Leo's POV.
2 weeks and 3 days akong tulog, at isinalaysay saakin ni jomar ang lahat kung gaano sila nag alala at kung paano nila ako nahanap. Napaka raming katanugan sa isip ko na gusto kong maliwanagan.
Sa huli gaano man ako gustong pigilan ni jomar para tagpuin si aljohn ay nanaig parin ang desisyon ko at wala naman siyang magagawa. Ayaw ko namang iwan nalang ang lahat ng hindi maliwanag ang pangyayari para saakin.
Malakas ang hangin ngayon dito sa gilid ng ilog parehong lugar kung saan nila ako nahanap ng walang malay ay magka harap kami ni aljohn. Napaka rami kong gustong itanong pero walang lumalabas na salita sa aking bibig. Wariy sapat na ang luhang umaagos ngayon sa aking mata para ipabatid ang sakit at katanungan na aking nararamdaman.
Dahan dahan habang kami ay papa lapit sa isat isa ay wala parin ni is saamin ang nag saslita, patuloy lngbkaming naka titig sa isat isa, humihikbi, at sobrang nanhungulila s ist isa.
Sa oras na ito ay hindi ko magawang ipangibabaw ang galit ko sa kanya, dahil mas higit ang pag mamahal ko para sa mahal ko, kayat nag madali akong tumakbo palapit sa kanya at niyakap siya ng napaka higpit.
"Mahal na mahal kita gago ka...." tanging wika ko sa kanya habang patuloy parin ang pag hikbi ko sa mga balikat niya.
"sorry, sorry nasaktan kita mahal ko, pero maniwala ka, tapos na ang lahat saamin ni claire, matagal na. At narito lang naman siya kasi gusto ng bata na makilala ang ama niya. I'm really sorry leo." patuloy lang kaming magka yakap, hindi ko na siya hiningian pa ng maraming paliwanag dahil naniniwala ako sa kanya.
Medyo madilim na ang paligid at magka yakap parin kami sa gilid ng ilog habang magkatabing naka upo. Nakikinig ako ng mga kwento tungkol sa anak niya at sabi niya gusto niya akong ipakilala sa bata pero siyempre alam ko naman kung hanggang saan lang muna ang kaya naming ipakita sa relasyon namin at naiintindihan ko naman iyon.
Maayos na ang lahat saamin ni kuya, kami paden pagkatapos ng lahat at pakiramdam ko mas naging mas matibay pa kami.
Masaya naming pinapanood ngayon ng pag sikat ng buwan at ang liwanag na nagagawa nito sa ilog, napaka gandang pag masdan, para akong nas isang fantasy movie. Para akong nakalutang sa mga ulap sa sobrang saya ko dahil kasama ko din ngayon ng taong pinaka mamahal ko at hindi ko mapigilan na mapangiti ng matamis at silayan ang gwapong mukha ng aking minamahal na naka titig din pla saakin at nak ngiti.
Dahan dahan ay hinawakan niya ang aking isang kamay at hinaplos ang aking mukha gamit ang isa. " Hindi ko kayang mawala ka saakin leo, mahal na mahal kita" mahina pero sapat para marinig ko ang sinserong wika niya na mas lalong nag pangiti saakin ng matamis.
Hindi ko na napigilan ang aking sarili at hinalikan ko na siya sa kanyang mga labing sobrang namis kong halikan. Ang dahan dahang mga halik ay mas naging agresibo hanggang sa ihiga ako ni kuya sa buhanhinan at pumatong siya saakin.
Unti unti ay tinangal niya ang aking damit at ganon din ng ginawa ko s kanya. Napapakagat labi nalang ako sa mga nakikita ko. Sobrang namis ko ang haplos ni kuya at init ng kanyang katawan. "I love you bunso, sobrang namis kita, pati ito " at sabay romansa sa akin na nagpa ungol saakin ng sobra hanggang sa wala na kaming saplot sa katawan at iniangat ni kuya ang aking mga binti s kanyang mga balikat at himas himas niya ang aking dib dib ng maramdaman ko ang unti unti unting pag pasok saakin ni kuya. Napapa tirik na ang mga mata ko sa sensasyon n aking nararandaman, kita ko din ang sarap na nararamdaman ni kuya na nag niningning at naniningkit ang mga mata, maging ang kanyang bibig ay bahagyang naka buka sa sarap at sensasying nararamdaman.
"ummhhh.... Kuya, thats it, ohhhh, mahal na mahal kita kuya aljohn.. " mg ungol na nag mumula sa aking bibig.
" Mahal na mahal din kita bunso, Ugghhhh... Ummhhh.. Oohhh.. Yeahhh, fuck bunso ang sikip mo, nakaka adik ka bunso" mga ungol na bigkas ni kuya.
BINABASA MO ANG
Free Spirit Boy
FanfictionAyos naman ang buhay ko sumusweldo ng sapat, nakapag bibigay sa pamilya. nabibili ko naman ang mga bagay na gusto ko. Pero parang may kulang, all those years mula ng nag aaral pa ako lagi akong may schedule na sinusunod, platform na kailangan hindi...