ÜVEY ABİM ( DÜZENLENİYOR)

Herkesin acısı sevgisi kadar!

Öncellikle tüm okuyucularımdan ayrı ayrı özür diliyorum. Hesabım çalındığı için bir kaç hafta yeni bölüm yazamadım. Ama her gün yeni bölüm yayınlayarak telafi edeceğim. Hepinize iyi okumalar sizleri seviyorum , yorumlarınızı bekliyorum :)

Az önce Keremin beni istekli bir şekilde öpmesine sevinsem mi , yoksa Ela ablanın bizi yakalamasına üzülsem mi bilemedim doğrusu. Ela ablanın ağzı açık şekilde bize doğru yaklaşması beni oldukça tedirgin ediyordu. Tanrım şaka ya da rüya değildi. Ciddi ciddi az önce yakalanmıştık. Açıklama yapmak için ağzını açan keremi susturan Ela abla olmuştu.

'' Açıklama yapmanızı istemiyorum , ne amaçla o iğrençliği sergilediğinizi duymak ta istemiyorum lakin unutmayın siz üvey de olsa kardeşsiniz! '' demişti kardeş kelimesini bastırarak.

Keremden gerçekten vazgeçmeliydim yoksa başıma çok büyük işler açacaktı. Baksanıza Ela abla açıklama yaptırsaydı eğer ya da zorunda bıraksaydı ne diyecektim ben? '' Evet Ela abla çocuğuna senelerce aşığım ve beni öpmesine izin verdim '' mi? İç sesimle tartışmama son verip , kahvaltı masasına döndüğümde ise bir eksiklik fark etmiştim. Babam yoktu masa da. Etrafta endişeli gözlerimi gezdirirken ela ablanın sesiyle irkilmiştim.

'' Işıl iyi misin tatlım? '' hiç bir şey yaşanmamış gibi davranmasına oldukça sevinmiştim. Lakin sorunun şuan bu olmadığını çok iyi biliyordum.

'' Ela abla babam nerede? ''

'' Otoparkta yer arıyor tatlım '' deyince içim biraz da olsa rahatlamıştı. Babam iyi ki öpüşme sahnemizi görmedi , eğer görseydi keremle bizi aynı evde tutmazdı. Ela ablanın babama söylemesinden her ne kadar korksam da belli etmemeye çalışıyordum. Karşıdan gelen babamı görünce içim epeyce rahatlamıştı.

...

Keremin ağzından ;

Annem bizi öyle yakalayınca olayın şokundan çıkamamış Işılın bizi savunabilmesi için dua ediyordum fakat bırak savunmayı şuan bu haliyle ağzından tek bir harf bile çıkaramazdı. Ne diyeceğimi bilmeden bizi savunmaya geçecekken annemin yüksek ve sert çıkan sesi buna engel olmuştu.

" Açıklama yapmanızı istemiyorum , ne amaçla o iğrençliği sergilediğinizi de lakin unutmayın siz üveyde olsa kardeşsiniz! "

Olayı unutmuş gibi yapan annem masa da yerini alırken arkasından bizde ışılla yerimizi almıştık. Yan yana oturuyorduk. Fakat tek bir kelime dahi etmemiştik.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle irkilmiştim.

Gönderen ; Ada

" Ben hazırım geldiğinde mesaj atarsın , çok ta bekletme ama ☺️ " (09:28)

Bekletmeyip hemen cevap verdiğim de ise şunları yazmıştım ona ;

Gönderilen ; Ada

" Tamam canım , 20 dakikaya ordayım. " (09:29)

Bu kızla konuştuğum için kendimden iğreniyordum. Fakat yapabileceğim başka hiç bir şey yoktu. Işılın canını yakanın canını yakarım kural basit! Işılı korumam onu aşık olduğumu göstermezdi. Sonuçta üvey abilik görevimdi onu korumak.

...

Ozandan gelen çağrıyla irkilmiştim. Ela abla ve babamdan özür dileyerek tuvalete doğru ilerlemiştim. Telefonumu açtığımda ise Ozan tüm içtenliğinle ;

" Günaydın " demişti tanrım tipi kadar sesinde harikuladeydi.

" Günaydın " demiştim bende ona aynı şekilde.