Güzelliğin Kutsaması

Antrakt 5》Her Şeyi Mahvetmek

Antrakt 5
《Can》
Yalvarma, fotoğraf, kırık çerçeve,bel altı ve kaybedilen dostluk

🍒
Şebnem Ferah-
Can Kırıkları

Kendinizi bok gibi hissettiğiniz ama yine de bir şekilde yapmaya devam ettiğiniz anlar oldu mu? Benim oldu.
Taylan, karşımda yalvarır gibi bakarken oldu.

"Can, yalvarıyorum." Diye kükredi."Lütfen."

Son zamanlarda ne kadar hissetsemde görmezden geldiğim bir değişimi şimdi yüzüme yüzüme vuruluyordu. Ama nasıl yapardım?  Nasıl İlke'den öylece vazgeçerim.

Olumsuzca başımı salladım."Kafan karışmış senin." direttim. "Bir erkekle yakınlaşman kafanı karıştırmış, aşk sanıyorsun. Seninkisi sadece merak."

İrice açılan gözleri, hayal kırıklığı ile yumuldu. Sinirden titreyen elleri sıkıca yumruk oldu."Yazıklar olsun."  Fısıltısı içime otururken, akan göz yaşımı hızla sildim. Böylece pes edemezdim. İlke'den nasıl vazgeçerdim? Nasıl.

Keskince baktı suratıma, gözleri hayal kırıklığı ile dolup taşıyordu."Sana birini sevdiğimi söyledim." Dedi.

Hırsla ayağa kalktı ve ne yapacağını bilmez gibi volta attı."Sana ilk defa birini sevdiğimi söyledim. Can sana ilk defa senden başka birine kıyamadığımı söyledim. Bana bu mutluluğu, seni yıllardır görmezden gelen biri için nasıl görmezden gelirsin?"

Kenarda duran, üçümüz olduğu resim çerçevesine iğrenç bir şeye bakıyor gibi baktı. Ne yapacağını anladığım an engellemek için kalktığım sırada, ayaklarım dibinde dağılan cam kırıkları arasında kalan resme baktım.

"Ben!" Dedi eli ile göğsüne vurarak."Ben onu çok seviyorum, ben onu seviyorum ama sevdiğimi bile söyleyemiyorum."

Gözyaşları ardı kesilmez gibi akarken, derin hıçkırığını duydum. Ilk defa onu böylesine dağılmış bir şekilde karşımda dikilirken gördüm."Onu deli gibi sevdiğimi ve onun hep yanında kalmak istediğimi söylemeye yüzüm yok çünkü."

"Sen!" Eli beni işaret ederken, yutkundu
"Sen benim büyük bir hatamdın Can!  En başından hiç arkadaş olmamamız gerekti, en başından biliyordum böylesine bir bencil olduğunu."

Hayır demek istedim, bencil biri olmadığımı, her şeyimi isteyen herkese verebileceğimi söylemek istedim. Sadece İlke, tek o benim olsun istedim şu hayatta, başka hiç bir şey istemedim.

Sadece İlke için yalvardım Tanrıya bir kez bile başka bir şey istemedim. Nasıl bencillik oluyordu bu? Sadece sevgime karşılık bir sevgi istemek bencillik miydi? Ben herkesin pişmanlığı olacağı biri miydim? Annemde pişmandı beni doğurduğuna, İlke'de pişmandı benimle arkadaş olduğune ve şimdide sen.

En azından sen beni hep seversin diye düşünmüştüm. Beni hep korursun, hep. Yanılmış mıydım?

"Değilsin," dedim yalvaran bir sesle."Benimle tanıştığına pişman olmadığını söyle Taylan, hmm. Değilsin."

Çıldırmış gözlerle bedeninı sırkaladı."YAPMA!"  Sert sesi anlık olarak bedenimi durdudu.
Kaskatı kesildiğim yerden ona doğru baktım.