ÜVEY ABİM ( DÜZENLENİYOR)

Teras

Aşağıya geldiğimde babamla ela abla yemek hazırlıyorlardı , ikiside gerçekten mutluydu. Kendime sıcak çikolata hazırladım ela abla sessizliği bozarak ;

'' Işıl iyi misin tatlım? '' dedi , gözlerini gözlerimden kaçırmıyordu anlamıştı bir sıkıntım olduğunuu biraz duraksadım ve başımı iyiyim anlamında salladım. '' Bak ışıl annenin yerini dolduramam belki ama sana gerçekten çok değer veriyorum , kerem neyse sende öylesin benim için olur ya bir erkek arkadaşınla sıkıntın olur veya bir kız arkadaşınla hiç farketmez bana gelip anlatabilirsin. İnan aramızda kalır. '' Ela abla gerçekten cana yakındı , ona küçük tebessüm edip kucak açtım. '' Teşekkür ederim ela abla sen gerçekten mükemmel bir cici annesin. '' bu sözüm onu istemsizce gülümsetmişti.

...

Terasa çıkıp sıcak çikolatamı yudumluyordum , aklıma yine keremin dedikleri gelmişti. Bir insan nasıl bu kadar duygusuz ve acımasız olabilirdi ki ? Yanımda belirmişti , sigarasını yaktı ve yanıma oturdu. Sigarayı tutuşu , yakışı , elleri..

Boğazım yine düğüm düğüm olmuştu. Rüzgarla burnuma çarpan parfümle karışık sigara kokusu huzur veriyordu. Uzakta olsak şuan ona sarıldığımı hissediyordum. Hiç konuşmamıştık , ikimizde gökyüzünü seyrediyorduk , ben onu düşünüyordum o ise başkasını. Hiç bir söz etmeden yanımdan çekip gitmişti. Benden gerçekten iğreniyordu ve sevmiyordu. Evet onun için yeterince güzel değildim belki ama çok güzel bir kalbe sahiptim. Dış görünüşü beğenmeyen içini merak etmez bu böyledir her zaman. Uyumak iyi gelecekti odama çıktığımda direk yatağıma yattım ve gözlerimi kapadığım gibi uykuya daldım..