Bir Dilek Tut | Leyyağ

0.4

(Kasırga ve Leya sınıfa gelmeden öncesi)  Leya'dan 

Kasırga ile bir süre ok attıktan sonra onlar gitmişti ama ben bir türlü kendimi durduramıyordum. Elime aldığım okla bir atış daha yaptım bu bugün yaptığım kırkıncı atış olabilirdi. Yayı gerdikten sonra aklımdan tüm bu olanları geçirdim sanki onlardan güç almak istercesine. Okun 8'e isabet etmesiyle kafamda tekrar Yağız'ın sesi dolaştı *"hiç fena değil çabuk öğreniyorsun."*  

Onu unutamayacağımın farkındaydım o ise yanıma gelmeye bile tenezzül etmiyordu belki de görmek istemiyordu beni. Düşüncelerim daha da hırslanmama sebep olmuştu bir ok daha attım ve bir tane daha , attığım her ok kalbime saplanıyordu sanki ve ben bir psikopat gibi canımın daha çok yanmasını istiyordum. 

"Kendini çok fazla yoruyorsun"  duyduğum ses Çağana aitti. (Teneffüs daha bitmeden yanına geliyor o sınıfta değil miydi diye karışıklık olmasın)  Boş gözlerle ona bakmıştım artık onun umurunda bile değildim ki bu onu ne ilgilendirirdi. 

"Bir şey mi istiyorsun" bana karşı tavırları o kadar çok değişmişti ki yanıma gelmesinin ardında bir şeyler arıyordum. "Görüyorum ki tekrar ok atmaya başlamışsın" konuyu değiştirmesi sinirlerimi bozmuştu , ok atardım ya da atmazdım bu onu ilgilendirmezdi. "Sadede gel çağan" onunla daha fazla muhatap olmak istemiyordum tek istediğim şu an biraz yalnız kalmaktı. "Yağız'dan uzak dur Leya ona iyi gelmiyorsun , hiçbirimize iyi gelmiyorsun. Görmüyor musun bize verdiğin tek şey zarar. Geri dön, bizim hikayemizde senin yerin yok." 

Çok kırılmıştım , oysaki ne güzel günlerimiz olmuştu hep birlikte şimdi ise beni o günlerden silmeye çalışıyorlardı.

"Gün gelecek pişman olacaksınız Çağan ama o zaman geldiğinde yanıma gelmeyin."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*Anı*

"Duydum ki Yağız ile sevgili olmuşsun ama benden söylemesi yol yakınken geri dön sen ve o mu? Onun yanına uygun değilsin."

Çağan'ın söyledikleri Leya'nın kalbini çok kırmıştı halbuki o filmlerdeki gibi olmasını bekliyordu , arkadaşlarının da onu sevmesini ama şimdi başına gelen olay bunun olmayacağının kanıtı niteleğindeydi.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤ 

"Leya ben o gün söylediklerim için özür dilerim , söylediklerimin mazereti olamaz biliyorum ama kötü bir günümdeydim."

"Özürün kabul edilmiştir Çağan herkes ikinci bir şansı hak eder."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bu sefer onu kolay kolay affetmeyecektim söyledikleri kalbimi çok kırmıştı , gitmek benim tercihim değil zorunluluğumdu kim olsa arkadaşını korurdu. Benim yerimde onlar da olsa onların da aynısını yapacağından emindim.

Matematik dersinin ilk teneffüsünde kasırga yanıma gelmişti.

"Leyacığım bizim sana bir teklifimiz olacak" diyerek daha çok yaklaştı bana Defne , ne ara bu kadar samimi olmuştuk anlamamıştım. "Malum sınavlar da yaklaştı benim bu aralar derslerime odaklanmam lazım , bugün de senin nasıl atış yaptığını gördüm şey diyorum acaba benim yerime geçer misin?" Hepsinin bakışları benim üzerimdeydi aslında mavi ayı satmak istemiyordum onların benim için özel bir yeri vardı ama Tuana ve Çağan'ın yaptıkları beni kabul etmeye sürüklüyordu.

"Baskı yok senin tercihin" dedi Esat , bana karşı çok iyi davranıyorlardı okula gelen herkese karşı böyleler miydi?

