Sahne 4
Pembe saç, utanç, daha fazla utanç, çirkin ibnelik, elbise yığını ve bir avuç kötü insan.
ESTRAGON [umutsuzca] Ah! Burası mıydı? Emin misin?
VLADIMIR Ne?
ESTRAGON Beklememiz gereken yer.
VLADIMIR Ağacın yakınında dedi. [Ağaca bakarlar.] Başka ağaç görüyor musun?
ESTRAGON Ne ağacı bu?
VLADIMIR Bilmiyorum. Bir söğüt.
STRAGON Yaprakları nerede?
VLADIMIR Ölmüş olmalı.
ESTRAGON Daha fazla gözyaşı dökmeyecek.
VLADIMIR Ya da belki mevsiminde değildir.
ESTRAGON Bana daha çok bir fide gibi görünüyor.
VLADIMIR Bir fidan.
ESTRAGON Fide.
VLADIMIR Bir... Neyi ima ediyorsun? Yanlış yere geldiğimizi mi?
ESTRAGON Burada olmalıydı.
VLADIMIR Kesin gelirim demedi ki.
ESTRAGON Ya gelmezse?
VLADIMIR Yarın gene geliriz.
ESTRAGON Ve daha sonra ki gün.
VLADIMIR Olabilir.
ESTRAGON Ve böylece sürer gider...
Sahne arkasında ki aralıktan izlediğim sahneyi beğeni ile süzdüm. Ne zaman sahne tarafına bir şeyler götürsem bir miktat gözün esiri olduktan sonra, duymadığımız sandıkları hafif kıkırtıları işitiyordum.
Aklıma o anların gelmesi ile yumruklarımı sıktım. Saat çoktan ikindi olmuştu. Sahne arkası için yeni gelen kız benim yerime çabalamaya koyulmuşken bende firsattan istifade provayı izliyordum.
Sahneyi bitirip yeni sahne için hazırlanmaya başladıklarında, oturduğum yerden kalkıp, ayaklı uzun askının arkasında bulunan, küçük pufun üzerine birazcık uzandım.
Kimse uyuduğumu göremeyeceği efsane iyi mekanımdı. Sabah uykumun alamadığım yetmiyormuş gibi birde pembe saç ve meşale aksiyonum ile kendimi aşmış, yorgunluğuma yorgunluk katmıştım.
Aferim bana.
Elbise odası, akşam çöktükçe sahne arkasında olduğu için daha da kararıyordu. Bu da uykunun kollarına kendimi atmam için bana ekstra bir heves veriyor ve hep negatife itiyordu.
Uyumuştum, bir şekilde tüm sese rağmen.
Kendime gelmem bir kaç gürültü erkek sesinin sayesinde olmuştu. Gözlerimi hafif araladım, elim ile önümde ki ayaklı uzun kıyafet askısından bir iki kıyafet aralayarak sahneyi gören bir alan yaratıp, usulca duvara yaslanarak doğruldum.
Sahnede loş ışık açıkken bir kaç oyuncu çocuk ve ayakta gezen bir iki oğlan- aralarında Taylan Tunalının olmasını özelikle belirtmem için oluşan tuhaf baskıya dayanamıyorum- ve Taylan Tunalı'nın olduğu beş kişilik bir grup oglan; sahnenin parke zemininde oturup gülüşüyorlardı.
Cebimde ki telefondan usulca saate baktığımda oldukça geç olduğunu ve Doruk'un bir kaç sefer yemek hazır nerdesin mesajları ile dolu olduğunu gördüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güzelliğin Kutsaması
Short StorySarp, çirkin olduğu yetmiyormuş gibi birde ibneydi. Bir gün çok sevdiği tiyatro kulübünde, sahne arkasında çalışmaktan uyuyakaldığında, kendisi hakkında konuşulmasını duyarak uyanmak beklentileri arasında değildi. Özellikle, Mühendisliğin göz bebeği...
