ÜVEY ABİM ( DÜZENLENİYOR)

Başımın belası

Arkamdan gelen ses uzun zamandır duymadığım ama tanıdığım bir sesti. Kafamı yavaşça sesin geldiği yöne doğru çevirdiğim de ise kollarını açmış bana bakan emreyi görmemle koşarak sarılmam bir olmuştu. Şuan gerçekten birine sarılmaya ihtiyacım vardı. Sarılmak bahaneydi aslında emreyi gerçekten çok özlemiştim. Çünkü o benim en yakınımdı. Hiç  bir erkeğe ısınmadığım kadar ona ısınmıştım. Ona sarıldığımda hıçkırıklarım daha da artmıştı.

'' Işıl sakin ol , geçti her şey ''  dediğinde ise biraz da olsa içimde rahatlık oluşmuştu. Gerçekten geçmiş miydi her şey? gerçekten unutabilmiş miydim az önce olanları? Tabi ki hayır. Canım neden bu kadar çok yanıyordu. Emreyle sarılmayı bırakıp yolda yavaş yavaş yürürken ortamı bir sessizlik kaplamıştı.

'' Kerem mi ? Yoksa Ada mı bozdu moralini? '' diye sorduğunda ortamda ki sessizlik birden bire yok olmuştu. Acı bir gülümsemeyle ;

'' Ada beni üzemez ki emre , ada beni gram üzemez. Benim üzüntüm de , derdim de , dermanım da kerem. '' dediğim de ise gözlerim dolmuştu. Yolun ortasında durdurup , sarıp sarmalamıştı beni emre.

'' Geçicek söz veriyorum , hadi anlat bana her şeyi. ''  kollarından ayrıldığımda , boğazımı temizleyerek başlamıştım cümleye..

...

Okula vardığımız da ise ;  '' Ya öyle işte emre , canım daha ne kadar yanacak ? '' diyerek buluşturmuştum gözlerini gözlerimle.

'' Sana söz veriyorum ışıl canın benimleyken hiç yanmayacak. Bak ben seni çok mutlu edebilirim tamam mı?  hiç bir şekilde yalnız bırakmam. Ulan kılına zarar gelse dünyanın eksenini kaydıracak biriyim ben , keremi mi  halledemeyeceğim. Bak sürekli buluşur gezeriz , pamuk şeker alırım sana ya da balon alırım çocuklara veririz. Ya da lunaparka götürürüm seni atlı karıncaya bineriz beraber. Işıl ben senin için her şeyi yaparım. O yüzünü asık görmek , benim canımdan can alıyor. Bilmem anlatabil-''

boynuna atlamamla sözünün yarım kalması bir olmuştu. Emre gerçekten de her şeyimdi. Belki de gerçekten de hak edene vermeliydim sevgiyi.

...

Emrenin Ağzından ;

Işılı böyle görmek gerçekten de canımı yakıyordu. Işılı ilk başlarda keremden intikam almak için kullanmak istesem de yapamazdım. Kerem benim kardeşimin ölümüne sebep olmuştu , bende onun canından can alıcaktım , yeminliydim. Ama ışıl olmazdı. Işılı seviyordum çünkü. Ben sevdiklerime kıyamazdım. Kereme verilecek en büyük ceza sevdiğini elinden almaktı. Çünkü bilen herkes farkındaydı ki , keremi ışıl kadar kimse sevmiyordu...

...

'' Emre derse geç kalıcaz girelim mi artık içeri ? '' ışılın sesiyle irkilmiştim. Hala ışıla sıkı sıkı sarıldığımın farkına varınca hızlıca toparlanmıştım.

'' Olur girelim. '' dediğim de ise kolumu uzattığım da oda itiraz etmeden koluma girmişti. Okula girer girmez gözleri üzerimize çekmiştik. Lakin gözlerini üzerine çekicek biri varsa , oda karşından bize hızlı hızlı adımlarla gelen adaydı.

...

Hızlı hızlı adımlarla gelen adayı gördüğüm de , umursamaz tavrımı takınmıştım.Günümü zehir etmesine izin veremezdim.

'' Sen yaptın dimi ? sen doldurdun. ''  diye bağırdığın da ,   şaşkın şaşkın adanın suratına bakıyordum.

'' Neyi ben yapmışım ? '' dediğim de ise adanın ses tonu daha da yükselmişti.

'' O videoyu sen yaydırdın dimi ? ''  boğazımı temizleyip cümleme başlayacaktım ki , belimden birinin sarılıp lafa atlamasıyla irkilmiştim.

