"Beni yalnız bıraktın!
Daha önce yaptığın gibi bu sefer de yalnız bıraktın Seo Changbin.Neden gittin o evden? "
"Hayır..." Birkaç adım atmaya çalıştı karşısında melek gibi duran çocuğa.
"Hayır, seni hiç bırakmadım Hyunjin." diye devam etti, sesi çok güçsüz ve çaresizdi.
"Sürekli gittin çoğu zaman geç geldin bazen hiç gelmedin, sonra ben gittim sen yine gelmedin..."
"Ne?" dedi Changbin fısıldayarak.
"Beni hiç özlemedin mi?"
"Çok özledim, o kadar çok özledim ki... Sana sarılmak için hayatımdaki her şeyden vazgeçerdim..."
"Hayır vazgeçmezdin, vazgeçme zaten. Daha önce beni bıraktın, şimdi de unutuyorsun."
"Seni seviyorum ben Hyunjin."
"Kendini kandırıyorsun!"
"Doğruyu söylüyorum."
"Bir daha seni görmeye gelmeyeceğim."
"Hayır! Hyunjin-"
----
Gözlerini açtığında yeni evlerinin büyük salonundaki koltukta uyuyakaldığını fark etti. Nefesinin hızlandığını hissetti, evden çıkmayı istedi ama yapmayacaktı.
İçinde oluşan ağırlık nedeniyle dizlerini göğsüne çekip sessizce ağladı.
Sırtında hissettiği el ile ürkmüş ve ağlamaktan kızarmış gözlerini büyüterek arkasını döndü.
"Changbin sen... iyi değilsin, ne oldu?"
"Bir şeyim yok Felix, neden uyumuyorsun?"
"Ben mama yapmak için inmiştim ama sen gercekten iyi gözükmüyorsun..."
"İyiyim dedim ya!" sesi bu sefer güçlü çıkmıştı.
"Peki şu an sağlıklı bir iletişim kuracağımıza inanmıyorum, sonra konuşalım... O zaman anlatırsın belki?"
"Konuşmayalım." dedi Felix'e bakmadan.
"Konuşmayalım mı?"
"Evet Felix Konuşmayalım, her şey senin yüzünden."
"Benim yüzümden olan şey ne?" Felix'in sesi de yükseliyordu.
"Her şey işte, görmüyor musun?" dedi bağırarak.
"Changbin cidden anlamıyorum, açık konuş."
"Anlamamazlıktan geliyorsun!"
"Changbin, siktir git." Felix sinirle arkasını dönüp giderken Changbin daha fazla ağlamaya başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝘋𝘪𝘰𝘴 𝘋𝘦𝘭 𝘝𝘪𝘯𝘰/ 𝘊𝘩𝘢𝘯𝘨𝘭𝘪𝘹 ✔️
Hayran Kurgu'güzel olduğunuz kadar bencilsiniz bayım... ve yaşaması gereken bir bebeği öldürmeyi düşünecek kadar cani...' -mpreg-
