Chapter 6: Bad Dream
(Caia's POV)
Mayroong isang babae na may hawak na sanggol sa gitna ng gubat.
"Umalis na kayo dito. Ingatan mo ang anak natin ah?" The woman gave the baby to the man.
"Oo naman. Palalakihin ko siya ng mabuti." The man said.
"Sige na, umalis na kayo! Bago pa kayo maabutan ng mga kaaway." Sabi ng babae at marahan na itinulak ang lalaki.
"Mag-iingat kayo," malungkot na sabi ng lalaki at umalis na. Umiyak ang babae ngunit nilakasan nito ang loob niya.
Suddenly, biglang nagship lahat.
"Don't kill my dad please!" I said. I'm crying to death. My dad were going to kill by someone I didn't know. "Please? He's the only one I have." I said. Napaluhod na ako dahil ngayon ko nararamdaman ang pagod ko. I feel numb. I can't breathe anymore. Then it's the cue. I run towards the guy who hold a gun, pointing on my dad. He is ready to pull the trigger.
"Sweetie, I love you. R-remember that forever and always. Please don't forget about me. Y-you can still talk to me a-and share your stories and problems." My dad said and then smiled at me. I saw tears fell from his eyes. A-and I'm late. I cry and cry. I saw my dad lying on the ground, filled with blood.
"D-dad, please don't leave me." I whispered.
"Live your life, my baby." He said using the last stroke of his breathe. N-no. This can't be!
"Dad! Wake up! Don't leave me!" I patted his cheeks but nothing happened. He d-didn't... didn't wake up. I look at the people who killed my dad. Lahat sila nakaputi. Bigla na lang silang nawala na parang bula. H-how did that happen??
"You'll pay for this!! I loathe you!" I shouted. Parang maibabalik ng mga sigaw ko ang daddy ko. I cried until I can't take it anymore. Feeling ko susuko na ang katawan ko. Pati ako duguan. I fought, we fought. Pero masyado silang malakas. God, why?
Bago pa ako mawalan ng malay ay may nakita akong babae..
Then again, nagbago ang lahat. Naglalakad ako sa dilim kasama ang isang babaeng may sungay. I can't see her face.
"Where are we going?" I asked. Kinakabahan na ako.
"Just follow me," sagot sakin ng babaeng may sungay.
"Caia! Caia, wake up!" Napabangon ako dahil sa sigaw na narinig ko. Parang maiiyak na ako, ay mali. Umiiyak na pala ako.
"Nanaginip ka na naman ba?" Tanong sakin ni Darcy. Nagnod lang ako at umiyak. I can't speak. Sumasakit rin ang ulo ko.
"Kanina ka pa sigaw ng sigaw ng daddy. Baka binangungot ka." Sabi naman ni Corin. I am thankful dahil panaginip lang ito. I don't know what to do if it will happen in real life.
"Kaya mo bang pumasok? Wag ka munang pumasok kung nanghihina ka pa." Sabi ni Darcy at naupo sa tabi ko.
"H-hindi. Kaya k-kong pumasok." Ayoko na maging pabigat sa kanila. Dapat rin akong kumilos ng ako lang o at least makatulong manlang sa kanila.
"Sige, magpahinga ka muna. Magluluto na lang ako ng pagkain natin." Sabi ni Darcy at dumiretso na sa kusina. Napatingin ako sa orasan at alas-kwatro pa lang ng madaling araw.
"Magpahinga ka muna, mahaba pa ang oras." Sabi ni Corin at inalalayan akong humiga. A-ayokong matulog. Feeling ko may masamang mangyayari kapag natulog ako. Habang nakahiga ako ay pinapat lang ni Corin ang ulo ko. She's comforting me, but I'm still crying.