'' Sen benimle yat ada , sonra kıza çamur at. '' etrafımız da ki insanlar gülerken ada daha da sinirlenmişti.   Tam elini kaldırmıştı ki , az önce ki sesin sahibi olan kerem ;

'' O kızda dokunursan bedelini ağır ödetirim demiştim. Bak şuan ki durumun ödediğin bedellerden biri , istersen bir daha dokun bak gör o zaman olacakları. ''

keremin beni sahiplenmesi her ne kadar hoşuma gitse de şuan ona tripliydim. Kendimi ağırdan satacaktım. Adanın yanımdan hızlıca çekip gitmesiyle keremin elimi tutup ,

'' Yürü Işıl. '' diye çekeleştirmesi bir olmuştu. Lakin gitmeme engel olan diğer kolumdan tutan Emreydi.

'' Görmüyor musun kız benimle. '' dediğin de ise kavga çıkmasın diye Allaha yalvarıyordum.

'' Işıl yürü dedim'' 

'' Ya kerem ben emreyle kalmak istiyorum sende git perşembe gecesi hangi kızla yatıp kalktıysan onunla kal. ''

Kerem kolumu daha da sıkıyordu.

'' Işıl yürü dedim ! ''

'' Canımı acıtıyorsun bırak kolumu! ''  dediğim de ise sesim biraz yüksek çıkmıştı , herkesin bizi izlediğinin farkındaydım. Tam ağzımı açıcaktım ki , keremin beni kucaklayıp okulun bahçesinden içeriye doğru ilerlemesi bir olmuştu.

'' İmdat kız kaçırıyorlar yardım etsenize ''  diye bağırırken çaresiz olduğumu anlamıştım. Çünkü  bir yandan alkış sesleri , bi yandan '' bravo başkan '' diye bağıran insanlar ve keremin takındığı  ukala gülüşü çaresizliğimin simgesiydi.

...

İçeri girer girmez , beni yere indirip , '' düş önüme ''  demişti.

'' Kerem ne yaptığını sanıyorsun sen , ne hakla bana karışıyorsun. ''

Ukala gülüşünü takınarak ;

'' Sevgilinim ben senin. '' diyebilmişti sadece.

'' Evet onunla bununla yatıp kalkan sevgilim dimi , unutmuşum. ''  demiştim. Her fırsatında bunu kafasına sokacağımı bildiği için ;

'' Tamam yeter kapat konuyu '' diyerek elimden tutup merdivenleri çıkmaya başlamıştı. Arkasından ilerlerken az önce yaşattıkları aklıma gelmesiyle , istemsizce gülümsemem bir olmuştu. Bütün okul biliyordu artık sevgili olduğumuzu. Sınıfa girdiğimizde beni yerime oturtup öpmüştü , ardından ;
" iyi dersler manit " diyip sınıftan çıkmıştı. Sınıftaki herkes " oooooooo " yaparken kızların bir çoğunun bana nefretle baktığını hissedebiliyordum.
...
Emre'nin ağzından ;
Okulun ortasında 4 çocukla orta da kalmış karılar gibi bırakılmam ağırıma gitmişti. Hepsi o ibne Kerem yüzündendi , ama ben yanına kâr bırakır mıyım? asla.
Bahçede " Kerem erkeksen aşağı in " diye bağırırken etraftaki gözleri üzerime çekmiştim bile.

" Kerem sana diyorum erkeksen aşağı in! "

Merdivenlerden aheste aheste inen Kerem , sinirlerim daha da artmıştı. Piç gülüşümü takınarak çenemi kaşıyordum. Yanına bırakmamayacağım , sevdiklerimi benden alamazsın diye iç geçirirken Yanımda belirmesi bir olmuştu.

" Erkeğim ulan , geldim ne oldu? Eğer söz konusu ışılsa Işıl tercihini yaptı benimle " elini cama doğru yönelttiğinde gözüne yumruğu geçirmem bir olmuştu.

" onun adını ağzına alma , sen katilsin ilk önce Kardeşimin canını yaktın , şimdi sıra ışılda mı ? Ondan uzak durucaksın Kerem , ondan uzak duracaksın " kaçıncı yumruğum saymıyordum bile kardeşimin ve ışılın öcünü alıyordum sadece.

Hızla yerden kalkan Kerem söverek beni yere yatırmıştı. Her ne kadar engel olmaya çalışsam da az önce ona yaptığımın aynısını şimdi o bana yapıyordu.

" ağızını topla , asıl sen ışılın adını Ağzına alma seni yaşatmam anlıyor musun , yaşatmam "
Sağında ki çocuklara kaş göz işareti yaparak 6 kişiyi birden üzerime salmıştı. Kendi de arada tekmeler atıyordu. Lakin bu acı süreç arkadan gelen ses tonuyla sona ermişti

" Emre! " karşımda ışılı görmemle , içimde oluşan huzurun eşi benzeri yoktu.

Kısık ses tonuyla ; " başımın belası " diyerek acı gülümsemeyle gözlerimi kapamıştım.

Bu bölümü yazarken baya bi zorlandım yorumlarda fikirlerinizi belirtirseniz sevinirim. 30 yorumu geçmeden yeni bölüm yazmam , sağlıcaklaaaaa 💋