ÜVEY ABİM ( DÜZENLENİYOR)

İntikam

Yaşadıklarımın hepsinin bir rüya olması için bilmem kaçıncı duamı ediyordum. Gerçekten her şeyin  boka sardığı bir durum içerisinde yer aldığım için hayli huzursuzdum. Ne diyecektik şimdi ela ablaya? Üstelik bizi kaçıncı yakalayışıydı. Dillerimizi döksekte inanmayacağına adım ve soyadım kadar emindim.

Ela ablanın bize yaklaştığını farkettiğim de kendime bir kez daha çeki düzen vermiştim. '' Ne , ne dedin sen kerem?'' dediğin de sesi kızgın ve bir o kadar da şaşırmış çıkmıştı. Utancımdan yerin dibine girmiştim , kıpkırmızı olmuş yanaklarımdan alevler çıktığını hissedebiliyordum.

Keremin '' Anne yok öyle bir şey yanlış duydun '' demesiyle gözlerimi pörtleterek sinirli bakışlarımı üzerinde gezdirdiğim de kerem hala açıklama yapmakla meşguldü.

'' Anne bak gerçekten yok öyle bir şey , bizim çocuklarla iddiaya girdik eğer ışıla sana aşığım benimle çıkar mısın diyip onun bu teklifi kabul etmesini sağlayıp ,  umutun altında ki motorun anahtarlarını alacaktım. Biliyorsun motorlara bayılıyorum.  '' demesiyle ela abla tam ağzını açıcaktı ki kerem yeniden söze atılmıştı.

'' Bak anne bu da kanıtı '' deyip az öncekileri kaydeden ses kaydını annesine dinlettiğin de '' Işıl benim kardeşim asla böyle bir şey olamaz demişti. Ağızım ''o'' şeklini almış olayları dinlerken , kereme tokat atıp odama hızlı adımlarla çıkıyordum. Gerçek olabilir miydi bu? Hızlıca odamın kapısını kapattıktan sonra yatağıma uzanıp göz yaşlarımı serbest bırakmıştım.

...

Keremin ağzından ;
Acı gerçekler ortaya çıkmıştı , şimdi ne yapacaktım ben. Işıla kaçıncı yalanımdı bu. Evet dün akşam telefonla umutla mesajlaşırken , böyle bir iddiaya girmiştik. Aslında gerçekten ışılı istiyordum ama bu iddia meselesini ona nasıl söyleyecektim. Annemin üç beş uyarısını dinlemiş gibi yaparak , odama çıkmak için merdivenlere adım attığımda ağlamaktan gözleri şişmiş ışılı görmem bir olmuştu. Yanımdan hızlıca geçip , mutfağa doğru ilerlemişti. Buna bir kez daha ben sebep olmuştum , kendimden nefret ediyordum. Ama buna mecburdum , aslında gerçekten duygularımdan bile emin değildim. Tamam evet ışılla mutluydum , çocukça eğleniyordum fakat aşık olmak bana göre değildi. Ya da tamamen saçmalıyordum şuan. Son merdiveni de atlattıktan sonra odama girdiğim de üzerimi çıkarıp altıma bir eşorfman geçirmiştim. Yatağa Öylece uzandığım da gözlerimi kapayıp kafamda dönen bin bir düşünceye odaklanmıştım.

...

Keremin bu iddia içerisinde olduğunu nasıl anlayamadım? Ne kadar da salak mışım! Ya benden nefret eden bir çocuk nasıl olurda bana aşık olabilirdi ki ? Filmler de böyle olur! Salaksın Işıl gerçekten çok salaksın. Telefonumun çalması hıçkırıklarımın hafifletmesine sebep olmuştu , arayan emreydi. Açmak istemiyordum lakin önemli bir şey olabilirdi

"Alo"

"Alo Işıl iyi misin , içimden bir ses salya sümük ağladığını söyledi aramak istedim umarım rahatsız etmedim."
Bu çocuğun gerçekten hisleri kuvvetliydi. Boğazımı temizleyerek cümleye başlamıştım.

"İyiyim emrecim , merak etme. Sen nasılsın? "  yalanın bu kadarı! ne iyisi berbattım. Ama Emre'ye bir şey belli etmek istemiyordum , zaten hastaydı.

" Beni boşverde , iyisin dimi sen? " gözlerim dolmuştu , boş boş yere bakıyordum.

"Işıl kötüsün dimi , o orospu çocuğu üzdü seni dimi? Elimden kaza çıkıcak yemin ederim bir gün."

" Emre size gelebilir miyim? "

" Tabiki salak , ben hemen giyinip geliyorum bekle balım"  dedikten sonra telefonu suratıma kapamıştı. Canım yanıyordu , Emre'nin gösterdiği ilgiyi biraz kerem gösterse her şey bambaşka olurdu. Üzerime hırkamı alıp yatağıma oturmuştum , Emre'nin gelmesini bekliyordum. Çağrı atmasıyla geldiğini anlamıştım. Merdivenleri inerek hızlıca evden çıktığımda arabanın önünde bekliyen Emre'yi gördüğümde , koşarak sarılmıştım.