Güller Ve İnsanlar [TAMAMLANDI]

Güller Ve İnsanlar 21

Herkese selam arkadaşlar , son bölümlerden en uzun yazdığım bölüm bu herhalde ama üzülmeyin :D Sabreden derviş muradına ermiş. 

Her neyse İYİ OKUMALAR!

♥

♥

♥

-Her insanın dikeni vardır gülü vardır. Gülünü görecek oradan seveceksin.

*

  Bayan Alita'nın evinin önünde bekliyordum. İçeri girmekle girmemek arasında kararsız kalmıştım. Roseanne'ın yanına gitmem gerekiyordu belki de ama benim aklıma gelen ilk yer burası olmuştu. Arkamı dönüp Roseanne'ın evinin olduğu yöne doğru gitmeye başladım.

''Ophelia!''

Bayan Alita'nın sesini duymamla birlikte kendimi sanki kötü bir şey yapıyorken yakalanmış gibi hissetmiştim. Yavaşça geriye döndüm ve sesin nereden geldiğini çözmeye çalıştım , üst kattaki camlarda Bayan Alita'yı gördüm.

''Nereye gidiyorsun?''

''Roseanne'ın evine gidiyordum.''

''Beni çok endişelendirdin Ophelia , Saber ile birlikte gittiğini biliyordum ama yine de haber vermemen...''

''Çantam ve eşyalarım yanımda değildi.''

Camdan kaybolan Bayan Alita bir süre sonra kapıdan dışarı çıktı ve taksiciye elindeki parayı uzattı. Yavaş adımlarla yanıma gelip elini omzuma koydu ve ;

''Hadi evimize gidelim.'' dedi.

 Ev... Kimin evi? Tuhaf hissediyordum , bir yanlışlık vardı. Bir şeyler yolunda değildi , uğursuzluk ve kötü niyet hissediyordum. Bir yılanın avına sinsice yaklaşması gibi bir durumun içindeydim sanki... Bunların hepsi hastaneden yeni çıktığım için ve hayatımda yaşadığım olumsuzluklar yüzünden olabilirdi. Anın etkisi ile yanlış bir fikre kapılmamalıydım.

Eve girdiğimizde , Bayan Alita beni doğruca kendi odama gönderdi ve bir şeyler hazırlayacağını söyleyip gitti. Her ne kadar istemesem bile ısrarcı tavrı sayesinde kabul etmiştim.

Camın kenarındaki koltuğa oturdum ve dışarıyı seyretmeye başladım. Sabah saatleri olmasına rağmen odada pek bir aydınlık yoktu. Perdeleri sonuna kadar açtım ve odaya güneşin girmesini sağlamaya çalıştım. Biraz bile olsun değişiklik olmamıştı , bugün her şey bir tuhaftı.

Az sonra Bayan Alita elinde bir tepsiyle kapıdan içeri girdi ve tepsiyi önümdeki küçük masanın üzerine bıraktı. 

''Teşekkür ederim Bayan Alita , hiç gerek yoktu gerçekten.''

''Ah , olur mu öyle şey? Hastaneden yeni çıktın , bol bol ye.''

Önümdekiler gerçekten iştah açıcı gözüküyordu ama yemek istemiyordum. Yine de ayıp olmaması için bir iki lokma bir şeyler sıkıştırmam ve yiyor gibi gözükmem lazımdı. Garip bir şekilde Bayan Alita iki elini önünde birleştirmiş dikkatlice bana bakıyordu. Tam olarak bana bakıyordu , gözlerini kırpmadan ve gülümser bir surat ifadesinde.

''Bayan Alita , iyimisiniz?''

Bunu dediğimde sanki bir rüyadan uyanmış gibi yerinde sarsılıp , kafasını yavaşça sağa sola salladı.