Güller Ve İnsanlar [TAMAMLANDI]

Güller Ve İnsanlar 10

   Önümde ki kapıya baktım. Bu kapıdan en son çıkışım çok hüzünlü ve acımasızca olmuştu ,  bir daha da girememiştim zaten.

''Anne nereye gidiyoruz?''

''Ufak bir ziyaretimiz olacak Maria , çok fazla soru sorma lütfen.''

   Basit ve kısa bir yalan , halbuki yeni hayatımın başlangıcıymış da benim haberim yokmuş. Bir daha hiç giremeyeceğim evimin kapısından çıkıyormuşum da ben bilmiyormuşum.
Şuanda bile bu kapıdan giriyorsam , bu geri döndüğüm anlamına gelmiyor. 

  Neden deli olmadığımı bildiğin halde beni orada bıraktın , neden beni önemsiyormuş gibi davrandın? Hepsinin cevabını alacağım ve eğer mantıklı bir açıklama yapmaz isen sadece senin kızını da değil seni de öldüreceğim.

   Kendimi zihnen hazır hissettiğimde elim yavaşça zile gitti , çalmak zorunda olduğumu biliyordum yoksa hayatım boyunca pişman olabilirdim ama çalarsam da pişman olabilirdim. Kararımı vermiştim bir kere pes edemezdim.

Zile bastım.

   Yaklaşık on saniye sonra kapıyı Nadine açtı. Tanıyordum onu , çünkü ben burada yaşarken de bizim için çalışıyordu. Benimle yaşıttı , Roseanne bana hem arkadaş hem de yardımcı olması için almıştı onu.

''Buyrun kimsiniz?''

''Bayan Roseanne ile konuşmak istiyordum.''

''Üzgünüm son bir kaç gündür sıkı güvenlik yüzünden Bayan Roseanne kimseyi içeri almama izin vermiyor ve dışarı çıkmıyor.''

Tahmin ettiğim gibiydi , bahçe kapısından bile zar zor komşusu olduğumu söyleyerek girmiştim.

''Bayan Roseanne eminim benimle görüşmek isteyecektir hiç olmaz ise bir sorsanız? Eğer kabul etmezse bahçesindeki en güzel gülün üzüleceğini söyleyin lütfen.''

Nadine anlamamış gibi gözükse de mesajımı ileteceğini söyleyip , beni kapıda bırakarak gitti.

Bir kaç dakika sonra Nadine tekrar geldi.

''Buyrun içeri girin lütfen.''

''Teşekkürler.''

Sonunda o kapıdan içeri adımımı atabilmiştim. 

   Nadine beni bir salona doğru yönlendirdi. Şüphe çekmemek için çok sakin ve tedbirli davranmıştım. Sonunda Nadine beni salonda tek başıma bırakıp gitti , bende Roseanne'ı beklemeye başladım.

Fakat beklediğim kişi beni çok fazla bekletmedi.

''Maria.''

   Sesin geldiği yöne baktım , oradaydı işte hayatımı mahveden kişi , merdivenlerin dördüncü basamağında durmuş , tek eliyle tırabzanı tutmuş bana bakıyordu. Her zamanki bakımlı , asil görünüşüyle adeta ışık saçıyordu.

''Roseanne , geldin demek.''

''Çok değişik görünüyorsun.''

''Biliyorum.''

''Neden buradasın?''

Yanımda bulunan tekli koltuğa oturarak bacak bacak üstüne attım , rahat davranışım tuhafına gitmiş gözüküyordu.

''Sorularım var sana , cevaplamanı istediğim için geldim.''

O da aynı benim gibi rahat bir şekilde bana en uzakta bulunan koltuğa oturdu.

''Cevaplamazsam?''

Üzerimdeki paltonun cebinde bulunan silahı çıkartıp ona doğru doğrultup sırıttım.