GÜL 🥀

3.BÖLÜM 🥀

Hoş geldiniz sefa verdiniz canlarım.

ozlem_okatan beni buradan takibe alın canım ailem❤

Yorum veto  1 bin🖤

Oy veto 160🦋

2 GÜN SONRA YENİ BÖLÜM GELECEK!

Oy ve yorum vetolarının dolmasını beklemiyorum sizlere güveniyorum veto sınırları dolacaktır😌💖

Bölüm müziği: Hirai Zerdüş Ne kadar acıyor yüreğim

Küsler barışır, ölüler kavuşur da bizim meselemiz çok başka.. G.

Keyifli okumalar 💜

Sabah odamdan çıkmış konağın çardağına oturmuş etrafın sessizliğini dinledim. Şu sessizlikte bile neler gizliydi, dinlemesini bilene. Otururken  elimdeki kitaba bakarak iç çektim. Kitabımın sayfalarını  açarak en ortasına sakladığım Devra'nın fotoğrafına baktım.

Yapmalıydım.. Yanlıştı belki ama tek kurtuluşumda bu olabilirdi. Derin bir nefes alarak çardaktan odama yavaş adımlarım ile geçtim, çekmecede duran aylardır kapalı olan telefonumu elime alarak  açtım.  Kartal'a kısa bir mesaj mesaj attım. Mardin'e geldiğimiz zaman konakta kalmak istemediği için küçük bir ev tutmuştu. Yedek anahtarını bana da vermişti zevkime göre döşememi söyleyerek. Evlendikten sonra Mardin'e geldiğimiz zaman o küçük evde kalacakmışız.. Benimse tek yaptığım o anahtarı yüzüne çalmak olmuştu, annem benden sonra anahtarı çekmeceme koymuştu. Çekmecede duran gül desenli anahtarlığı olan anahtarı uzanıp  elime aldım.

Akşama çok vardı, ortalıktan kaybolmam konusunda kimse sorguya çekmezdi beni. Zaten Kartal ile beraber olacağım için kimsenin de sıkıntı çıkaracağını da sanmıyordum. Titreyen telefonum ile ekrana baktım. Kartal tamam beş dakikaya ordayım diyordu. Dolabı açarak içinden aldığım şeyleri banyoya geçerek giydim. Hazırlanarak odadan çıktım.

"Gül'üm nereye?" merdivenlerden inen Ela yengeme baktım. 

"Kartal ile buluşacağım." dedim kafasını tamam anlamında salladı. Berfin yanma geldi elimi tutarak beni boyuna gelmem için aşağı doğru çekti. Dizlerimi kırarak onunla göz hizasına geldim.

"Hala, Kartal'a ben evlene bilir miyim?" dedi gözlerimi kocaman aşarak yeğenime baktım. 

"Anlamadım Berfin?" dedim. Ela yengem gülerek kızını kucağına aldı.

"Sen bakma Befin'e kıskandı galiba seni."  dedi Ela yengem. 

"Sen Kartal abini çok mu seviyorsun halam?" dedim sesim titremişti. Çocukların sevgisini hak etmeyen biriydi Kartal. Nasıl böyle güzel bir yürekte kendine yer yapmıştı uyuz!

"Evet ben onu seviyorum ama oda seni. Ne saçma halbuki ben senden daha güzelim hala." dedi onun bu sözlerine güldüm. Aylar sonra yüzümü güldüren çocuk, Berfin'di. 

"Tamam o zaman ben gidip Kartal'a kızayım, beklesin sen büyüyünce seninle evlensin olur mu?" dedim Berfin kalp rahatsızlığı olan bir çocuktu. Bu yüzden o  konağın, hepimiz, göz bebeğiydi. Rezzan halası sırf onu iyileştirmek için kalp cerrahisi bölümünü okuyacaktı.

"Hala boşa yorma kendini Kartal abim seni çok seviyor, senden asla vazgeçmez. Büyüyünce bende Kartal abi gibi biriyle evleneceğim" dedi yüzümde ki gülümseme yavaşça kayboldu.

"Hadi yengem sen geç kalma." dedi Ela  Yengem,  Berfin'i göğsüne yatırarak odalarına doğru çıktı. Konaktan çıkıp konağın kapısının önünde bekledim. Korumaların bakışları beni buldu.