Güller Ve İnsanlar [TAMAMLANDI]

Güller Ve İnsanlar 13

Bahçedeki güllerin arasına oturmuş , hayatın ne kadar garip olduğunu sorguluyordum. 

Elimde az önce kopardığım güle baktım...Onu ;ailesinden , arkadaşlarından , sevdiklerinden ve yaşamından ayırdığım için kızgın mıydı bana ? Bir kaç gün sonra öleceğini biliyor muydu.

''İnsan olmak ister miydin sende? Benim gibi , kolların ve bacakların olsaydı oyunlar oynayabilirdin. Ne dersin , ister miydin?''

Ciddi ciddi oturmuş elimdeki gülün bana cevap vermesini bekliyordum. sanki ağzı olmasa bile sesi kulaklarıma dolacak gibi kulağımı biraz daha yaklaştırdım güle.

''İsteyemezdi Maria.''

''He.''

''Kaç defa dedim 'He.' deme diye.. Bu son uyarım.''

Annem arkamda dikiliyor , iki elini önünde birleştirmiş bana bakıyordu.

''Maria , güller insanların bir aynasıdır , yani her gülü bir insan olarak belirleyebilirsin. Güller insan olmak isteyemezler , onların her biri bir insanı temsil eder. Elindeki gül bir insanın aynasıydı ama sen onu kopardın. Bu insanların sadece birbirine değil başka canlılara da zarar vermesini temsil ediyor. Bu canlılar hayvanlardan biri ya da içimizden biri de olabilir. Bu ne anlama geliyor biliyor musun? İnsanlar kendilerine zarar verirler fiziksel veya ruhsal olarak. Elindeki gül senin aynan olabilirdi ya da bir başkasının... Senin bu gülü koparman boşuna değildi. Sen veya bir başkası kendisine zarar veriyor olabilir ama bu farklı şekilde yorumlanırsa bir başkası bir başkasına zarar veriyor da olabilir.''

Uzun ve derin bir nefes aldı.

''Gülü koparman boşuna değil desem de bu önceden belirlenmiş bir şey değildi... Kaderini kendin belirlersin Maria , bu gülü koparmak ya da koparmamak senin tercihindi. İki seçenekten birini sen seçtin başkası değil. Bundan sonrakileri de sen seç başkası değil ama bunlar da önceden belirlenmiş olacak.

Ha ha ha.. Kafanı karıştırmış olmalıyım , en iyisi sadece merak ettiğin soruları sor.''

Evet , gerçekten de altı yaşındaki bana , Roseanne'ın bunları anlatması kafamı bulandırmıştı. Merak ettiğim soruları sormaya devam ettim.

''Anne , eğer herkesin bir gülü varsa... Benim gülüm nerede , bu bahçede mi?''

Bulmak istiyordum.

Yanıma geldi , benim gibi oturduktan sonra bir elini çenesine koydu. Düşünüyormuş gibiydi.

''Hmm , şöyle bir bakalım... Pek istediğin bir cevap olacağını sanmıyorum ama evet , herkesin bir gülü olduğu gibi senin de bir gülün var , onu bulman biraz zaman alır bazen de hiç bulamazsın.''

''Neden! Neden bulamam?''

''Maria , elindeki gülün senin gülün olup olmadığını biliyor musun? Eğer o gül senin ise senin gülün birazdan solacak  ve ölecek. Bir daha hiç açmamak üzere gidecek.''

''Ne ? Hayır benim olamaz.''

Bilmiş ve gururlu bir edayla ona karşılık vermem onu şaşırttı.

''Nedenmiş söyle bakalım.''

''Çünkü oldukça küçük bir gül bu , sen bana bahçedeki en güzel gül olduğumu söylemiştin değil mi? En güzel gül en kırmızısı ve en büyük olanıdır.''

Bana göre güzelliğin tanımı ahım şahım olmaktı , ilgi çekici ve özendirici.

''Güzellik , kişiden kişiye değişir. Sen , sana göre güzelliği tasvir ettin ama bana göre en güzel gül dikensiz ve küçük olandır , kendini korumayacak kadar masum ve kimsenin ilgisini çekmeyecek bir gül. Belki de insanları incitmemek için dikenleri yoktur ve insanların dikkatini çekmemek için büyük değildir... Ne dersin? Oldukça düşünceli değil mi , böyle bir insan var olabilme düşüncesi bile mutlu ediyor.''

''Hmm... Hey , ama hala sorumun cevabını aldığımı hissetmiyorum!''

''Belki de cevabı bilmiyorumdur.''

''Böyle bir şey olmasını istemem Roseanne! Sen her şeyi bilmelisin.''

''Ha ha ha... A bir dakika Roseanne de ne demek!''

''Bilmem , belki de cevabı bilmiyorumdur.''

***********

Ayyy çok hoşuma gitmeye başladı bu anı işi benim. Ben de ilk defa öğreniyor gibiyim bunları nedense jhdbghgdfb zaten öyle de. Aslında bu bölümü önceden yazmıştım ama bir önceki bölüme ilk başlamıştım yarım bırakmayayım kırılır diye düşündüm ve onu da yazıp attım ne kadar iyiyim dgbdhgb

Neyse bir sonraki bölümde görüşürüz

Mutlu , sağlıklı , neşeli kalın.