𝘋𝘪𝘰𝘴 𝘋𝘦𝘭 𝘝𝘪𝘯𝘰/ 𝘊𝘩𝘢𝘯𝘨𝘭𝘪𝘹 ✔️

7'istediğin yere git

"Ne zaman bitecek işin saat kaç oldu?"

Chan, oturduğu bar sandalyesinden sevgilisine bağırıyordu.

"Diğer elemanın gelmesini bekliyorum Chan, bağırıp durmasana be."

Sandalyesinden kalkıp bar tezgahına yaslandı Chan.

"Minho, seni ne kadar özlediğimin farkında mısın?"

Elinde ki bardakları bırakıp sevgilisine yaklaştı Minho, boynunu sıkan kravatı gevşetip kendine yaklaştırdı.
Minho, sevgilisine her yaklaştığında büyük olanın kalbi çıkacak gibi atıyordu.
Dudaklarını hafifçe aralamış küçük bir sırıtmayla bakıyordu Chan, Minho'ya.

"Sevgilim, ben de seni çok özlüyorum. Fakat ne kadar yoğun çalıştığımı görüyorsun değil mi?"

"Haklısın."

Kravatından biraz daha çekti, Chan öpülmeyi bekliyordu ama Minho birden bıraktı sevgilisini.

"Minho! Sürekli şunu yapıyorsun."

"Ben de seni seviyorum."

Chan etrafına bakınmaya devam ederken gözüne birden tanıdık bir yüz çarptı.

Elini kaldırıp kendini belli etmesiyle geleni yanına çağırdı.

"Sen buraya bensiz gelir miydin?"

"Geliyormuşum demek ki Chan."

"Kuzen sen çok gerginsin, papatya çayı diyorlar biliyor musun?"

"Kes sesini."

Changbin, Minho'nun elinde şarap kadehiyle yaklaştığını görünce gülümsedi.

"Naber Changbin?"

"İyi Minho sen?"

"İyiyim, nasıl gidiyor? Chan anlattı biraz, geçen ki müşterimi evine götürmüşsün. Çok mu beğendin? Gerçi hatırladığım kadarıyla tatlı çocuktu, çilleri çok hoş."

Chan, oturduğu yerden Minho'yu dinleyince derin bir nefes aldı.

" Sevgilim? Baya hatırlıyorsun çillerini falan? "

" Bebeğim benlik bir şey değil ki, herkes fark edebilir o çilleri."

Changbin kadehini masaya koyup kuzenine baktı.

"Çilleri olduğunu fark etmemiştim."

Chan hızla Minho'ya döndüğünde, Minho da gözlerini kısarak Changbin'e baktı.

"Changbin, amacın ne?"

"E görmedim? Dikkatli izlemedim çocuğu, ayrıca sandığın gibi bir şey değil. Yardım amaçlı."

"Anlıyorum."

"Öyle işten çıkmıştım, bugün gece mesaim vardı geleyim dedim."