ÜVEY ABİM ( DÜZENLENİYOR)

Sarhoşsun sen

Yine ona yenik düşmüştüm , yine onun için basit kız durumuna düşmüştüm bu durumdan iğreniyordum. Gözlerimden yaşlar akarak odama doğru yürüdüm. Benden gerçekten iğreniyordu. Bense her geçen gün ona daha da bağlanıyordum. Neden böyleydi , neden ondan vazgeçemiyordum. Canımı yakan oydu , neden ondan kurtulamıyordum.?

Bende açtığı o kadar çok yara vardı ki acaba hangi birine merhem olacaktı?

Odama geldiğimde direk yatağa bıraktım kendimi. Yorganımın içine girip sessiz sessiz ağladım. Hıçkırıklarım duyulmasın diye çabaladım , ama ben ne kadar çabalarsam çabalayım daha da artıyordu hıçkırıklarım.. Kapımın açılmasıyla birlikte sessizleğe bürünmüştüm. Hıçkırıklarım ve gözyaşlarım durmuştu. Yatağıma oturduğunda yorganı üzerimden çekmişti. Bu el , bu koku ona aitti. Canımı yeterince yakıyordu zaten , daha ne yapmaya çalışıyordu? Eli yanağıma gitmişti , okşuyordu. Dokunuşu bile huzur veriyordu bana.

İçkiliydi , içkiyle karışık sigara kokuyordu. Gerçekten mükemmeldi bu koku. Yanıma uzandığında tekrar elini yüzüme götürmüştü.

'' Çok güzelsin '' demişti , tanrım benden iğrenen çocuk bana bunlar mı diyordu?

'' Sarhoşsun sen ''

'' Tamam yine de çok güzelsin. ''