"Biraz düşünsem olur mu? Ders sonu size kararımı söylerim" hepsi beni onayladıktan sonra sıralarına geçtiler. Bu karar benim için zor bir karardı kasırga takımına geçmem onların bana olan nefretini arttıtırdı ama eğer geçersem hem hala yıkılmadan ayakta durabildiğimi onlara gösterebilir hem de dolaylı yoldan da olsa Yağız'a yakın olabilirdim. 

*"Bizim hikayemizde senin yerin yok"* eğer onların hikayesinde yerim yoksa ben de kendi hikayemi yazardım bir anlık bana gelen öz güvenle kasırga takımının yanına gittim ve kabul ettiğimi söyledim umarım aldığım bu karar beni zor durumda bırakmazdı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Spor salonuna girdiğimde hepsinin yüzündeki şaşkınlığı görebiliyordum ama Yağız'ınkinde hayal kırıklığı daha ön plandaydı. Keşke şu an iki rakip takımda olmak yerine eskisi gibi olabilseydik.

"Evet bence artık kazananı öğrenmenin zamanı geldi" dedi Ülkü şahsen onlar bana benden daha çok güveniyorlardı tüm takımın kaderi bana bağlıydı umarım yapabilirdim.

Tuana bana öyle bir bakıyordu ki dışardan hangisi olduğu fark etmez ikisini de yenerim gibisinden bir izlenim uyandırıyordu. Esat kulağıma yaklaştı ve kendinden emin bir ses tonuyla konuşmaya başladı. "Sana sınıfta yaptığı davranışın intikamını almak istemez misin? Biz senin içindeki cevheri gördük , kendini zaten bize kanıtladın şimdi onlara gösterme zamanı"

Oku yaya geçirip yayı germeye başladım o sırada aklıma bana yaptıkları muammele geldi. *Senin onların hayatında yerin yok Leya*  , *Baksana Yağız'ın doğum gününde ne kadar mutlulardı* , *ona iyi gelmiyorsun* , *onu üzüyorsun* 

"Atış Serbest"

Tuana 8 - Leya 9 

"Başardın Leya" 

"Yapabileceğini biliyorduk"

"Çalışmamızın çok faydası olmuş"

Yapmıştım , onlara kazandırmıştım peki ben neden hala mutlu değildim?

Yağız'dan 

"Çalışmamızın çok faydası olmuş"

Sinirlerime hakim olamıyordum onun onlarla olduğunu gördükçe içim burkuluyordu. Yanına gitmemiştim , onunla konuşmamıştım onları daha tanımadığı için onların takımına gitmesi çok da acayip değildi ama öğlen onlarla olması , onlarla vakit geçirmesi beni delirtmeye yetiyordu.

Tuana deseniz çılgına dönmüştü normalde kazanırdı ama şimdi Leya'ya kaybetmek üstüne üstlük yarışı da kaybetmek ona ağır gelmişti.

"O kız geldiğinden beri hiçbir şey yolunda gitmiyor baksanıza şimde de düşmanlarımızla dost olmuş."

Sinirle söylediği sözler üzerine suskunluğumu korumaktan başka hiçbir şey yapamadım ne olmuştu da birden Leya'ya bu kadar nefret duymaya başlamıştı , neden onunla konuşmamamızda ısrarcıydı.

"Önemli değil Tuana bir dahakine artık" dedi Çağan hüzünlü bir sesle içten içe oda üzülmüştü ama pek yansıtmıyordu.

Gözüm salonun öbür ucundaki Leya'ya takıldı hiç mutlu görünmüyordu oysaki istediğini elde etmişti , kazanmıştı mutlu olması gerekmiyor muydu?

*Sensiz olduğu için mutsuz olduğunu anlamak bu kadar mı zor*  dedi iç sesim ama saçmılıyordu işte.

*Nereye kadar böyle devam edeceksiniz git konuş onunla*  bir yandan da haklıydı aslında onun gelmesini isteyen ben değil miydim şimdi niye uzak duruyordum ondan.

*Ha sonunda aklın başına geldi* 

Sonunda onunla konuşmaya karar vermiştim ne kadar uzak durabilirdim ki ondan ya da tanımıyormuş gibi yapabilirdim. Bu yüzden en doğrusu konuşmaktı yarın okulda onu gördüğüm ilk an konuşacaktım artık ne olacaksa olma zamanı gelmişti.

💙🐢