Güller Ve İnsanlar 17

36 14 3
                                    


Selam güller♥ 9 Gün boyunca bölüm gelmedi (: Ben de dedim ki bölümü atmanın tam sırası şimdi dedim ve bölüm atmaya karar verdim :D İyi okumalar ^^

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Selam güller♥ 9 Gün boyunca bölüm gelmedi (: Ben de dedim ki bölümü atmanın tam sırası şimdi dedim ve bölüm atmaya karar verdim :D İyi okumalar ^^

-Üzülme! Ayağına batan dikenler aradığın gülün habercisidir.
-Bu da günün sözü :D

***


   Bırakmalı mıydım , her şeyi arkamda bırakıp buralardan gitmeli miydim , arkadaşlıklar kurup belki de bir aile kurup mutlu bir şekilde ölmeli miydim? Yoksa tek başıma intikam peşinde koşup , daima mutsuz olarak yaşamalı ve o kişiyi bulduğumda onu öldürerek ceza almalıydım. Eğer birinci seçeneği seçersem hayatımda peşimden gelen soru işaretleriyle birlikte yaşayacaktım. Bir süre sonra beni rahatsız eden bu soru işaretleri artık o kadar etki etmeyecekti belki de. Bunu daha fazla düşünmeyecektim , ne kadar düşünürsem o kadar başım ağrıyordu. Şu zamana kadar düşünüp düşünüp de hiçbir yere varamamıştım zaten.

''Burası neresi?''

''Bir arkadaşımın evi , istediğim zaman kullandığım için seni buraya  getirdim.''

Arkadaş..Arkadaş kelimesi benim için sözlükte olan bir kelimeden başka bir şey değildi. Arkadaş kelimesinin yerini benim için rakip kelimesi doldurmuştu. Gördüğüm herkes , tanıştığım herkes , etrafımda olan herkes bir rakipti benim için. Dünyayı karşıma almak gibi bir şeydi , yalnızdım.

''Başkasının evine , her ne kadar arkadaşın da olsa habersiz girip çıkmak hoş bir şey değil.

Dediklerim karşısında sadece güldü ve arabadan indi. Benim tarafıma gelerek benim inmeme de yardım ettikten sonra yavaşça evin kapısına doğru ilerlemeye başladık. Evi daha dikkatli görünce az önce dediğim cümlelerin saçmalığını şimdi anlamıştım. Böyle bir evi olan birisi zaten evine kimin girip çıktığını önemsemezdi ki. Ev , Bayan Alita'ların evi kadar büyüktü ve içeri girince özenle dekore edildiğini de görmüş oldum. Koltuklardan birine doğru ilerleyip oturdum ve Saber de hemen arkamdan gelip çaprazımdaki koltuklardan birine oturdu. Sakin bir hava vardı etrafta , kimseden çıt çıkmıyordu.

''Bir şeyler yemek ister misin?''

''Hayır.''

Buraya geldiğime bin pişman olmuştum. Saber ile bilmediğim bir evde baş başa kalmak hiç iyi gelmemişti. Üstelik pek sıkı fıkı bir dostluğumuz , konuşmuşluğumuz olmadığından konuşacak bir konu bile bulamıyorduk. Oturduğum koltuğun içine gömülsem daha rahat hissedeceğim kesindi.

''Pizza sipariş edeceğim , yemek istemediğinden emin misin?''

''Evet.''

Tuhaf bir ifadeyle bana bakıp , telefondan pizzacıyı arayarak on tane büyük boy pizza ve on şişe içecek sipariş etti. Hepsini tek başına yemeyeceğine göre bizimle birlikte bir kaç kişi daha olacaktı. Tam da tahmin ettiğim gibi oldu , pizzalar gelmeden hemen önce iki arabanın sesi duyuldu ve bu iki arabadan toplamda beş kişi çıktı. Üst katta olduğunu bilmediğim birisi ise onları görünce aşağıya geldi. Tanımadığım insanlarla aynı ortamda bulunmaktan nefret ediyordum o yüzden hemen şimdi nasıl davranmam gerektiğini kararlaştırmalıydım. Sevecen ve neşeli birisi değildim o yüzden herkese karşı mesafeli, kısa cevaplarla karşılık verecektim ve mümkün olduğunca az dikkat çekecektim.

Yedi kişi bir araya geldiğinde etraftaki koltuklara kendilerini atarak konuşmaya başladılar. Laf yinede döndü dolaştı bana geldi.

''Bu tatlı kız da kim Saber?''

Cümlede kötü bir şey yoktu ama yine de bozulmadan edememiştim. Sanki on yaşındaki çocuğu soruyormuş gibi davranmıştı. Alınganlık yapıyordum ama ne yapabilirdim ki? Bundan önce Saber beni kim olarak tanıtacaktı onu merak ediyordum. Ophelia mı yoksa Maria mı? Ya da adı lazım değil kendisi hiç lazım değil diye mi tanıtacaktı. Saçmalıyorum , saçmalıyorum...

''Arkadaşım , Maria.''

Adını bilmediğim kişi yanıma gelerek elimi tuttu ve hafifçe öperek ;

''Memnun oldum Maria , ben de Aleron.''

Kısa bir memnun oldum konuşması sonrasında sırasıyla herkesin ismini öğrendim ve onlarda kısa sürede ilgiyi benden çekip birbirine verdiler ve yine aralarında konuşmaya başladılar.

Adını az önce öğrendiğim Mae isimli kız film izleme önerisi yaptı ve herkes kabul etti. Bana da fikrim soruldu ama çoğunluktan yana olduğumu belirtmiştim. Birlikte , kalabalık bir şekilde , gece vakti izlenecek en güzel şey ise korku filmiydi , o yüzden korku filmi açtılar ve herkes yerine yerleşerek izlemeye başladı. Film korkunç bile olsa yine de kahkaha atılıyor ve ortamda sıcak bir hava oluşuyordu.

Buydu işte seçmek zorunda olduğum iki seçenekten ilki. Dostluk , arkadaşlık , mutluluk ve kahkaha.. 

***

***

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Uzun bir bölüm olmadı üzgünüm :(
Kendinize iyi bakın bir sonraki bölümde görüşmek üzere^^


Güller Ve İnsanlar [TAMAMLANDI]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin