Chapter 29: Living Doll
(Caia's POV)
I'm here. I'm already here. Standing infront of the luxury gate of my new school; Oxford Town Academy. Why does this school have 'town' on its name? It's weird. But who cares anyway. Tinatanong niyo ba kung pano ako napadpad dito? Hindi ko rin alam. Dinala lang ako ng paa ko dito. I breathed heavily and walk inside the school. I am wearing a contact lense and a wig. Nakuha ko lang ito sa bahay. Hindi ko rin alam kung bakit meron ako nito. This is the new me. I am already Corin Radcliff.
Habang naglalakad ako ay maraming nagtatapon ng tingin samin. But I screw them off. Lahat sila ay halos may hawak ng kaniya-kaniyang Ipads and other gadgets. Mamahaling bags, shoes and accessories. While me? I'm also like them. I got all of these from my closet. I don't know but I may be spoiled brat before.
How could ma'am Ericka enroll me to this kind of school?! The tuition fees are so expensive! Sa tingin niya ba mababayaran ko ang lahat ng iyon sa pagtatrabaho lang sa coffee shop?! Well, ang kailangan ko lang namang gawin ay maging isa sa mga scholars.
Sa gitna ng aking paglalakad ay biglang nagbell. First class, maybe. I looked at my wrist watch. Exact 7 o'clock na. Halos lahat ng students ay nagmamadali na sapagkat ako ay dahan-dahan paring naglalakad. I don't think na makakasuhan ako sa pagiging late. Kick-out maybe? Pero baguhan lang ako kaya paniguradong pagbibigyan ako. Nawala na ang lahat ng students sa paligid at tanging ako na lang an natira. Dahan-dahan parin akong naglalakad ngunit may nakasabay ako. Akala ko ay guro ito dahil sa mabagal rin niyang paglalakad. But to my surprise, he's just a student too. Hindi ko siya pinansin at patuloy parin sa paglalakad.
"You should be in hurry now." Tanong niya sakin na akala mo ba'y close kami. Tinignan ko lang siya at hindi sumagot. Wala na akong balak makipagkaibigan pa. Baka mailagay ko lang sila sa panganib.
Narating ko na ang classroom ko sa pamamagitan ng pagtingin sa mapa ng school. Hindi naman ako nahirapang hanapin ito kahit na sobrang laki ng school na ito. Maunong naman akong magbasa. Ngunit 'yung kasabay kong lalaki ay kasunod ko parin. Nilagpasan niya ako at inunahang pumasok sa loob. Agad akong napairap sa ginawa niya. Iniharang ko ang kamay ko nang isasara na niya ang pinto.
"We're classmates?" Tanong niya sakin at binuksan ng malaki ang pinto. Obvious naman na iyon kaya hindi ako sumagot.
"Oh, here comes your new classmate, guys." Sabi ni ma'am at pinalapit ako sa kaniya. Lumapit ako sa kaniya, sa gitna ng classroom. "Introduce yourself to them," Sabi ni ma'am at nginitian ako.
"Corin Radcliff," Malamig na sabi ko. I saw few of our classmates stiffened. Just giving a warm welcome. What's wrong with that? Hindi parin ako sanay na sabihin ang bagong pangalan ko. Not really new. Nakaramdam ako ng paninikip sa dibdib ko. Bakit ko ba inalala 'yun? Bumabagsak lahat ng katapangan ko sa pagiging malungkot.
"Ma'am bakit po ngayon---" Magtatanong pa sana ang kaklase ko ngunit agad siyang napatigil nang maglakad ako tungo sa dulong bahagi ng kuwarto. Nandoon lang ang dalawang bakanteng upuan. Ipinatong ko ang bag sa isang upuan at naupo sa may tabing bintana. Nagulat naman ang mga kaklase ko sa ginawa ko ngunit hindi ko sila pinansin.
"Uhm, Thank you, Corin. Ako nga pala si Mrs. Santos. Your teacher for Math." Sabi ni Mrs. Santos. What kind of welcoming is this? For my very first subject, Math? Hindi ako sumagot at tanging nilingon ang bintanang nasa tabi ko. Nakikinig naman ako, hindi nga lang nakatingin sa board. Pero naiintindihan ko naman. Nagbigay ng exercises si ma'am at umalis saglit. Madali lang naman ito kaya nasagutan ko na lahat after 20 minutes. Nakaramdam ako ng parang may tumititig sakin kaya agad kong tinignan kung saan ko ito nararamdaman. Nakita ko ang isang lalaki na nakatingin sakin. He looks.. bubbly and familiar. Nag-hi siya sakin ngunit nag-iwas lang ako ng tingin sa kaniya. Naalala ko si Zed. Bakit kahit saang parte ng school ay sila parin ang naalala ko? Pumikit ako at huminga ng malalim. Para 'bang araw-araw akong pagod kahit nakakapagpahinga naman ako ng sapat. Hindi ko napansin na nandito na pala si ma'am. Nalaman ko na lang ito nang nakarinig ako ng ingay at tunog ng bell. Pumasok na ang susunod naming teacher. Tinanong niya ang pangalan ko at paulit-ulit lang ang nangyayari hanggang sa maglunch na. Sinundan ko lang ang ibang estudyante para malaman kung saan ang cafeteria. Nag-order ako ng spaghetti at blueberry cheesecake. Wala ako sa mood para kumain ng rice. Naghanap ako ng magandang pwesto at nakita ko naman ang pinakadulong table sa may kaliwan banda. Walang nakapapansin dito kaya mas kumportable. Taimtim akong kumakain nang may naupo sa harap ko.
