𝘋𝘪𝘰𝘴 𝘋𝘦𝘭 𝘝𝘪𝘯𝘰/ 𝘊𝘩𝘢𝘯𝘨𝘭𝘪𝘹 ✔️

2' onu da öldüreceğim

"F-felix... Lütfen bunu yapma, bak bana anlat her şeyi elimden geldiğince sana yardım edeceğim. Eşinle bir problemin varsa avukat kuzenim var sana yardım ederiz. Hiçbir şey için hayatını bitirmeye değmez, hem o bebeği böyle bırakmaya hakkın yok... Söyle bana eşinle bir prob-"

"Eşim falan yok benim!'

Boş sokakta yankılanmıştı Felix'in sesi,Changbin bir adım daha attı.

"Tamam,tamam anlıyorum. Bana her şeyi anlatırsan  gerçekten pişman olmayacaksın.Lütfen karnındaki miniği düşün lütfen."

"Onu da öldüreceğim."

Kafasında tuttuğu silahı karnına indirdi.Changbin'in gözleri dolmuş yavaş adımlarla Felix'e ilerlemeye çalışıyordu.

"Yaklaşma!"
"Sakin ol Felix, bak olduğum yerde duruyorum görüyorsun değil mi? Bak Felix sana söz veriyorum, ne sorunun varsa çözeceğiz tamam mı? Ben sözünde duran biriyim, insan hayatına değer veren biriyim, lütfen hadi ver onu bana."

"Yaklaşma dedim sana!"

İkisi de ağlıyordu artık, ikisi de yaşadıklarına ağlıyordu. Sadece birbirlerine bakıp ağlıyorlardı. Birbirlerinin gözlerindeki yaşanmışlıkları, yaşanmamışlıkları, acıları görebiliyorlardı. Boş sokakta, yarım kalmış, birbirini sadece 15 dakikadır tanıyan bu iki adam küçük bebekler gibi ağlıyorlardı.

"Lütfen...sana yalvarıyorum yapma."

Changbin fısıldayarak konuşup bir adım daha atmıştı.Felix artık kendinden geçmiş bir şekilde onu izliyordu. Elinde hissettiği sıcaklığa baktı.

Changbin, Felix'in silah tuttuğu eli kavramıştı. Yavaşça silahı elinden çekti ve şarjörünü çıkarttı.

"Ölmeme bile karışıldı bu hayatımda..."

Changbin yerde ki bakışlarını sarışına çevirdiğinde boş bakışlarla karşılaştı.

"Felix,gel hadi."

Sarışının kolundan tutup arabaya doğru götürdü. Şoktan henüz çıkamamış bedeni dikkatlice ön koltuğa oturtup emniyet kemerini bağladı ve ardından kendisi de şoför koltuğuna geçti.

Chan'a gittiğine dair bir mesaj attıktan sonra arabanın klimasını çalıştırdı ve daha sonra yola koyuldu.

Uzun sürmeyen araba yolculuğundan sonra müstakil bir eve gelmişlerdi.

"Geldik, in hadi."
"Yardım istediğim şey bu değildi."
"Evet değildi, onu yapamadığım için böyle bir yardıma baş vurdum. Hadi in."

Eve girdiklerinde koltukta oturan iki genç şaşkınlıkla gelenlere baktı.
''Hyung keşke misafirimiz olduğunu söyleseydin,bir şeyler hazırlardık.''

Beomgyu hemen ayağa kalkıp hyungu ve tanımadığı garip görünen çocuğa yaklaştı. Felix irkilerek Changbin'in arkasına geçti ve kulağına yaklaştı.

''Changbin biraz dışarıda konuşabilir miyiz?''
Changbin, sarışına baktıktan sonra kardeşine döndü.
''Beomgyu bir şeyler hazırlar mısınız?''
''Tamam hyung,Hyuka gel hadi.''