsanlar [TAMAMLANDI]

Güller Ve İnsanlar 8

   Sabah dışarıdan gelen gürültü patırtı sesi ile uyandım. Ne olduğuna bakmak için odamdan çıkmıştım ki Bayan Alita ile karşılaştım.

''Ophelia , üzgünüm canım uyandırdık mı seni?''

''Yok , hayır sorun değil , uyanmıştım ben zaten.''

   Yalan. Dün gelen kuaförler yüzünden geç saatlere kadar uğraşmıştık ve sonunda siyah olan saçlarımı kahverengine boyamak zorunda kalmış , mavi olan gözlerimi saklamak içinse yine kahverengi  lens takmak zorunda kalmıştım. Kuaförler işime karışmasaydı daha iyi bir renk kombini olabilirdi ama artık önemi yoktu olan olmuştu bir defa. 

''Saber , benim oğlum , senin ikizin. Bu akşam eve geliyor o yüzden hazırlık yapmak istemiştik.'' Bir sen eksiktin zaten. Yeni insanlarla tanışmaktan nefret ediyordum yeni insanlar demek , ortamın değişmesi demekti benim için.

''Anlıyorum Bayan Alita , fakat oğlunuzun bu durumdan haberi var mı? Yani benim kendi kız kardeşinin yerine geçmemden?''

''Henüz haberi yok , fakat anlayışlı bir çocuktur o ,  gelince her şeyi anlatacağım. Zaten kız kardeşine fazla bağlandığını sanmıyorum henüz bebekken öldü sonuçta.''

''Peki , o zaman izninizle ben odama gidip üzerimi değiştireyim.''

''Tabi canım , git sen''

   Gülümseyerek oradan ayrıldıktan sonra doğruca odama gittim. İki gündür evdeydim ve canım çok sıkılmaya başlamıştı bile. Bayan Alita ve Roseanne ile ilgili planlarımı bir kez daha gözden geçirecektim. Mutlu bir aile tablosu oluşturmak için kaçmamıştım hastaneden , Roseanne'ı yaptıklarına pişman etmek ve benim yerime geçirdiği o çocuğu öldürmek için kaçmıştım. Bayan Alita'yı bu amaçlarım için kullanacaktım ama yapabileceğim bir şey yoktu , onun için sadece zamanı gelene kadar sanki kızıymış gibi rol yapabilirdim. 

Üzerimi değiştirdikten sonra odamdan çıktım. Boş koridorlarda topuklu ayakkabılarımın çıkardığı ses hoşuma gidiyordu.

''Maria , bunlar senin tedavin için gerekli diğer ilaçların bunları içerken hemşirelere zorluk çıkarma lütfen.''

''Maria , iç ilaçlarını!''

''Aptal bir deliden farkın yok , kendini dövdürmek istemiyorsan dediklerimi tekrarlattırma!''

''Senin gibi birisi için annen neden bu kadar uğraşmış anlamıyorum.''

''Bayan Roseanne çok üzgün olmalı , resmen bir başarısızlıksın.''

   Aklım sürekli hastanedeki hemşirelerin ve doktorların bana dedikleri ile doluydu. Artık geride kalmış olsa da insanın üzerinde yine de bir etki bırakıyordu o anlar. Bunları hatırladıkça artık bu ayakkabıların çıkardığı seste hoşuma gitmemeye başlamıştı , sanki bir hemşire yine bana ilaç vermek için geliyormuş gibi hissettiyordu. Bu düşünce aklımda belirdiğinde ayakkabıları çıkarıp yürümeye başlamıştım.

   Nefes almak için koridorun sonundaki balkona doğru yürümeye başladım. Geniş ve ferah görünümlüydü , biraz olsun nefes alabilmiştim. Balkondan etrafa baktım. Birçok kişinin bahçesi gözüküyordu buradan ,  Roseanne'ın evinin ise uzakta olması nedeniyle sadece üst camlarını görebiliyordum. 

   Balkondan aşağı bakınca karşımızdaki evin bahçesinde benim yaşlarımda bir kız olduğunu gördüm. Tanıdık geliyordu , tabi tanıdık gelecekti çocukluğumdan beri burada yaşıyordum. Kıza dikkatli bakınca , annesi beni övdüğü için benimle kavgaya tutuşan kız olduğunu hatırladım.

''Maria şekerim hoş geldin. Bizde seni bekliyorduk.''

''Üzgünüm Bayan Carine , beklettim sizi.''

''Hayır hayır! Sorun değil kesinlikle , o kadar işinin arasında bize zaman ayırdığın için teşekkür ederiz. Değil mi Louissa?''

''Evet evet bulunmaz Hint kumaşı sonuçta Maria''

''Louissa ne diyorsun sen! Maria kendi işlerini bırakıp senin aptallığını kapatmaya geldi. Karşılığını böyle mi vereceksin?''

''Sorun değil Bayan Carine ,  o henüz dediğiniz gibi APTALLIĞI KAPATILMAMIŞ birisi. Ben onu eğittikten sonra eminim daha iyi olacaktır.''

''Pislik ne diyorsun sen?''

''LOUISSA YAPMA!''

   Aklıma gelen anılar beni  gülümsetmeyi başarmıştı. Hatta biraz sırıtmaya bile başlamıştım. Derslerinde başarısız olan Louissa'yı ders çalıştırmaya gitmiştim o gün. Ama çıkan kavga sonrasında aramız iyice bozulmuş , Bayan Carine benden özür dilemek zorunda kalmıştı.

   Acaba Roseanne şuan ne yapıyordu , eminim baya bir kötü durumdadır. Sonuçta ondan intikam almak isteyen deli kızı hastaneden kaçtı ve bulunamıyor. İçimden r'leri uzatarak ve mutluca söylediğim son kelime beni oldukça güldürmüştü. Kendime kendime kahkaha atmaya başlamıştım ,  durdurmak  istiyordum fakat olmuyordu. Roseanne'ın o telaşlı suratı ve korkudan uyuyamadığı aklıma geliyor , durdurmam daha da imkansız hale geliyordu. 

Taa ki onun sesini duyana kadar.

''Bayan Ophelia ,  Bayan Alita ve Bay Saber aşağıda sizi bekliyorlar.''

Karen.

   Nedensizce nefret etmiştim bu kızdan. Poşet olayında bana o kadar karşı gelmeseydi ona bu kadar takmazdım , fakat önemli olan bu değildi. Ne zaman akşam olmuştu , kaç saattir burada bekliyordum ben. Bunlarında önemi yoktu , yere koyduğum ayakkabılarımı giyip aşağı inmeli ve sırrımı bilen üç kişiden ikincisini idare etmeliydim.

   Benim için zor olmayacağını düşünüyordum.

***********************

8.Bölüm sonuuu ♥ Malesef bu bölüm de bir önceki bölüm gibi aceleye geldi fakat bir sonraki bölümde düzelteceğimi hissediyorum. Şimdilik hoşçakalınnnnnnn.♥